Pod koniec XV w. Jagiellonowie prowadzili intensywna politykę dynastyczną- zawierali małżeństwa wiążące ich najznamienitszymi rodami Europy. W efekcie aktywnych działań oprócz tronu Polski i Litwy w rękach Jagiellonów znalazły się trony Czech (1471 r.) i Węgier (1490 r.). Władza Władysława Jagiellończyka w Czechach i na Węgrzech była jednak słaba, faktycznie w krajach tych rządziło miejscowe możnowładztwo. Na dodatek pretensje do obu tronów zgłaszał cesarz Maksymilian Habsburg. Dopiero w 1515 r. doszło do zawarcia w Wiedniu porozumienia miedzy Władysławem Jagiellończykiem, Zygmuntem Starym (od 1506 r. władcą Polski i Litwy) i cesarzem Maksymilianem, kończącego rywalizację między obydwiema dynastami. W wyniku zawartego traktatu wiedeńskiego o wzajemnym dziedziczeniu tronów doszło do małżeństwa Anny, córki Władysława Jagiellończyka z Ferdynandem Habsburgiem (wnukiem cesarza Maksymiliana). Cesarz Maksymilian przestał ponadto wspierać wrogów państwa polsko-litewskiego.
Pod koniec XV w. Jagiellonowie prowadzili intensywna politykę dynastyczną- zawierali małżeństwa wiążące ich najznamienitszymi rodami Europy. W efekcie aktywnych działań oprócz tronu Polski i Litwy w rękach Jagiellonów znalazły się trony Czech (1471 r.) i Węgier (1490 r.). Władza Władysława Jagiellończyka w Czechach i na Węgrzech była jednak słaba, faktycznie w krajach tych rządziło miejscowe możnowładztwo. Na dodatek pretensje do obu tronów zgłaszał cesarz Maksymilian Habsburg. Dopiero w 1515 r. doszło do zawarcia w Wiedniu porozumienia miedzy Władysławem Jagiellończykiem, Zygmuntem Starym (od 1506 r. władcą Polski i Litwy) i cesarzem Maksymilianem, kończącego rywalizację między obydwiema dynastami. W wyniku zawartego traktatu wiedeńskiego o wzajemnym dziedziczeniu tronów doszło do małżeństwa Anny, córki Władysława Jagiellończyka z Ferdynandem Habsburgiem (wnukiem cesarza Maksymiliana). Cesarz Maksymilian przestał ponadto wspierać wrogów państwa polsko-litewskiego.