W wierszu Czesława Miłosza "O książce" podmiot liryczny mówi o czasie teraźniejszym, żyje w strachu. W utworze nie ma wyraźnego "ja" lirycznego, podmiot utożsamia się z jakąś grupą, mówi w imieniu zbiorowości. Podmiot liryczny przeczuwa, że ich wiersze nie doczekają się chwały, a poeci sławy. Przewidują zagładę, śmierć, pustkę, ciemność. W utworze występują przerzutnie, jeden wers jest jedną myślą. W miejscach, gdzie spodziewamy się znaków interpunkcyjnych nie ma ich. Zdania są rozbudowane, utwór srpawia wrażenie prozy, występują tymy. W utworze występują ciemne barwy, ponieważ rzeczywistość jest wojną. Wiele słów wskazuje na katastrofizm - "pożar", "pociski", "hałas", "ciemność", "mgły". Zastosowane efekty akustyczne kojarzą się z wojną: "pociski śpiewały", "wybucha sygnał", "hałas metali".
W wierszu Czesława Miłosza "O książce" podmiot liryczny mówi o czasie teraźniejszym, żyje w strachu. W utworze nie ma wyraźnego "ja" lirycznego, podmiot utożsamia się z jakąś grupą, mówi w imieniu zbiorowości. Podmiot liryczny przeczuwa, że ich wiersze nie doczekają się chwały, a poeci sławy. Przewidują zagładę, śmierć, pustkę, ciemność. W utworze występują przerzutnie, jeden wers jest jedną myślą. W miejscach, gdzie spodziewamy się znaków interpunkcyjnych nie ma ich. Zdania są rozbudowane, utwór srpawia wrażenie prozy, występują tymy. W utworze występują ciemne barwy, ponieważ rzeczywistość jest wojną. Wiele słów wskazuje na katastrofizm - "pożar", "pociski", "hałas", "ciemność", "mgły". Zastosowane efekty akustyczne kojarzą się z wojną: "pociski śpiewały", "wybucha sygnał", "hałas metali".
W wierszu Czesława Miłosza "O książce" podmiot liryczny mówi o czasie teraźniejszym, żyje w strachu. W utworze nie ma wyraźnego "ja" lirycznego, podmiot utożsamia się z jakąś grupą, mówi w imieniu zbiorowości. Podmiot liryczny przeczuwa, że ich wiersze nie doczekają się chwały, a poeci sławy. Przewidują zagładę, śmierć, pustkę, ciemność. W utworze występują przerzutnie, jeden wers jest jedną myślą. W miejscach, gdzie spodziewamy się znaków interpunkcyjnych nie ma ich. Zdania są rozbudowane, utwór srpawia wrażenie prozy, występują tymy. W utworze występują ciemne barwy, ponieważ rzeczywistość jest wojną. Wiele słów wskazuje na katastrofizm - "pożar", "pociski", "hałas", "ciemność", "mgły". Zastosowane efekty akustyczne kojarzą się z wojną: "pociski śpiewały", "wybucha sygnał", "hałas metali".
W wierszu Czesława Miłosza "O książce" podmiot liryczny mówi o czasie teraźniejszym, żyje w strachu. W utworze nie ma wyraźnego "ja" lirycznego, podmiot utożsamia się z jakąś grupą, mówi w imieniu zbiorowości. Podmiot liryczny przeczuwa, że ich wiersze nie doczekają się chwały, a poeci sławy. Przewidują zagładę, śmierć, pustkę, ciemność. W utworze występują przerzutnie, jeden wers jest jedną myślą. W miejscach, gdzie spodziewamy się znaków interpunkcyjnych nie ma ich. Zdania są rozbudowane, utwór srpawia wrażenie prozy, występują tymy. W utworze występują ciemne barwy, ponieważ rzeczywistość jest wojną. Wiele słów wskazuje na katastrofizm - "pożar", "pociski", "hałas", "ciemność", "mgły". Zastosowane efekty akustyczne kojarzą się z wojną: "pociski śpiewały", "wybucha sygnał", "hałas metali".