Question

Potrzebuję informacji :
łamanie praw DZIECKA (kto je łamie najczęściej, państwa gdzie sa łamane,jakie prawa najczęściej łamane)
instytucja rzecznika praw DZIECKA (imie i nazwisko, siedziba, na jakiej podstawie jest powoływany, kto go wybiera, czas kadencji)
pozdrawiam,prosze o pomoc!:(

Answer 1

Zgodnie z przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20. listopada 1989 (Dz. U. z 23 grudnia 1991; nr 120; poz. 526) Konwencją Praw Dziecka, dziecko to osoba poniżej osiemnastego roku życia – chociaż, w szczególnych przypadkach, może otrzymać pełnoletność wcześniej. W niniejszej Konwencji Państwa – strony zobowiązały się do respektowanie i gwarantowanie przedstawionych praw wobec każdego dziecka, bez jakiejkolwiek dyskryminacji – niezależnie od rasy, koloru skóry, płci, języka, religii, poglądów politycznych, statusu majątkowego, niepełnosprawności, cenzusu urodzenia. Artykuł 37 Państwa-Strony zapewnią, aby: a) żadne dziecko nie podlegało torturowaniu bądź okrutnemu, nieludzkiemu czy poniżającemu traktowaniu lub karaniu. Ani kara śmierci, ani kara dożywotniego więzienia bez możliwości wcześniejszego zwolnienia nie może zostać orzeczona wobec osoby w wieku poniżej osiemnastu lat za popełnione przez nią przestępstwa. Artykuł 28 2. Państwa-Strony będą podejmowały wszelkie właściwe środki zapewniające, aby dyscyplina szkolna była stosowana w sposób zgodny z ludzką godnością dziecka i z niniejszą konwencją. Kenia W Kenii stosowane są dotkliwe kary cielesne, skutkujące stłuczeniami, zranieniami, złamaniami, wybitymi zębami oraz skrajnymi przypadkami śmierci uczniów — za spóźnianie się, rozmowy na lekcji, noszenie brudnego mundurka, nie przygotowanie się do lekcji. Pracownicy szkoły rutynowo stosują kary cielesne, aby zaprowadzić dyscyplinę w klasie i ukarać dzieci, tworząc w ten sposób swoiste „szkolne przedstawienie”. Władze szkoły nie interweniują, by chronić prawa dzieci i zapobiec atakom ze strony innych uczniów. Artykuł 28 1. Państwa-Strony uznają prawo dziecka do nauki i w celu stopniowego realizowania tego prawa na zasadzie równych szans, w szczególności: a) uczynią nauczanie podstawowe obowiązkowym i bezpłatnym dla wszystkich; b) będą popierać rozwój różnorodnych form szkolnictwa średniego, zarówno ogólnokształcącego, jak i zawodowego, uczynią je dostępnymi dla każdego dziecka oraz podejmą odpowiednie kroki, takie jak wprowadzenie bezpłatnego nauczania oraz udzielanie w razie potrzeby pomocy finansowej; e) podejmą kroki na rzecz zapewnienia regularnego uczęszczania do szkół oraz zmniejszenia wskaźnika porzucania nauki. 3. Państwa-Strony będą popierały i rozwijały międzynarodową współpracę w dziedzinie oświaty, w szczególności w celu przyczyniania się do zlikwidowania ignorancji i analfabetyzmu na świecie oraz ułatwienia dostępu do wiedzy naukowo-technicznej i nowoczesnych metod nauczania. W tym zakresie należy w szczególności uwzględnić potrzeby krajów rozwijających się. Wybrzeże Kości Słoniowej Demokratyczna Republika Konga Liberia Sierra Leone Sudan Uganda Somalia Na terytoriach Wybrzeża Kości Słoniowej, Demokratycznej Republiki Konga, Liberii, Sierra Leone, Sudanu, Ugandy oraz Somalii albo nie ma obowiązku szkolnego, albo dzieci mają bardzo utrudniony dostęp do szkół. Statystyki wykazują, że ok. 30 % dzieci nie będzie uczęszczać do szkół, ponieważ brakuje pieniędzy na wybudowanie i utrzymanie szkół, brakuje też kadry pedagogicznej. Jedną z najpoważniejszych barier w rozwoju państw afrykańskich jest niski poziom alfabetyzacji ludności, dlatego najbardziej pożądanym działaniem jest pomoc dzieciom afrykańskim w dostępie do nauki. Jednak społeczeństwa afrykańskie same nie rozwiążą tego problemu, konieczna jest pomoc międzynarodowa. Artykuł 34 Państwa-Strony zobowiązują się do ochrony dzieci przed wszelkimi formami wyzysku seksualnego i nadużyć seksualnych, Dla osiągnięcia tych celów Państwa-Strony podejmą w szczególności wszelkie właściwe kroki o zasięgu krajowym, dwustronnym oraz wielostronnym dla przeciwdziałania: a) nakłanianiu lub zmuszaniu dziecka do jakichkolwiek nielegalnych działań seksualnych; b) wykorzystywaniu dzieci do prostytucji lub innych nielegalnych praktyk seksualnych. Artykuł 38 3. Państwa-Strony będą powstrzymywały się przed rekrutowaniem do swoich sił zbrojnych jakiejkolwiek osoby, która nie osiągnęła wieku piętnastu lat. Angola Sierra Leone Uganda W Angoli, Sierra Leone wojsko wykorzystuje dziewczynki poniżej 15. roku życia. Oprócz odbycia służby wojskowej, są wykorzystywane seksualnie, a w najlepszym wypadku zostają stałymi „nałożnicami” przywódców wojskowych. W wielu szkołach panuje nieformalne przyzwolenie dla przemocy seksualnej wobec dziewcząt. Artykuł 2 2. Państwa-Strony będą podejmowały właściwe kroki dla zapewnienia ochrony dziecka przed wszelkimi formami dyskryminacji lub karania ze względu na status prawny, działalność, wyrażane poglądy lub przekonania religijne rodziców dziecka, opiekunów prawnych lub członków rodziny. Artykuł 6 1. Państwa-Strony uznają, że każde dziecko ma niezbywalne prawo do życia. Artykuł 37 Państwa-Strony zapewnią, aby: a) żadne dziecko nie podlegało torturowaniu bądź okrutnemu, nieludzkiemu czy poniżającemu traktowaniu lub karaniu. Ani kara śmierci, ani kara dożywotniego więzienia bez możliwości wcześniejszego zwolnienia nie może zostać orzeczona wobec osoby w wieku poniżej osiemnastu lat za popełnione przez nią przestępstwa. Artykuł 40 1. Państwa-Strony uznają prawo każdego dziecka podejrzanego, oskarżonego bądź uznanego winnym pogwałcenia prawa karnego do traktowania w sposób sprzyjający poczuciu godności i wartości dziecka, które umacnia w nim poszanowanie podstawowych praw i wolności innych osób oraz uwzględnia wiek dziecka i celowość sprzyjania jego reintegracji dla podjęcia przez nie konstruktywnej roli w społeczeństwie. Brazylia Od początku XX wieku w Brazylii istnieją specjalne oddziały policyjne - justiceiros, nazywane szwadronami śmierci, które zajmują się oczyszczaniem ulic slumsów Sao Paulo, Rio de Janeiro i Salvadoru z małoletnich żebraków oraz przestępców zajmujących się kradzieżami i rozprowadzaniem narkotyków. Owo „oczyszczanie” polega na chwytaniu tzw. „dzieci ulicy”, przeprowadzeniu błyskawicznego sądu i natychmiastowym wykonaniu wyroku, jakim jest przeważnie kara śmierci. Z rąk funkcjonariuszy szwadronów śmierci w latach 1990-2 zginęło ok. 4700 dzieci. Większość zabitych (ok. 84%) była czarnego koloru skóry. Ofiarami padają nawet dzieci poniżej piątego roku życia. W 1994 spośród 121 zabitych dzieci, 334 nie miało więcej niż 10 lat. W opinii publicznej, istnienie szwadronów śmierci nie spotyka się z dezaprobatą. Artykuł 17 Państwa-Strony zapewnią że zrobią wszystko, aby dziecko miało dostęp do informacji oraz materiałów pochodzących z różnorodnych źródeł krajowych i międzynarodowych, szczególnie do tych, które mają na uwadze jego dobro w wymiarze społecznym, duchowym i moralnym oraz jego zdrowie fizyczne i psychiczne. Artykuł 18 1. Państwa-Strony podejmą wszelkie możliwe starania dla pełnego uznania zasady, że oboje rodzice ponoszą wspólną odpowiedzialność za wychowanie i rozwój dziecka. Rodzice lub w określonych przypadkach opiekunowie prawni ponoszą główną odpowiedzialność za wychowanie i rozwój dziecka. Chiny W czasie obchodów świątecznych w Chinach kilkaset dzieci w wieku od 6 do 17 lat zostaje, w ramach zajęć szkolnych, zabranych na publiczny wiec, aby obserwować egzekucje. Dzieci słyszą odczytane publicznie szczegóły zbrodni przestępców, a następnie są świadkami wykonania kary śmierci. Artykuł 24 1. Państwa-Strony uznają prawo dziecka do jak najwyższego poziomu zdrowia i udogodnień w zakresie leczenia chorób oraz rehabilitacji zdrowotnej. Państwa-Strony będą dążyły do zapewnienia, aby żadne dziecko nie było pozbawione prawa dostępu do tego rodzaju opieki zdrowotnej: d) zapewnienia matkom właściwej opieki zdrowotnej w okresie przed i po urodzeniu dziecka. Artykuł 6 1. Państwa-Strony uznają, że każde dziecko ma niezbywalne prawo do życia. Artykuł 32 1. Państwa-Strony uznają prawo dziecka do ochrony przed wyzyskiem ekonomicznym, przed wykonywaniem pracy, która może być niebezpieczna lub też może kolidować z kształceniem dziecka, bądź może być szkodliwa dla zdrowia dziecka lub jego rozwoju fizycznego, umysłowego, duchowego, moralnego lub społecznego. Chiny Chociaż międzynarodowe prawo nie stanowi jasno, kiedy rozpoczyna się życie człowieka (czy w momencie poczęcia, czy w chwili narodzin), to wydaje się, że chińskie prawo do posiadania tylko jednego dziecka jest wykroczeniem przeciw Konwencji Praw Dziecka. Matka zachodząca po raz drugi w ciążę musi poddać się zabiegowi aborcji. Jeżeli, co jest bardzo trudne w kraju pełnej inwigilacji jednostek, ukryć ciążę i urodzić drugie dziecko, to matka musi się liczyć z konsekwencjami prawnymi, w postaci pozbawienia wolności. Dziecko zostaje oddane najczęściej do sierocińca. W Chinach istnieją także obozy pracy dla nieletnich, w których pracujący (często w trudnych warunkach, np. kopalnie) otrzymują niskie gaże lub nie otrzymują ich wcale (w zamian oferowane im są skromne racje żywnościowe). Trafia do nich wielu nieletnich skazanych za drobną przestępczość. Artykuł 46 Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania przez wszystkie państwa.

Answer 2

10 przykładów łamania praw dziecka:
1. Prawo do nauki - kiedy zmusza się dziecko do pracy albo pozostania w domu, uniemożliwiając mu odebranie edukacji.
2. Wolność od bezpośredniego udziału w działaniach zbrojnych - kiedy dziesięciolatkom w Senegalu daje się kałasze i każe iść walczyć, to oczywiste.
3. Zakaz wykonywania kary śmierci lub stosowania kary dożywocia więziennego wobec dziecka - dziecko więc nawet za najcięższe zbrodnie nie może być sądzone jak dorosły, a więc orzeczenie takiej kary stanowi złamanie tego zakazu.
4. Wolność od przemocy fizycznej lub psychiatrycznej, wyzysku, nadużyć seksualnych wobec okrucieństwa - kiedy dziecko jest bite, maltretowane, wykorzystywane jako siła fizyczna bądź obiekt seksualny.
5. Prawo do zabezpieczenia socjalnego - jeśli dziecko traci rodzinę i trafia na ulicę, zamiast do instytucji zastępczej, w ewidentny sposób to prawo jest łamane.
6. Prawo poznania swego genetycznego pochodzenia - jeśli rodzina zastępcza zatai przed dzieckiem fakt adopcji lub pomimo ujawnienia go nie zgodzi się na kontakt z genetycznym rodzicem.
7. Prawo do życia i rozwoju - chyba wiadomo, kiedy łamane jest prawo do życia. Prawo do rozwoju to głębszy temat, można powiedzieć, że uniemożliwienie edukacji pozbawia dziecko szans na rozwój. Podobnie niewłaściwe wychowanie, prowadzące do upośledzenia intelektualnego i emocjonalnego jest często bezpowrotnym odebraniem szansy na doświadczenie w przyszłości przez dziecko rzeczy wymagających pewnych kompetencji poznawczych i uczuciowych.
8. Prawo do stowarzyszania się i gromadzenia w celach pokojowych - dobry przykład to manifestacja uczniów pod gmachem ministerstwa edukacji za kadencji giertycha. Nie pamiętam jak to było, ale gdyby uczniów przegoniono - co z tego, że robili to w trakcie lekcji - złamano by to prawo. Analogicznie szkoła uniemożliwiająca powstanie kółka zainteresowań złamałaby to prawo.
9. Prawo do wolności religii lub przekonań - mimo iż dziecko w sensie prawnym nie jest samodzielnym podmiotem, to narzucanie mu siłą kwestii światopoglądowych jest złamaniem tego prawa. Jeśli tylko dziecko posiada pewne umiejętności poznawcze - oczywiście mowa tu o starszych dzieciach, młodzieży w sumie - winno samo osądzać, który światopogląd jest właściwy, a który nie.
10. Prawo do uzyskania obywatelstwa - dziecko nie może być bezpaństwowcem. Dlatego zazwyczaj kraje dzieci urodzone na swoim terenie uznają za swoich obywateli. Kraje, które tego nie praktykują, zostawiając w ten sposób nowonarodzonych w próżni prawnej, łamią to prawo.

Rzecznik Praw Dziecka – konstytucyjny organ władzy ustanowiony artykułem 72 ust. 4 Konstytucji RP z 1997 roku, po raz pierwszy powołany w 2000 roku.

Rzecznik stoi na straży praw dziecka określonych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Konwencji o Prawach Dziecka i innych przepisach prawa, z poszanowaniem odpowiedzialności, praw i obowiązków rodziców. Kieruje się dobrem dziecka oraz bierze pod uwagę, że naturalnym środowiskiem jego rozwoju jest rodzina.
Kadencja Rzecznika trwa 5 lat, licząc od dnia złożenia ślubowania przed Sejmem a wygasa w razie jego śmierci lub odwołania w wypadkach przewidzianych w ustawie. Ta sama osoba nie może być Rzecznikiem dłużej niż przez dwie kolejne kadencje. Rzecznik powoływany jest uchwałą Sejmu, zatwierdzaną uchwałą Senatu.
Rzecznicy Praw Dziecka
* urząd nieobsadzony od 1 stycznia 2000 (de facto od 31 stycznia 2000) do 8 czerwca 2000[2]
* I kadencja: Marek Piechowiak od 8 czerwca 2000 do 12 października 2000
* II kadencja: Paweł Jaros od 16 lutego 2001 do 16 lutego 2006, do 7 kwietnia 2006
* III kadencja: Ewa Sowińska od 7 kwietnia 2006 do 30 czerwca 2008
* urząd nieobsadzony od 1 lipca 2008 do 25 lipca 2008
* IV kadencja: Marek Michalak od 25 lipca 2008 (upłynie 25 lipca 2013)