Podaj tereny polski , na których sosna nie tworzy zwartych drzewostanów . podaj przyczynę takiego zasięgu sosny w polsce .
myszka1217
Współczesne podziały wyróżniają ponad 50 fitocenoz leśnych; my skupimy się na najbardziej powszechnych w Polsce, tj. zajmujących duże powierzchnie lub występujących powszechnie na terenie całego kraju.
Biorąc pod uwagę skład gatunkowy drzewostanu, możemy lasy podzielić na:
- bory szpilkowe, tworzone głównie przez drzewa iglaste – występujące przeważnie na siedliskach ubogich, z glebami bielicoziemnymi, wytworzonymi na piaskach; w Polsce dzielą się na dwie grupy: bory sosnowe i bory świerkowe oraz świerkowo-jodłowe.
- lasy liściaste, występujące na obszarach o żyźniejszych siedliskach, przeważnie powiązane z glebami brunatnymi; w Polsce najbardziej rozpowszechnione typy lasów liściastych to grądy, buczyny nizinne, wyżynne i górskie, olsy i lasy łęgowe.
- bory i lasy mieszane, stanowiące naturalną kombinację między tymi dwoma podstawowymi typami; np. sosnowo-dębowe bory mieszane, wyżynne i górskie bory mieszane z jodłą.
Bory sosnowe występują pospolicie na terenie całej Polski; zarówno jako zbiorowiska naturalne bądź półnaturalne, jak i w postaci sztucznych drzewostanów, posadzonych przez człowieka w miejsce dawnych lasów liściastych. W porównaniu z innymi typami lasów mają dość ubogie runo i podszyt, zwłaszcza w rzadkich siedliskach boru suchego na wydmach; bory świeże (pośrednie między suchymi i wilgotnymi) i wilgotne są nieco bogatsze pod względem składu gatunkowego runa. W specyficznych warunkach, w podmokłych zagłębieniach terenu występuje podzespół boru bagiennego. W borach sosnowych możemy spotkać np. sosnówkę, czubatkę, pełzacza leśnego. Starsze, ponad 80-letnie drzewostany sosnowe chętnie zamieszkuje największy z naszych dzięciołów – dzięcioł czarny. Gatunek ten odgrywa niezwykle ważną rolę w ekosystemie leśnym. Wykuwane przez niego, opuszczane po wylęgu dziuple są wykorzystywane przez szereg innych gatunków zwierząt, m.in. włochatkę i inne sowy, gągoły oraz liczne ssaki nadrzewne. Tego typu gatunki, tworzące siedliska dla innych gatunków zwierząt, nazywamy kluczowymi (ang. keystone species). W borach spotykamy też często dzięcioła zielonego, którego występowanie często zależne jest od dostępności pokarmu (mrówek) oraz inne dzięcioły, a także relikt północny – orzechówkę. Dość często pojawiają się w borach lerka, lelek oraz świergotek drzewny, które występują na obrzeżach borów, otwartych torfowiskach i polanach śródleśnych.
W zależności od warunków siedliska – rodzaju skały macierzystej i wytworzonej na niej gleby, uwilgotnienia, warunków klimatycznych – tworzą się typowe dla nich zbiorowiska leśne (fitocenozy), różniące się składem gatunkowym oraz budową pionową, a także występowaniem charakterystycznych gatunków roślin.
Często też zdarza się, że pewne gatunki ptaków są bardziej niż inne związane z określonymi typami siedlisk leśnych. Należy jednak pamiętać, że: 1) siedliska leśne odznaczają się dużą fragmentacją i często przenikają się wzajemnie, 2) ptaki dostosowują się do tych zmian w środowisku i zajmują nowe siedliska. Dlatego też, jeżeli mówimy, że dany gatunek jest typowy dla danego siedliska, nie oznacza to, że nie spotkamy go również w innych typach lasu. Wyjątkiem są gatunki reliktowe, związane z geograficznym zasięgiem danego typu lasu, np. dzięcioł trójpalczasty, który związany jest z subborealnymi borami świerkowymi i poza ich zasięgiem nie występuje.
Współczesne podziały wyróżniają ponad 50 fitocenoz leśnych; my skupimy się na najbardziej powszechnych w Polsce, tj. zajmujących duże powierzchnie lub występujących powszechnie na terenie całego kraju.
0 votes Thanks 0
martyna1266
Zasięg sosny obejmuje na północy Skandynawię, północno-wschodnie obszary europejskiej części Rosji i Syberię, a na wschodzie dociera do Morza Ochockiego i Japońskiego. Gromadny zasięg na zachodzie dochodzi do Danii i obejmuje tylko północno-wschodnią i południową część Niemiec (Bawaria). W Europie południowej sosna występuje w Alpach, w północnej części Apenin, na Półwyspie Bałkańskim.
Przyczyną tego jest brak barier oddzielających nasz kraj od terenów ... Najpospolitszym składnikiem lasów jest sosna zwyczajna, zajmująca ok. ... Endemitów, czyli gatunków, których zasięg nie wykracza poza obszar Polski, ... Buk tworzy drzewostany zwarte, cieniste, w których podszycie rozwija się skąpo. ...
Biorąc pod uwagę skład gatunkowy drzewostanu, możemy lasy podzielić na:
- bory szpilkowe, tworzone głównie przez drzewa iglaste – występujące przeważnie na siedliskach ubogich, z glebami bielicoziemnymi, wytworzonymi na piaskach; w Polsce dzielą się na dwie grupy: bory sosnowe i bory świerkowe oraz świerkowo-jodłowe.
- lasy liściaste, występujące na obszarach o żyźniejszych siedliskach, przeważnie powiązane z glebami brunatnymi; w Polsce najbardziej rozpowszechnione typy lasów liściastych to grądy, buczyny nizinne, wyżynne i górskie, olsy i lasy łęgowe.
- bory i lasy mieszane, stanowiące naturalną kombinację między tymi dwoma podstawowymi typami; np. sosnowo-dębowe bory mieszane, wyżynne i górskie bory mieszane z jodłą.
Bory sosnowe występują pospolicie na terenie całej Polski; zarówno jako zbiorowiska naturalne bądź półnaturalne, jak i w postaci sztucznych drzewostanów, posadzonych przez człowieka w miejsce dawnych lasów liściastych. W porównaniu z innymi typami lasów mają dość ubogie runo i podszyt, zwłaszcza w rzadkich siedliskach boru suchego na wydmach; bory świeże (pośrednie między suchymi i wilgotnymi) i wilgotne są nieco bogatsze pod względem składu gatunkowego runa. W specyficznych warunkach, w podmokłych zagłębieniach terenu występuje podzespół boru bagiennego. W borach sosnowych możemy spotkać np. sosnówkę, czubatkę, pełzacza leśnego. Starsze, ponad 80-letnie drzewostany sosnowe chętnie zamieszkuje największy z naszych dzięciołów – dzięcioł czarny. Gatunek ten odgrywa niezwykle ważną rolę w ekosystemie leśnym. Wykuwane przez niego, opuszczane po wylęgu dziuple są wykorzystywane przez szereg innych gatunków zwierząt, m.in. włochatkę i inne sowy, gągoły oraz liczne ssaki nadrzewne. Tego typu gatunki, tworzące siedliska dla innych gatunków zwierząt, nazywamy kluczowymi (ang. keystone species). W borach spotykamy też często dzięcioła zielonego, którego występowanie często zależne jest od dostępności pokarmu (mrówek) oraz inne dzięcioły, a także relikt północny – orzechówkę. Dość często pojawiają się w borach lerka, lelek oraz świergotek drzewny, które występują na obrzeżach borów, otwartych torfowiskach i polanach śródleśnych.
W zależności od warunków siedliska – rodzaju skały macierzystej i wytworzonej na niej gleby, uwilgotnienia, warunków klimatycznych – tworzą się typowe dla nich zbiorowiska leśne (fitocenozy), różniące się składem gatunkowym oraz budową pionową, a także występowaniem charakterystycznych gatunków roślin.
Często też zdarza się, że pewne gatunki ptaków są bardziej niż inne związane z określonymi typami siedlisk leśnych. Należy jednak pamiętać, że: 1) siedliska leśne odznaczają się dużą fragmentacją i często przenikają się wzajemnie, 2) ptaki dostosowują się do tych zmian w środowisku i zajmują nowe siedliska. Dlatego też, jeżeli mówimy, że dany gatunek jest typowy dla danego siedliska, nie oznacza to, że nie spotkamy go również w innych typach lasu. Wyjątkiem są gatunki reliktowe, związane z geograficznym zasięgiem danego typu lasu, np. dzięcioł trójpalczasty, który związany jest z subborealnymi borami świerkowymi i poza ich zasięgiem nie występuje.
Współczesne podziały wyróżniają ponad 50 fitocenoz leśnych; my skupimy się na najbardziej powszechnych w Polsce, tj. zajmujących duże powierzchnie lub występujących powszechnie na terenie całego kraju.
Przyczyną tego jest brak barier oddzielających nasz kraj od terenów ... Najpospolitszym składnikiem lasów jest sosna zwyczajna, zajmująca ok. ... Endemitów, czyli gatunków, których zasięg nie wykracza poza obszar Polski, ... Buk tworzy drzewostany zwarte, cieniste, w których podszycie rozwija się skąpo. ...