Urodził się w Rostkowie pod Przasnyszem w końcu grudnia 1550r. W wieku 14 lat wyprawiony został razem ze starszym bratem, Pawłem do Wiednia. Uczęszczał tam do gimnazjum prowadzonego przez jezuitów. Gdy w grudniu 1565r. popadł w krótką, lecz niebezpieczną chorobę, jego duchowość zaznaczyła się wielkimi przeżyciami, związanymi z jego gorącym nabożeństwem do Matki Bożej. W sierpniu 1567r. zgłosił się w Dylindzie do zakonu św. Piotra Kanizego. Kanizy rozpoznał w nim te same wartości, co wychowawcy w Wiedniu. Licząc się jednak z dalszymi protestami rodziny, skierował obiecującego młodzieńca do Rzymu. W październiku 1567r. Stanisław został przyjęty do Towarzystwa Jezusowego zakonu św. Franciszka Borgiasza. W sierpniu gwałtownie rozchorował się i po kilku zaledwie dniach zmarł. Było to późnym wieczorem w wigilie Wniebowzięcia. Na początku XX w. św. Stanisława ogłoszono patronem polskiej młodzieży. Wspomnienie św. Stanisława Kostki obchodzimy w Kościele 18 września
Był synem Jana, kasztelana zakroczymskiego, i Małgorzaty z Kryskich, pochodzącej z Drobina. Stanisław był drugim dzieckiem. Miał starszego brata Pawła i dwoje młodszego rodzeństwa, brata i siostrę[2]. Ochrzczony został w kościele parafialnym w Przasnyszu. Do 14 lat uczyli go rodzice, a następnie jego nauczycielem był Jan Biliński (Bieliński).
W wieku 14 lat razem ze starszym bratem Pawłem został wysłany do szkół jezuickich w Wiedniu. Stanisław połączył naukę z życiem religijnym. W grudniu 1565 roku ciężko zachorował. Miał wówczas wizję, w której św. Barbara z dwoma aniołami przyniosła mu Komunię Świętą. Miał też drugą wizję, w której Matka Boża z Dzieciątkiem Jezus pochyla się nad nim i składa mu w ramiona Dzieciątko. Rano wstał zupełnie zdrowy.
Stanisław pragnął wstąpić do zakonu jezuitów, ale nie uzyskał zezwolenia rodziców. W sierpniu 1567 roku, pieszo, w przebraniu, uciekł z Wiednia. W pogoń za nim ruszył jego brat Paweł. Dotarł do Dillingen w Bawarii (około 650 km) i zgłosił się do Piotra Kanizjusza. Ten wysłał go do Rzymu, gdzie Franciszek Borgiasz przyjął go 28 października 1567 roku do nowicjatu. Mając 18 lat złożył śluby zakonne. 10 sierpnia 1568 roku nagle zachorował na malarię i zmarł 15 sierpnia 1568 r. w Rzymie
Urodził się w Rostkowie pod Przasnyszem w końcu grudnia 1550r. W wieku 14 lat wyprawiony został razem ze starszym bratem, Pawłem do Wiednia. Uczęszczał tam do gimnazjum prowadzonego przez jezuitów. Gdy w grudniu 1565r. popadł w krótką, lecz niebezpieczną chorobę, jego duchowość zaznaczyła się wielkimi przeżyciami, związanymi z jego gorącym nabożeństwem do Matki Bożej. W sierpniu 1567r. zgłosił się w Dylindzie do zakonu św. Piotra Kanizego. Kanizy rozpoznał w nim te same wartości, co wychowawcy w Wiedniu. Licząc się jednak z dalszymi protestami rodziny, skierował obiecującego młodzieńca do Rzymu. W październiku 1567r. Stanisław został przyjęty do Towarzystwa Jezusowego zakonu św. Franciszka Borgiasza. W sierpniu gwałtownie rozchorował się i po kilku zaledwie dniach zmarł. Było to późnym wieczorem w wigilie Wniebowzięcia. Na początku XX w. św. Stanisława ogłoszono patronem polskiej młodzieży. Wspomnienie św. Stanisława Kostki obchodzimy w Kościele 18 września
Był synem Jana, kasztelana zakroczymskiego, i Małgorzaty z Kryskich, pochodzącej z Drobina. Stanisław był drugim dzieckiem. Miał starszego brata Pawła i dwoje młodszego rodzeństwa, brata i siostrę[2]. Ochrzczony został w kościele parafialnym w Przasnyszu. Do 14 lat uczyli go rodzice, a następnie jego nauczycielem był Jan Biliński (Bieliński).
W wieku 14 lat razem ze starszym bratem Pawłem został wysłany do szkół jezuickich w Wiedniu. Stanisław połączył naukę z życiem religijnym. W grudniu 1565 roku ciężko zachorował. Miał wówczas wizję, w której św. Barbara z dwoma aniołami przyniosła mu Komunię Świętą. Miał też drugą wizję, w której Matka Boża z Dzieciątkiem Jezus pochyla się nad nim i składa mu w ramiona Dzieciątko. Rano wstał zupełnie zdrowy.
Stanisław pragnął wstąpić do zakonu jezuitów, ale nie uzyskał zezwolenia rodziców. W sierpniu 1567 roku, pieszo, w przebraniu, uciekł z Wiednia. W pogoń za nim ruszył jego brat Paweł. Dotarł do Dillingen w Bawarii (około 650 km) i zgłosił się do Piotra Kanizjusza. Ten wysłał go do Rzymu, gdzie Franciszek Borgiasz przyjął go 28 października 1567 roku do nowicjatu. Mając 18 lat złożył śluby zakonne. 10 sierpnia 1568 roku nagle zachorował na malarię i zmarł 15 sierpnia 1568 r. w Rzymie