1.Pannie młodej obcinano panieński warkocz. Długie włosy były przywilejem panien, mężatki zakrywały je chustami. Takie symboliczne obcięcie włosów oznaczało przyjęcie panny do grona mężatek, a więc osiągnięcie przez nią wyższego statusu.
2.przeprowadzenie panny młodej do domu męża. Razem z nią przenoszono dobytek, prowadzono krowę i niesiono skrzynię, pierzynę i inne przedmioty. Tu znów witano ją chlebem i solą. Nie był to jednak koniec zabawy, która mogła trwać jeszcze kilka dni.
3.Boże Ciało w „Chłopach”To doniosłe święto również łączyło się z szeregiem przygotowań. Przede wszystkim wznoszono i dekorowano cztery ołtarze. Kulminacyjnym punktem obchodów była uroczysta procesja, na którą wszystkie kobiety stroiły się z wielką starannością. Wszyscy śpiewali pieśni, a ksiądz święcił pola, by zapewnić rolnikom urodzaj.
4.Wspólne prace gospodarskie w „Chłopach” Wiele prac codziennych wykonywano wspólnie, wykorzystując je jako okazję do rozmowy, śpiewu, ale też nauki i wychowywania młodzieży. Przykładem były spotkania kobiet podczas darcia pierza czy przędzenia wełny, a także obierania kapusty z liści i przygotowywanie jej do kiszenia.
1.Pannie młodej obcinano panieński warkocz. Długie włosy były przywilejem panien, mężatki zakrywały je chustami. Takie symboliczne obcięcie włosów oznaczało przyjęcie panny do grona mężatek, a więc osiągnięcie przez nią wyższego statusu.
2.przeprowadzenie panny młodej do domu męża. Razem z nią przenoszono dobytek, prowadzono krowę i niesiono skrzynię, pierzynę i inne przedmioty. Tu znów witano ją chlebem i solą. Nie był to jednak koniec zabawy, która mogła trwać jeszcze kilka dni.
3.Boże Ciało w „Chłopach”To doniosłe święto również łączyło się z szeregiem przygotowań. Przede wszystkim wznoszono i dekorowano cztery ołtarze. Kulminacyjnym punktem obchodów była uroczysta procesja, na którą wszystkie kobiety stroiły się z wielką starannością. Wszyscy śpiewali pieśni, a ksiądz święcił pola, by zapewnić rolnikom urodzaj.
4.Wspólne prace gospodarskie w „Chłopach”
Wiele prac codziennych wykonywano wspólnie, wykorzystując je jako okazję do rozmowy, śpiewu, ale też nauki i wychowywania młodzieży. Przykładem były spotkania kobiet podczas darcia pierza czy przędzenia wełny, a także obierania kapusty z liści i przygotowywanie jej do kiszenia.