Odpowiedz na pytania: na podstawie pieśni III z ksiąg wtórych
1. Co to jest Fortuna? ( ta w wierszu)
2. Scharakteryzuj obraz Fortuny.
3. Kim jest podmiot liryczny i przed czym przestrzega.
4. Kim jest adresat tej pieśni.
PIEŚŃ 3 Nie wierz Fortunie, co siedzisz wysoko, Miej na poślednie koła pilne oko: Bo to niestała pani z przyrodzenia, Często więc rada sprawy swe odmienia.
Nie dufaj w złoto i w żadne pokłady, Każdej godziny obawiaj się zdrady: Fortuna, co da, to zasię wziąć może, A u niej żadna dawność nie pomoże.
A ci, co z tobą teraz przestawają, Twej sie Fortunie, nie tobie kłaniają; Skoro ta zniknie, tył każdy podawa, Jako cień, kiedy słońca mu nie zstawa.
Lecz jako sama oczy zasłoniła, Tak swym pochlebstwem ludzi pobłaźniła, Że drugi wysszej nosa gębę nosi, A wszystki insze oczyma przenosi.
Ty pomni, że twój skarb u Szczęścia w mocy, A tak się staraj o takiej pomocy, Aby wżdy z tobą twego co zostało, Jesli zaś będzie Szczęście swego chciało.
Cnota - skarb wieczny, cnota - klenot drogi, Tegoć nie wydrze nieprzyjaciel srogi, Nie spali ogień, nie zabierze woda; Nad wszystkim inszym panuje Przygoda.
1. Fortuna to pani naszego losu.
2. Fortuna jest zmienna, zmienia koleje naszego losu z czego jest zadowolona, może w każdym momencie nas "zdradzć", przestać nam sprzyjać. Fortuna śmieje się z ludzi pobłażając im, jest prześmiewcza.
3. Podmiot liryczny jest mędrcem i mówi, aby nie być próżnym, przestrzega przed chciwością, pychą, mówi, że trzeba być gotowym na to, że to co dała nam Fortuna może nam w każdym momencie odebrać. Gdy Fortuna sprzyja człowiekowi, ten rośnie w pychę. Należy dbać o cnotę, bo jej nam nikt nie odbierze.
4. Adresatem pieśni jest każdy jej czytelnik.