Question

Potrzebuję aby ktoś napisał mi dokładną notatkę na temat bierzmowania . DOKŁADNĄ-historia , jak przebiega itp. NIE daje najlepszego za szybkość tylko za sens (conajmniej A4)

Answer 1

Co to jest bierzmowanie?

Bierzmowanie jest to sakrament, w którym Duch Święty udziela się człowiekowi ochrzczonemu jako Dar.

 

Przebieg obrzędu udzielania Sakramentu Bierzmowania

Sakramentu Bierzmowania Ksiądz Biskup udziela w czasie Mszy św. w sposób następujący:
• po Liturgii Słowa miejscowy proboszcz przedstawia Ks. Biskupowi grupę młodzieży przegotowaną do przyjęcia Bierzmowania i po tym fakcie następuje odnowienie przez kandydatów do bierzmowania przyrzeczeń z Chrztu Świętego.
• Ksiądz Biskup i kapłani, którzy mu pomagają wyciągają ręce nad kandydatami, a sam Biskup odmawia następującą modlitwę:
Boże Wszechmogący, Ojcze naszego Pana. Jezusa Chrystusa, który odrodziłeś te sługi swoje przez wodę
i Ducha Świętego i uwolniłeś ich od grzechu, ześlij na nich Ducha Świętego Pocieszyciela, daj im ducha mądrości i rozumu, ducha rady i męstwa, ducha umiejętności i pobożności, napełnij ich duchem bojaźni Twojej. Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.
Następnie Ksiądz Biskup podchodzi  do każdego kandydata do bierzmowania, świadek kładzie prawą rękę na  ramieniu bierzmowanego, a jeśli potrzeba lewą ręką przytrzymuje włosy, które czasem spadają na czoło, a kapłan usługujący wymienia imię patrona, które ma otrzymać przy bierzmowaniu. Ksiądz Biskup zanurza palec prawej ręki w krzyżmie świętym i kreśli na czole bierzmowanego znak krzyża świętego
mówiąc: NN... przyjmij znamię daru Ducha Świętego.
Bierzmowany odpowiada głośno: Amen. Ksiądz Biskup mówi: Pokój z tobą. Bierzmowany odpowiada głośno:
I z duchem twoim.
Następnie kandydaci w ciszy modlą się z książeczki lub na różańcu dziękując Panu Bogu za przyjęty Sakrament Bierzmowania.

Answer 2

Sakrament bierzmowania w pierwszych wiekach udzielany był zaraz po chrzcie. Chrzest zajmował swoimi obrzedami dużo czasu co nie sprzyjało rozwojowi zewnetrznej szaty bierzmowania. Gdy później chrzczono

wyłacznie dzieci i odłaczono bierzmowanie od chrztu, nie rozwijano obrzedowosci, gdyż udzielono go wiekszym grupom wiernych.

 

Dzieje Apostolskie opisuja dwa bardzo znamienne fakty. Do Samarii przybywa diakon Filip i głosi jej mieszkancom Chrystusa, tych zas, którzy uwierzyli jego przepowiadaniu, chrzci w imie Jezusa Chrystusa. Gdy Apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że Samaria przyjeła słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana. Ci po swym przybyciu modlili sie nad nimi, aby modli otrzymac Ducha Swietego. Na żadnego z nich bowiem jeszcze nie zstapił. Byli jedynie ochrzczeni w imie Pana Jezusa. Potem wkładali na nich rece, a oni otrzymywali Ducha Świetego. W podobny sposób udziela Ducha Świetego Św. Paweł Apostoł, który w podróży misyjnej przybywa do Efezu. Po zetknieciu sie z grupa uczniów Jana Chrzciciela ochrzczonych chrztem pokuty, skłania ich do

przyjecia chrztu w imie Pana Jezusa, a nastepnie gdy przyjeli chrzest, wkłada na nich rece. Tak wiec i na nich zstapił Duch Świety i zaczeli mówic jezykami i prorokowac. Pisarze wczesnochrzescijanscy w II i III wieku wyróżniaja nastepujac elementy bierzmowania: modlitwa o Ducha Swietego, nakładanie rąk i namaszczenie olejem, znak krzyża na czole i pocałunek pokoju. Szafarzami sakramentu byli Apostołowie, a potem ich nastepcy - biskupi. Od IV w. zdarza sie coraz czesciej, że bierzmowania nie udzielano w zwiazku z chrztem, ale oddzielnie. Wpływał na to rozwój sieci

parafialnej i praktyka chrztu dzieci. W parafiach wiejskich chrztu udzielali kapłani i diakoni. Nowoochrzczeni udawali sie do siedziby biskupa w miescie, by tam z jego rak otrzymac bierzmowanie, lub też czekali przyjazdu biskupa do parafii. Sw. Hieronim w 382 r. pisał: "Taki jest zwyczaj kosciołów, że

biskup wyjeżdża ażeby wzywajac Ducha Swietego włożyć rece na tych, którzy z dala od miast wiekszych ochrzczeni byli przez kapłanów i diakonów".

W pismach Hipolita, pisarza starochrzescijanskiego, znajdujemy interesujacy opis sakramentu: "Biskup reke na nich wkładajac, niech modli sie mówiac: Panie Boże, któryś ich uczynił godnymi doąstapic odpuszczenia grzechów przez odradzajaca kapiel Ducha Swietego, zeslij na nich łaske swoja, ażeby służyli Ci według Twej woli. Tobie bowiem jest chwała, Ojcu i Synowi z Duchem Swietym w swietym Kosciele teraz i na wieki wieków. Amen. Potem wylewajac olej swiety z dłoni i nakładajac reke na głowe niech mówi: Namaszczam Cie swietym olejem w Panu Ojcu Wszechmogacym i Chrystu-sie Jezusie i w Duchu Swietym i znaczac na czole niech da im pocałunek pokoju i niech mówi: Pokój z Toba, a tamten, który został namaszczony niech powie - I z Duchem twoim".

 

Od X - XI w. skracano odległosc miedzy urodzeniem a chrztem, tym samym bierzmowanie odłaczono definitywnie od chrztu. Duchowni domagali sie od rodziców, aby swoim dzieciom w jak najkrótszym czasie po chrzcie udostepnili sakrament bierzmowania. Od XIII w. podkreslano coraz bardziej charakter tego sakramentu, jako umocnienie do walki ze złem i przesunieto wiek przystepujacych do bierzmowania na 7 rok życia. Jeżeli byli bierzmowani starsi - od 12 r. życia, obowiazywała spowiedź, jako warunek godnego przyjecia sakramentu. Swiadkami bierzmowania do IX w. byli rodzice chrzestni, potem przyjmujacemu ten sakrament towarzyszył osobny swiadek bierzmowania. Swiadka tego porównuje sie do instruktora, przewodnika lub doradcy. W Polsce przyjał sie zwyczaj, że bierzmowani przyjmuja nowe imie. Miejscem udzielania sakramentu był Kosciół, szafarzem był zawsze biskup, któremu towarzyszyli prezbiterzy i diakoni, w wyjatkowych, nagłych sytuacjach sakramentu bierzmowania udzielali prezbiterzy, jednak w tej sytuacji potrzebne było zezwolenie biskupa. Od XIII w. Pozwolenie na udzielanie tego sakramentu otrzymali misjonarze z zakonu dominikanów, franciszkanów, a później do nich dołaczyli jeszcze jezuici. W wiekach średnich w czynnosciach obrzedowych zachodza drobne zmiany, tzn. nakładanie rak i namaszczanie krzyżmem zostało połaczone w jedna czynnosc. Dołaczono do tego błogosławienstwo koncowe i biskup wymierzał bierzmowanemu policzek. Pochodzenie tego gestu może byc nastepujace. Gest uderzenia w policzek powstał z pierwotnego pocałunku pokoju, którego biskup udzielał po bierzmowaniu dorosłym. Kiedy udzielano sakramentu dzieciom, biskup głaskał policzek przyjmujacego sakrament. Inni znawcy tematu twierdza, że jest to nawiazanie do pasowania na rycerza. Bierzmowanie jest swieceniem chrzescijanina na rycerza Chrystusa.

 

 

Opracowała: Elżbieta Rutkow

 

 

Może pomoże