Prawo do życia jest uważane za fundamentalne. Wskaż problemy, w związku z którymi dyskutuje się nad tym prawem. Jakie jest twoje stanowisko w związku z tymi problemami? Wyjaśnij
Prawo do życia jest podstawowym, czyli fundamentalnym prawem każdego człowieka.
W dogmatach prawnych powstaje wątpliwość, czy to prawo przysługuje od poczęcia, czy też od chwili urodzenia.
Obecna dyskusja społeczna skupia się na tym właśnie punkcie - kiedy człowiek staje się człowiekiem, czy embrion to już człowiek, czy płód to też człowiek. Bardzo trudno określić to zwykłemu człowiekowi, gdy sprzeczają się na ten temat profesorowie prawa.
Z jednej strony, człowiek to istota rozumna, istniejąca odrębnie od innych ludzi. Czyli urodzona. Taka, która sama odczuwa świat znajdujący się dookoła. Z drugiej strony, gdy zada się pytanie kobiecie w ciąży, czy ma w sobie dziecko, zawsze odpowie, że tak.
Jednoznaczna odpowiedź na to, kiedy płód nabywa praw fundamentalnych jest trudna. Zazwyczaj określaja to wewnętrze przepisy danego kraju. Dodatkowo, każda osoba wierząca ma także swoją "nakładkę" moralną. Wierząc w Boga chrześcijanie wyznają ochronę życia ludzkiego od poczęcia, gdyż każdy człowiek posiada duszę.
Bardzo trudne wydaje się zdecydowanie o terminacji płodu trwałe uszkodzonego. Są to dylematy zarówno prawne, jak i moralne. Uważam, że każdy ma prawo podejmować decyzję dotyczącą swojego ciała o ile wady letalne płodu całkowicie uniemożliwiają jego przeżycie poza ciałem matki. Z drugiej strony, kto da pewność, że diagnoza jest w stu procentach jednoznaczna.
Kolejnym zagadnieniem prawa do życia jest wykonywanie kary śmierci orzekanej przez sąd danego kraju. W Polsce od 1988 roku jest moratorium na karę śmierci, czy zawieszenie wykonywania. Czasem oglądając telewizję lub czytając o zbrodniach popełnianych przez ludzi, bardzo chciałoby się powrotu tej kary. Z drugiej strony, jak często słyszy się o pomyłkach sędziowskich.
Fundamentalne prawo do życia jest oczywiste, gdy mówimy o nas samych. Jednak w odniesieniu do skomplikowanych sytuacji życiowych nie jest to już tak oczywiste.
Odpowiedź:
Prawo do życia jest podstawowym, czyli fundamentalnym prawem każdego człowieka.
W dogmatach prawnych powstaje wątpliwość, czy to prawo przysługuje od poczęcia, czy też od chwili urodzenia.
Obecna dyskusja społeczna skupia się na tym właśnie punkcie - kiedy człowiek staje się człowiekiem, czy embrion to już człowiek, czy płód to też człowiek. Bardzo trudno określić to zwykłemu człowiekowi, gdy sprzeczają się na ten temat profesorowie prawa.
Z jednej strony, człowiek to istota rozumna, istniejąca odrębnie od innych ludzi. Czyli urodzona. Taka, która sama odczuwa świat znajdujący się dookoła. Z drugiej strony, gdy zada się pytanie kobiecie w ciąży, czy ma w sobie dziecko, zawsze odpowie, że tak.
Jednoznaczna odpowiedź na to, kiedy płód nabywa praw fundamentalnych jest trudna. Zazwyczaj określaja to wewnętrze przepisy danego kraju. Dodatkowo, każda osoba wierząca ma także swoją "nakładkę" moralną. Wierząc w Boga chrześcijanie wyznają ochronę życia ludzkiego od poczęcia, gdyż każdy człowiek posiada duszę.
Bardzo trudne wydaje się zdecydowanie o terminacji płodu trwałe uszkodzonego. Są to dylematy zarówno prawne, jak i moralne. Uważam, że każdy ma prawo podejmować decyzję dotyczącą swojego ciała o ile wady letalne płodu całkowicie uniemożliwiają jego przeżycie poza ciałem matki. Z drugiej strony, kto da pewność, że diagnoza jest w stu procentach jednoznaczna.
Kolejnym zagadnieniem prawa do życia jest wykonywanie kary śmierci orzekanej przez sąd danego kraju. W Polsce od 1988 roku jest moratorium na karę śmierci, czy zawieszenie wykonywania. Czasem oglądając telewizję lub czytając o zbrodniach popełnianych przez ludzi, bardzo chciałoby się powrotu tej kary. Z drugiej strony, jak często słyszy się o pomyłkach sędziowskich.
Fundamentalne prawo do życia jest oczywiste, gdy mówimy o nas samych. Jednak w odniesieniu do skomplikowanych sytuacji życiowych nie jest to już tak oczywiste.