PROSZĘ O POMOC!!
Piszę referat pt. ,, charakterystyka szlachty na podstawie ,,Pana Tadeusza". Mam już część referatu, ale nie mogę znaleźć nigdzie w internecie żadnych cytatów.
Czy znacie może cytaty z ,,Pana Tadeusza" na temat warcholstwa i głupoty, niezgrania oraz pijaństwa szlachty z krótkim omówieniem? Byłabym wdzięczna ;**
More Questions From This User See All
Szlachta polska opisana została w epopei Adama Mickiewicza pt. Pan Tadeusz. Autor opisał zarówno jej wady jak i zalety.
Szlachta wywodzi się z rycerstwa. Podzielona jest ona na trzy stany: najbogatszą, średnio zamożną oraz zaściankową. O zamożności i pochodzeniu danego rodu świadczy herb oraz majętne domostwa z rozległymi polami. Każdy ród szlachecki ma także swoje zawołanie i ziemie.
Niewątpliwą wadą szlachty jest porywczość i kłótliwość. Nawet najbliżsi sąsiedzi potrafią na siebie najechać i odebrać sobie bogactwa, czy ziemię. Często kieruje nimi żądza zemsty, której nie potrafią opanować. Szlachta jest także nierozsądna, ponieważ często decyduje się na walkę zbrojną, która nie jest dobrym rozwiązaniem. Ponadto lubi bijatyki. Główną przyczyną zamieszek jest alkohol, który jest u szlachty na porządku dziennym. Każdy z ?panów braci? dba tylko o swoje interesy, więc jest egoistą. Szlachta jest także leniwa oraz lubi lekceważ prawo, ponieważ uważa że po to ono jest. Egzekwuje prawo dopiero wtedy, gdy coś się jej przytrafi.
Mimo tylu wad szlachta ma swoją zaletę. Potrafi bowiem zjednoczyć się i stanąć do walki przeciwko nawet największemu wrogowi (o ile leży to w jej interesie). Jest także bardzo elokwentna oraz gościnna.
Podsumowując szlachta ma dużo więcej wad, niż zalet oraz czasami nie potrafi dojść do porozumienia, lecz w obliczu zagrożenia staje wspólnie do walki, nie zważając na wcześniejsze spory.
W „Panu Tadeuszu” szczegółowo poznajemy bogato charakteryzowany ród Dobrzyńskich (szlachta zaściankowa). Klan czystej krwi polskiej, którego członkowie od czterystu lat przebywali na Litwie, składa się z zubożałej szlachty zamieszkałej w Dobrzynie.
Adam Mickiewicz ukazuje wzorowych Polaków - patriotów, zachowujących wieloletnie tradycje i pielęgnujących pamięć o przodkach współtworzących historię kraju ojczystego, lecz niepozbawionych wad.
Dobrzyńscy cieszą się szacunkiem ludzi i słyną „męstwem swoich szlachciców, pięknością szlachcianek”.
Od wieków bronili ojczyzny ("gdy król Jan Trzeci/ Obwołał pospolite ruszenie przez wici,/ Chorąży województwa z samego Dobrzyna/ Przywiódł mu sześćset zbrojnej szlachty").
Niegdyś silni, możni i wpływowi, nie muszący się o nic martwić ("Zwykli byli Dobrzyńscy żyć o łatwym chlebie"), dzisiaj znajdujący się w o wiele gorszej sytuacji, zmuszeni ciężko pracować na własne utrzymanie ("Teraz zmuszeni sami pracować na siebie / Jako zaciężne chłopstwo!").
WYGLĄD:
1) Strój/ ubiór.
Praktycznie nie różnili się od chłopów, ale zaznaczali swą odrębność strojem.
Mężczyżni noszą „kapoty białe w czarne pręgi, a w niedziele kontusze”, kobiety natomiast ubierają się w „drylichy albo perkaliczki” i trzewiki, a prace wykonują w rękawiczkach.
2) Uroda.
Każdy z rodu Dobrzyńskich miał czarne włosy, oczy, wysokie czoła oraz orli nos.
MOWA, ZWYCZAJE
1) "Zachowali mazurską mowę i zwyczaje."
TRADYCJA
1) Dobrzyńscy byli niezwykle przywiązani do tradycji. Od lat nadawali dzieciom te same imiona (nadawali im imiona polskich świętych). Mężczyznom: Bartłomiej, Maciej ("Tak syn Macieja zawżdy zwał się Bartłomiejem, / A znowu Bartłomieja syn zwał się Maciejem."); kobietom: Kachna, Maryna ("Kobiety wszystkie chrzczono Kachny lub Maryny.").
Dla rozróżnienia poszczególnych osób, nadawano im przydomki (imioniska), zależne od zajęcia, charakterystycznej cechy wyglądu, przyzwyczajeń, zalet lub przywar ("By rozeznać się wpośród takiej mieszaniny, / Brali różne przydomki od jakiej zalety / Lub wady, tak mężczyźni jako i kobiety.").
OGÓŁEM
1) Wśród szlachty zaściankowej możemy znaleźć bogactwo różnorodnych charakterów.
Istnieje tu podział ze względu na różnicę pokoleń: starsze osoby nacechowane są spokojem, rozsądkiem i równowagą, natomiast młodsze pokolenie cechuje zbytnia porywczość, gniew.
2) Nad całą społecznością czuwa Maciek nad Maćkami.
MATYJASZ DOBRZYŃSKI
1) Przydomki:
* Kurek na kościele,
* Zaboki (jego ręka często zdaje się szukać szabli przy boku),
* Królik.
2) Maciej to siedemdziesięciodwuletni „starzec dziarski, niskiego wzrostu, dawny konfederat barski”.
3) W młodości przeszedł służbę wojskową, podczas której niezwykle zasłużył się dla kraju, między innymi ratując pana Pocieja