Dopuszczenie kobiet do kierowania poszczególnymi wspólnotami czyli do "pasterzowania", stąd też określenie "pastor" nastąpiło w Kościołach protestanckich powstałych po reformacji (z wyjątkiem krajów skandynawskich) tuż po wojnie i nie spowodowało żadnych większych problemów w dialogu z innymi Kościołami, a w szczególności z katolickim i prawosławnym. Dyskusja dotyczyła raczej funkcji niż samej osoby pastora. Pastor zostaje bowiem mianowany czy ustanowiony w obrzędzie eklezjalnym, który nie ma wartości sakramentalnej. Nie jest on osobą, która otrzymała święcenia, jego funkcja nie jest więc sakramentalnym uczestnictwem w kapłaństwie Chrystusa, pomimo iż głosi on kazania oraz przewodniczy obrzędom upamiętniającym Świętą Wieczerzę.
Podstawowa zasada dotycząca zwierzchnictwa została wyłuszczona w 1 Koryntian 11:3: „Głową każdego mężczyzny jest Chrystus, a głową kobiety jest mężczyzna, a głową Chrystusa jest Bóg”.
W całym Piśmie Świętym nie ma ani słowa ze kiedykolwiek kobieta była wybrana na kapłana.Zawsze Jahwe wybierał na kapłana mężczyznę.
W czasach patriarchalnych kapłanem w rodzinie był ojciec, a po jego śmierci pierworodny syn.
Oto poniżej jakie wymagania miał Jahwe w starym Testamencie opisane co do kapłana jaki ma być.
Jahwe wyraźnie podał, jakim wymaganiom muszą odpowiadać członkowie rodu Aarona, którzy będą usługiwali przy Jego ołtarzu. Kapłan musiał być zdrowy fizycznie i nie mógł mieć żadnej ułomności. W przeciwnym razie nie wolno mu było składać na ołtarzu ofiar ani zbliżać się do zasłony oddzielającej w przybytku Miejsce Święte od Najświętszego. Mógł jednak korzystać z dziesięcin i „rzeczy świętych” przeznaczonych na pokarm dla kapłanów (Kpł 21:16-23).
Mężczyzna został stworzony pierwszy i zajmuje zwierzchnią pozycję wobec kobiety (1Tm 2:12, 13). Kobietę uczyniono z żebra wziętego z mężczyzny jako ‛kość z jego kości i ciało z jego ciała’ (Rdz 2:22, 23). To ona została stworzona przez wzgląd na niego, a nie na odwrót (1Ko 11:9). Dlatego w rodzinie, której Założycielem jest Bóg, żona zawsze ma być podporządkowana mężowi i nie może uzurpować sobie jego władzy (Ef 5:22, 23; 1Pt 3:1). A w zborze chrześcijańskim nie wolno jej nauczać ochrzczonych mężczyzn ani nimi kierować (1Tm 2:12).
Apostoł uznał różnicę w długości włosów za dane od Boga przypomnienie, że kobieta jest z natury podporządkowana mężczyźnie. Dlatego gdy w zborze chrześcijańskim zajmuje się sprawami, które zwykle przypadają w udziale mężczyznom, powinna oprócz włosów — które ma zawsze — mieć jeszcze jakieś nakrycie głowy. W ten sposób pokazuje, że uznaje ustaloną przez Boga zasadę zwierzchnictwa i że rozróżnia swe normalne codzienne czynności od szczególnych zadań w zborze, np. gdy musi zastąpić nieobecnych wykwalifikowanych mężczyzn albo gdy naucza innych na formalnym studium biblijnym w obecności swego męża lub jakiegoś mężczyzny ze zboru (1Ko 11:11-15).nizej cytat z 1Ko 11,11-15
"""Poza tym w związku z Panem ani kobieta nie jest bez mężczyzny, ani mężczyzna bez kobiety. Bo jak kobieta jest z mężczyzny, tak też mężczyzna jest poprzez kobietę; a wszystko jest z Boga. Osądźcie sami: Czy kobiecie nie mającej nakrycia przystoi modlić się do Boga? Czyż sama natura nie uczy was, że gdy mężczyzna ma długie włosy, jest to dla niego hańbą, ale gdy kobieta ma długie włosy, jest to dla niej chwałą? Włosy bowiem zostały jej dane za nakrycie głowy.”””
Z odkrytą głową chodziły tylko kobiety lekkich obyczajów. Prawdopodobnie również kapłanki w pogańskich świątyniach odsłaniały głowę i mając potargane włosy, przekazywały rzekomo boskie oświadczenia. Takie praktyki w zborze chrześcijańskim przynosiłyby wstyd i ujmę postanowieniu Jehowy Boga co do zwierzchnictwa i podporządkowania. Na zakończenie Paweł podkreślił, że nawet gdyby ktoś ‛spierał się o jakiś inny zwyczaj’ niż podany przez niego, zbór mimo wszystko powinien się trzymać rady dotyczącej nakrywania głowy. A zatem wskazówka ta obowiązuje wszystkich chrześcijan, bez względu na czas i miejsce (1Ko 11:16).
Ustalony porządek teokratyczny w rodzinie oraz zborze nie utrudnia kobiecie służenia Bogu ani wywiązywania się z obowiązków rodzinnych. Trzymając się miejsca wyznaczonego jej w Biblii, chrześcijanka ma całkowitą swobodę pełnienia służby cieszącej się uznaniem Boga, który „umieścił członki w ciele, każdy z nich tak, jak mu się spodobało” (1Ko 12:18). Wiele starożytnych niewiast uznających zwierzchnictwo męża prowadziło szczęśliwe, sensowne życie i zaznawało rozmaitych zaszczytów. Należały do nich m.in.: Sara, Rebeka, Abigail oraz takie chrześcijanki, jak Pryscylla i Febe.
W niektórych sytuacjach starożytne kobiety na znak podporządkowania nakrywały głowę (Rdz 24:65). Omawiając zasadę zwierzchnictwa obowiązującą w zborze chrześcijańskim, apostoł Paweł wyjaśnił, że kobieta ma nakrywać głowę, jeśli publicznie się modli lub prorokuje, a więc wykonuje zadania wyznaczone przez Boga mężczyźnie. Gdy chwilowo zajmuje się takimi sprawami z powodu nieobecności ochrzczonego mężczyzny, nie powinna sądzić, że do podkreślenia jej podporządkowania wystarczą same długie włosy (jeśli je ma). Szacunek dla zwierzchnictwa mężczyzny powinna poświadczyć też czynami, a mianowicie włożyć nakrycie głowy, będące „znakiem władzy”. Ma je nosić „ze względu na aniołów”, którzy obserwują postępowanie chrześcijan i interesują się nimi, ponieważ usługują zborowi. Stosując się do polecenia nakrywania głowy w określonych sytuacjach, chrześcijanka dowodzi poszanowania dla Bożej zasady zwierzchnictwa (1Ko 11:5-16; Heb 1:14).
Jezus zawsze przestrzegał zasady zwierzchnictwa i zarówno słowem, jak i czynem dowodził zupełnego podporządkowania wobec Ojca.
............................................
napisałam na podstawie Biblii,poparte cytatami,jesli chcesz skróc i wybierz co pasuje.
Dopuszczenie kobiet do kierowania poszczególnymi wspólnotami czyli do "pasterzowania", stąd też określenie "pastor" nastąpiło w Kościołach protestanckich powstałych po reformacji (z wyjątkiem krajów skandynawskich) tuż po wojnie i nie spowodowało żadnych większych problemów w dialogu z innymi Kościołami, a w szczególności z katolickim i prawosławnym. Dyskusja dotyczyła raczej funkcji niż samej osoby pastora. Pastor zostaje bowiem mianowany czy ustanowiony w obrzędzie eklezjalnym, który nie ma wartości sakramentalnej. Nie jest on osobą, która otrzymała święcenia, jego funkcja nie jest więc sakramentalnym uczestnictwem w kapłaństwie Chrystusa, pomimo iż głosi on kazania oraz przewodniczy obrzędom upamiętniającym Świętą Wieczerzę.
Podstawowa zasada dotycząca zwierzchnictwa została wyłuszczona w 1 Koryntian 11:3: „Głową każdego mężczyzny jest Chrystus, a głową kobiety jest mężczyzna, a głową Chrystusa jest Bóg”.
W całym Piśmie Świętym nie ma ani słowa ze kiedykolwiek kobieta była wybrana na kapłana.Zawsze Jahwe wybierał na kapłana mężczyznę.
W czasach patriarchalnych kapłanem w rodzinie był ojciec, a po jego śmierci pierworodny syn.
Oto poniżej jakie wymagania miał Jahwe w starym Testamencie opisane co do kapłana jaki ma być.
Jahwe wyraźnie podał, jakim wymaganiom muszą odpowiadać członkowie rodu Aarona, którzy będą usługiwali przy Jego ołtarzu. Kapłan musiał być zdrowy fizycznie i nie mógł mieć żadnej ułomności. W przeciwnym razie nie wolno mu było składać na ołtarzu ofiar ani zbliżać się do zasłony oddzielającej w przybytku Miejsce Święte od Najświętszego. Mógł jednak korzystać z dziesięcin i „rzeczy świętych” przeznaczonych na pokarm dla kapłanów (Kpł 21:16-23).
Mężczyzna został stworzony pierwszy i zajmuje zwierzchnią pozycję wobec kobiety (1Tm 2:12, 13). Kobietę uczyniono z żebra wziętego z mężczyzny jako ‛kość z jego kości i ciało z jego ciała’ (Rdz 2:22, 23). To ona została stworzona przez wzgląd na niego, a nie na odwrót (1Ko 11:9). Dlatego w rodzinie, której Założycielem jest Bóg, żona zawsze ma być podporządkowana mężowi i nie może uzurpować sobie jego władzy (Ef 5:22, 23; 1Pt 3:1). A w zborze chrześcijańskim nie wolno jej nauczać ochrzczonych mężczyzn ani nimi kierować (1Tm 2:12).
Apostoł uznał różnicę w długości włosów za dane od Boga przypomnienie, że kobieta jest z natury podporządkowana mężczyźnie. Dlatego gdy w zborze chrześcijańskim zajmuje się sprawami, które zwykle przypadają w udziale mężczyznom, powinna oprócz włosów — które ma zawsze — mieć jeszcze jakieś nakrycie głowy. W ten sposób pokazuje, że uznaje ustaloną przez Boga zasadę zwierzchnictwa i że rozróżnia swe normalne codzienne czynności od szczególnych zadań w zborze, np. gdy musi zastąpić nieobecnych wykwalifikowanych mężczyzn albo gdy naucza innych na formalnym studium biblijnym w obecności swego męża lub jakiegoś mężczyzny ze zboru (1Ko 11:11-15).nizej cytat z 1Ko 11,11-15
"""Poza tym w związku z Panem ani kobieta nie jest bez mężczyzny, ani mężczyzna bez kobiety. Bo jak kobieta jest z mężczyzny, tak też mężczyzna jest poprzez kobietę; a wszystko jest z Boga. Osądźcie sami: Czy kobiecie nie mającej nakrycia przystoi modlić się do Boga? Czyż sama natura nie uczy was, że gdy mężczyzna ma długie włosy, jest to dla niego hańbą, ale gdy kobieta ma długie włosy, jest to dla niej chwałą? Włosy bowiem zostały jej dane za nakrycie głowy.”””
Z odkrytą głową chodziły tylko kobiety lekkich obyczajów. Prawdopodobnie również kapłanki w pogańskich świątyniach odsłaniały głowę i mając potargane włosy, przekazywały rzekomo boskie oświadczenia. Takie praktyki w zborze chrześcijańskim przynosiłyby wstyd i ujmę postanowieniu Jehowy Boga co do zwierzchnictwa i podporządkowania. Na zakończenie Paweł podkreślił, że nawet gdyby ktoś ‛spierał się o jakiś inny zwyczaj’ niż podany przez niego, zbór mimo wszystko powinien się trzymać rady dotyczącej nakrywania głowy. A zatem wskazówka ta obowiązuje wszystkich chrześcijan, bez względu na czas i miejsce (1Ko 11:16).
Ustalony porządek teokratyczny w rodzinie oraz zborze nie utrudnia kobiecie służenia Bogu ani wywiązywania się z obowiązków rodzinnych. Trzymając się miejsca wyznaczonego jej w Biblii, chrześcijanka ma całkowitą swobodę pełnienia służby cieszącej się uznaniem Boga, który „umieścił członki w ciele, każdy z nich tak, jak mu się spodobało” (1Ko 12:18). Wiele starożytnych niewiast uznających zwierzchnictwo męża prowadziło szczęśliwe, sensowne życie i zaznawało rozmaitych zaszczytów. Należały do nich m.in.: Sara, Rebeka, Abigail oraz takie chrześcijanki, jak Pryscylla i Febe.
W niektórych sytuacjach starożytne kobiety na znak podporządkowania nakrywały głowę (Rdz 24:65). Omawiając zasadę zwierzchnictwa obowiązującą w zborze chrześcijańskim, apostoł Paweł wyjaśnił, że kobieta ma nakrywać głowę, jeśli publicznie się modli lub prorokuje, a więc wykonuje zadania wyznaczone przez Boga mężczyźnie. Gdy chwilowo zajmuje się takimi sprawami z powodu nieobecności ochrzczonego mężczyzny, nie powinna sądzić, że do podkreślenia jej podporządkowania wystarczą same długie włosy (jeśli je ma). Szacunek dla zwierzchnictwa mężczyzny powinna poświadczyć też czynami, a mianowicie włożyć nakrycie głowy, będące „znakiem władzy”. Ma je nosić „ze względu na aniołów”, którzy obserwują postępowanie chrześcijan i interesują się nimi, ponieważ usługują zborowi. Stosując się do polecenia nakrywania głowy w określonych sytuacjach, chrześcijanka dowodzi poszanowania dla Bożej zasady zwierzchnictwa (1Ko 11:5-16; Heb 1:14).
Jezus zawsze przestrzegał zasady zwierzchnictwa i zarówno słowem, jak i czynem dowodził zupełnego podporządkowania wobec Ojca.
............................................
napisałam na podstawie Biblii,poparte cytatami,jesli chcesz skróc i wybierz co pasuje.