Question

Opisz emigracje Polaków na przełomie 19 i 20 wieku.

Answer 1

Przez pierwsze lata po powstaniu listopadowym polskiemu życiu politycznemu nadawała ton wielka emigracja. U genezy jej nie tylko legł wzmożony terror i ucisk narodowy we wszystkich trzech zaborach, była ona wyrazem protestu przeciwko podporządkowywaniu obcej przemocy losów Polski, emigranci mieli także nadzieję na łatwiejsze pozyskanie, dzięki swej obecności w krajach zachodnich, pomocy ich ludów czy rządów dla odzyskania niezależności. Nadzieje te nie były całkiem bezpodstawne – wrzenie rewolucyjne w Europie nadal utrzymywało się, a powitanie zgotowane uchodźcom zdawało się potwierdzać słuszność ich postawy.Większość emigracji stanowili oficerowie nieprzygotowani do pracy w innym zawodzie. Odpowiadało to zresztą składowi społecznemu - w ¾ skład emigracji był inteligencko-szlachecki, tylko w ¼ plebejsko-chłopski. Przez pierwsze lata po powstaniu,
w nadziei na rychły powrót do kraju, utrzymywała się nadal wśród emigracji pewna dyscyplina wojskowa. Później natomiast znaczna część emigrantów starała się stworzyć sobie lepsze warunki bytowe. Ludzie młodsi studiowali, głównie w szkołach medycznych
i technicznych. Inni od razu podejmowali pracę zawodową. Niektórzy wtopili się wkrótce
w nowe środowisko, wyróżniając się osiągnięciami i zdobywając sobie wybitną pozycję. Większość wszakże musiała się zadowalać mizerną płacą robotników, jeśli nie zdecydowała się na zaciąg do francuskiej Legii Cudzoziemskiej, pilnującej interesów kolonistów
w Algierii. Przez dłuższy ten czas koła emigranckie dostarczały głównej kadry działaczy zarówno krajowi, jak i ogólnoeuropejskiemu ruchowi wolnościowemu.Gdy ustalały się programy i dążenia lewicy polskiej, silniejsze formy organizacyjne przybrał także obóz konserwatywny. Arystokracja i bogata szlachta, która udała się na emigrację, skupiała się wokół osoby ks. Adama Czartoryskiego.