PILNE!! - Referat na temat: "Analfabetyzm na świecie" Referat ma być na ok 5 min. Wszystko ale bez definicji (przyczyny, skutki, jak zwalczać itd.) Bez "lania wody" :) Dużo punktów więc nie chcę gotowców z internetu (chyba że będzie dodatkowo sprawdzone i opracowane, i będzie dobre)
Zgłoś nadużycie!
Analfabetyzm Problem ten dotyczy głównie Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej. Analfabeta nie jest w stanie uczestniczyć w życiu społecznym i gospodarczym swojego kraju. Wiele państw rozwijających się gdy ma problemy finansowe, najpierw odcina dotacje i pomoc dla szkół i nauczycieli. Ogromne środki wydaje się tam przede wszystkim na obronę i wojsko. Analfabetyzmowi towarzyszy najczęściej bieda, która stanowi największą przeszkodę w pokonaniu tego problemu.
2/3 analfabetów na świecie to kobiety. W wielu krajach od dziewczynek oczekuje się pomocy w prowadzeniu gospodarstwa domowego, co uniemożliwia im regularne uczęszczanie do szkoły. W niektórych państwach uważa się, że nauka nie jest kobietom niezbędna albo też, że jest sprzeczna z tradycyjnym wizerunkiem roli kobiety. Czynniki kulturowe i społeczne mają tutaj ogromne znaczenie, ale to ubóstwo stanowi ostateczną barierę na drodze do edukacji.
Według statystyk UNESCO ponad 135 milionów dzieci nie chodzi w ogóle do szkół, wśród nich zaś ponad 60% stanowią dziewczęta. W wielu krajach Trzeciego Świata ludność żyje głównie na wsi, gdzie brak dostępu do szkół. W miastach wcale nie jest lepiej, gdyż migracja ludności ze wsi prowadzi do przepełniania placówek edukacyjnych i tym samym do obniżania jakości kształcenia. Analfabetyzm a edukacja Także w tych krajach, gdzie są szkoły, droga do alfabetyzacji nie jest wolna od przeszkód. Zdaniem ekspertów, aby dziecko potrafiło prawidłowo pisać i czytać, musi regularnie uczęszczać do szkoły co najmniej przez pięć lat. Jednak w wielu krajach edukacja szkolna jest przerywana, co niesie ze sobą dramatyczne konsekwencje. Te dzieci, które uczęszczały do szkoły tylko przez rok czy dwa, nie miały wystarczającego czasu na opanowanie umiejętności czytania i pisania. Większość spośród nich stanie się dorosłymi analfabetami. Inne dzieci powtarzają klasy w szkole podstawowej, przez co nie tylko podrażają koszty edukacji, ale i obniżają jej poziom wśród pozostałych uczniów. W takich warunkach oświata staje się coraz droższa i mniej efektywna. Przyczyny przerywania edukacji przez dzieci • z biedy; zmuszone są zająć się pracą w celu utrzymania rodziny • rodzice nie widzą potrzeby posyłania swoich dzieci do szkoły • dzieci mają poczucie, że nie nauczą się w szkole tego, co będzie im najbardziej przydatne w życiu • kształcenie nie ma nic wspólnego z realiami codziennego życia Sposoby walki z przerywaniem nauki • wydawanie posiłków w szkole • bezpłatnemu udostępnianiu uczniom podręczników i pomocy szkolnych • organizacji transportu do i ze szkoły dla dzieci, które mieszkają w dużej odległości • wprowadzeniu obowiązku szkolnego dla chłopców i dziewcząt • lepszemu dostosowaniu metod nauczania i wyposażeniu klas we właściwe pomoce dydaktyczne • ścisłemu powiązaniu treści nauczania z życiem ludzi tak, by można było zaktywizować do współpracy ze szkołą społeczność lokalną i rodziców • prowadzeniu kontroli nad uczniami, nauczycielami i szkołami przez nadzór oświatowy
Problem ten dotyczy głównie Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej. Analfabeta nie jest w stanie uczestniczyć w życiu społecznym i gospodarczym swojego kraju. Wiele państw rozwijających się gdy ma problemy finansowe, najpierw odcina dotacje i pomoc dla szkół i nauczycieli. Ogromne środki wydaje się tam przede wszystkim na obronę i wojsko. Analfabetyzmowi towarzyszy najczęściej bieda, która stanowi największą przeszkodę w pokonaniu tego problemu.
2/3 analfabetów na świecie to kobiety. W wielu krajach od dziewczynek oczekuje się pomocy w prowadzeniu gospodarstwa domowego, co uniemożliwia im regularne uczęszczanie do szkoły. W niektórych państwach uważa się, że nauka nie jest kobietom niezbędna albo też, że jest sprzeczna z tradycyjnym wizerunkiem roli kobiety. Czynniki kulturowe i społeczne mają tutaj ogromne znaczenie, ale to ubóstwo stanowi ostateczną barierę na drodze do edukacji.
Według statystyk UNESCO ponad 135 milionów dzieci nie chodzi w ogóle do szkół, wśród nich zaś ponad 60% stanowią dziewczęta. W wielu krajach Trzeciego Świata ludność żyje głównie na wsi, gdzie brak dostępu do szkół. W miastach wcale nie jest lepiej, gdyż migracja ludności ze wsi prowadzi do przepełniania placówek edukacyjnych i tym samym do obniżania jakości kształcenia.
Analfabetyzm a edukacja
Także w tych krajach, gdzie są szkoły, droga do alfabetyzacji nie jest wolna od przeszkód. Zdaniem ekspertów, aby dziecko potrafiło prawidłowo pisać i czytać, musi regularnie uczęszczać do szkoły co najmniej przez pięć lat. Jednak w wielu krajach edukacja szkolna jest przerywana, co niesie ze sobą dramatyczne konsekwencje. Te dzieci, które uczęszczały do szkoły tylko przez rok czy dwa, nie miały wystarczającego czasu na opanowanie umiejętności czytania i pisania. Większość spośród nich stanie się dorosłymi analfabetami. Inne dzieci powtarzają klasy w szkole podstawowej, przez co nie tylko podrażają koszty edukacji, ale i obniżają jej poziom wśród pozostałych uczniów. W takich warunkach oświata staje się coraz droższa i mniej efektywna.
Przyczyny przerywania edukacji przez dzieci
• z biedy; zmuszone są zająć się pracą w celu utrzymania rodziny
• rodzice nie widzą potrzeby posyłania swoich dzieci do szkoły
• dzieci mają poczucie, że nie nauczą się w szkole tego, co będzie im najbardziej przydatne w życiu
• kształcenie nie ma nic wspólnego z realiami codziennego życia
Sposoby walki z przerywaniem nauki
• wydawanie posiłków w szkole
• bezpłatnemu udostępnianiu uczniom podręczników i pomocy szkolnych
• organizacji transportu do i ze szkoły dla dzieci, które mieszkają w dużej odległości
• wprowadzeniu obowiązku szkolnego dla chłopców i dziewcząt
• lepszemu dostosowaniu metod nauczania i wyposażeniu klas we właściwe pomoce dydaktyczne
• ścisłemu powiązaniu treści nauczania z życiem ludzi tak, by można było zaktywizować do współpracy ze szkołą społeczność lokalną i rodziców
• prowadzeniu kontroli nad uczniami, nauczycielami i szkołami przez nadzór oświatowy