Question

podaj przyczyny konfliktów:

polityczne

narodościowe

etniczne

religijne

rasowe

kulturowe

waśnie plemienne

spory terytorialne

ekonomiczne w tym kontrola nad zasobami (ropą naftową, wodą pastwiskami)

po dwa dokażdego

daje naj.:)

Answer 1

Fakt występowania złożonego i zróżnicowanego konglomeratu pozycji, jakie nosi „ na ramionach każdy członek społeczeństwa, ma bardzo rozległe następstwa. Najważniejszą jest możliwość wystąpienia konfliktu między rolami. Pozycja społeczna dyktuje, poprzez właściwą sobie rolę, pewne powinności i uprawnienia każdemu, kto pozycję tę zajmuje. Ponieważ każda jednostka zajmuje kilka pozycji, może się zdarzyć, że to, czego wymaga od niej jedna z nich, utrudnia lub uniemożliwia wywiązanie się z obowiązków nakładanych przez drugą. Albo, że niemożliwe jest równoczesne zrealizowanie uprawnień płynących z każdej z zajmowanych pozycji, wykorzystanie jednej przekreśla, bowiem skorzystanie z drugiej. Klasycznym przykładem konfliktu obowiązków jest w społeczeństwie nowoczesnym niemożność równie dobrego wywiązania się z powinności zawodowych i rodzinnych. Skończona pula czasu, energii, motywacji sprawia, że albo zaniedbujemy w pewnym stopniu jedno, albo drugie. Badania wskazują, że wynikające stąd napięcie jest przyczyną coraz to większej ilości rozwodów czy ogólniej – kryzysów rodzinnych. 

Konflikt między pozycjami zajmowanymi przez jedną osobę może polegać nie tylko na sprzecznościach ról, ale także na niemożności pogodzenia innych atrybutów różnych pozycji. Wystąpić może dysonans pomiędzy poglądami i przekonaniami narzucanymi przez każdą z nich. Przykładem może być naukowiec uznający teorię ewolucji czuje się nieswojo w lansującej kreacjonizm sekcie religijnej lub artysta wcielony do armii nie potrafi pogodzić się z mentalnością wojskową. 

Sprzeczność pozycji może dotyczyć charakterystycznych dla różnych pozycji interesów, mówimy w takich przypadkach o konflikcie interesów. Przykładem będzie poseł, który winien służyć sprawą publicznym, wchodzi do rady nadzorczej prywatnej firmy. 

Stopień świadomości kulturowej, to znaczy wyraźnego postrzegania reguł, idei czy symboli bywa nierówny. Ludzie często są zanurzeni w kulturze, niczym w przejrzystym powietrzu, stosując się do jej nakazów bezrefleksyjnie, automatycznie. Stanowi to dziedzinę niekwestionowanej oczywistości. Kiedy indziej jednak wyraźnie odczuwają presją kulturową, czują się przez kulturę skrępowani, ograniczeni, buntują się przeciwko jej dyktatowi. 
Niektóre czynniki mają charakter społeczny inne jednostkowy. Kultura uzyskuje w świadomości zbiorowej wyższy poziom widoczności i świadomej artykulacji, gdy nie ma monopolu, gdy w kręgu percepcji społecznej pojawiają się jakieś alternatywne sposoby życia. Tak dzieje się w przypadku kontaktu kulturowego, jeszcze wyraźniej w przypadku konfliktu kulturowego. Pojawia się tu efekt obronny, gdy zagrożona czy zaatakowana kultura mocniej określa swoją specyfikę. W naszych czasach obserwujemy na przykład wyraźnie nasiloną artykulację kultur lokalnych – etnicznych, regionalnych, narodowych – co wiązać można z ofensywą kultury amerykańskiej poprzez proces globalizacji. 

Dokonują się także mniej spektakularne, towarzyszące stale toczącym się zmianom warunków życia społecznego, na przykład w toku industrializacji, urbanizacji czy ogólniej modernizacji. Tutaj obserwujemy bardzo istotną i powszechną formę zderzenia kultur, jaką jest konflikt pokoleń. Każde pokolenie jest nosicielem takiej kultury, która została mu wpojona w dzieciństwie młodości w procesach socjalizacji czy edukacji. Wiele kierunków psychologii, z psychoanalizą na czele, zauważa, że wczesne doświadczenia życiowe są najsilniejsze i najtrwalsze. Raz zinternalizowanych treści kulturowych trudno się oduczyć cechują się one znacznym stopniem inercji. W społeczeństwie dzisiejszym, w którym zmiany warunków życia społecznego dokonują się w rytmie ogromnie przyspieszonym, pokolenie dzieci rodzi się już w kręgu zupełnie innej kultury niż ta, którą nosi jeszcze w sobie pokolenie rodziców. Rodzice nie rozumieją muzyki techno, dzieci – walca wiedeńskiego, rodzice potępiają swobodę seksualną, dzieci buntują się przeciw rygorom obyczajowym, rodzice czytają „Pana Tadeusza”, dzieci „Harrego Pottera”. 

Ludzie są członkami wielu kategorii społecznych. Gdy interesy tych kategorii są odmienne lub sprzeczne, a lojalności nie pokrywają się, doświadczają konfliktu tożsamości. Przykładów można wskazać wiele. Polak, który zatrudnił się w korporacji międzynarodowej i służy interesom nie zawsze zgodnym z polskimi. Historyk, który unika badania faktów zawstydzających dla jego narodu. Z poczucia tożsamości zbiorowej i równocześnie odrębności od innych zbiorowości może wynikać coś więcej, więcej mianowicie częstsze wchodzenie w kontakty z „naszymi” niż z „obcymi”, częstsze inicjowanie interakcji z członkami naszej kategorii społecznej niż z przedstawicielami innych kategorii, a rzadsze na zewnątrz, poprzez jej granice. Także i jakość kontaktów, interakcji i stosunków społecznych wewnątrz kategorii społecznych może przybierać szczególny charakter, cechować się większą intensywnością, bezpośredniością, niekiedy intymnością. 

Możemy także wskazać tendencję historyczną, która polega na stopniowym mnożeniu się wachlarza grup, jaki jest dostępny dla jednostek. Jest to jeden z aspektów szerszego procesu różnicowania się społeczeństwa, który, jak wskazywał, Emile Durkheim, jest najważniejszą tendencją ewolucyjną w zbiorowościach ludzkich. W społeczeństwach pierwotnych każdy należał do rodziny, wspólnoty terytorialnej i jeszcze jakiejś grupy religijnej. I tyle. Dzisiaj ilość grup, do których można przystąpić jest ogromna. Mamy tysiące grup zawodowych, partii politycznych, odłamów Kościoła oraz stowarzyszeń sportowych, kolekcjonerskich, artystycznych…Charakterystyczne dla obecnych czasów jest otwartość wyborów pomiędzy grupami. Jeżeli typowe dla tych grup interesy czy lojalności są niezgodne, albo wchodzą ze sobą w sprzeczność, sprzeczność uczestnictwo w jednym wymaga zaniedbania innych, ludzie doświadczają konfliktu partycypacji. Najbardziej typowym konfliktem tego rodzaju jest dziś niemożność równoczesnego poświęcenia się rodzinie i pracy. 

Konflikty ekonomiczne należą do najpowszechniejszych we współczesnym świecie. Ich przyczyną są zarówno różnice strukturalne, dysproporcje w rozwoju, jak i zaburzenia gospodarki rynkowej. Do najczęściej występujących należą konflikty pomiędzy pracownikami a pracodawcą. Obecnie charakteryzują się one stopniową instytucjonalizacją, to znaczy wprowadzane są regulacje prawne dotyczące zarówno form walki, jaki i sposobów rozwiązywania sporów. Osobnym zagadnieniem są konflikty pomiędzy producentami, dotyczące na przykład nieuczciwej konkurencji