Aby ocenić kulturę polityczna społeczeństwa trzeba wiedzieć co oznacza to pojęcie. Definicja słownikowa kultury politycznej brzmi: „system postaw, wartości i wzorów zachowań leżących u podstaw działania różnych uczestników życia politycznego. Kultura polityczna reguluje wzajemne stosunki między rządzonymi i rządzącymi.” Współtwórcą pojęcia kultura polityczna jest amerykański politolog G. Almond, który wraz z S. Verbą sformułowali trzy typy kultur politycznych:
1) zaściankową – charakteryzuje ją małe zainteresowanie zagadnieniami politycznymi;
2) poddańczą – jej uczestnicy mają wprawdzie wiedzę o istnieniu władzy centralnej, ale z różnych względów (np. wiedza, osobowość) nie angażują się w działalność polityczną;
3) uczestnicząca – obywatele dążą do uzyskania pełnej wiedzy o życiu politycznym i pragną w nim aktywnie uczestniczyć.
Kultura polityczna, jej stan, wyrasta z kondycji społeczeństwa z jego ogólnej kultury. Ale nie jest to zależność jednokierunkowa. Stan kultury politycznej wpływa jednocześnie na stan całego społeczeństwa, bo polityka jest wszak ciągle obecna w społecznej świadomości choćby dzięki mediom. Z kolei charakter tych ostatnich sprawia, że najbardziej widowiskowe jest to co wzbudza najsilniejsze emocje.
Najmniejszą komórką społeczeństwa jest rodzina, zaś rodzina składa się w formie podstawowej z rodziców i małej części rodziny, jakimi są dzieci. Te zaś, gdy osiągną odpowiedni wiek stają się osobami pełnoprawnymi z punktu widzenia życia politycznego i możności głosowania, a później życia politycznego na zajmowanych stanowiskach. Po osiągnięciu wieku lat 18 i otrzymaniu dowodu, mają prawo do głosowania i ich stan polityczny jest unormowany prawnie, jednak dopiero w wieku późniejszym mają prawo kandydowania na stanowiska polityczne, zakładając ze przynależą do jakiejś partii lub posiadają odpowiednią siłę poparcia społeczeństwa jako politycy nie zrzeszeni.
Do momentu otrzymania dowodu osobistego nasze życie polityczne nie istnieje. Inni podejmują za nas decyzje i inni torują drogę rozwoju Polski na mapie politycznej świata. Jednak z momentem otrzymania dowodów uzyskujemy prawo do głosowania i możności decydowania w którą stronę Polska będzie podążać. Wybory odbywają się co 4 lata wiec łatwo wyliczyć w którym momencie naszego życia zdobędziemy wspomniane prawo decydowania o losach Polski. Z początku świadomość polityczna człowieka podchodzącego do wyborów np. prezydenta RP opiera się przede wszystkim na ślepo podążającym tłumie w bliżej czasem nie określonym kierunku, gdyż decyzja wyboru jaki ów człowiek podejmuje nie jest w pełni moim zdaniem świadoma. Nie bierze on pod wzgląd zaszłości ostatnich wyborów, aktualnego stanu państwa i spełnienia obietnic partii z której wywodzi się polityk obejmujący stanowisko prezydenta jak i jego partii. Podobnie jest w wyborach do parlamentu RP który składa się z sejmu i senatu jako czynnika prawa ustawodawczego.
Cała rzeczywistość społeczna, która otacza nas na co dzień to właśnie polityka. Wszystko to, co robimy w celu wspólnego z innymi działania nazwać można polityką. Człowiek wchodzi w interakcje z innymi przedstawicielami swojego gatunku dlatego że nie jest w stanie zaspokoić wszystkich swoich potrzeb w samotności. Poza zwykłą wymianą dóbr i usług ludzie wytworzyli również sferę wspólnych wartości i działań, sferę symboliczną, w której chcą się poruszać nie tylko po to by zaspokajać swoje niematerialne potrzeby, ale i po to by przekraczać własny egoizm i wraz z innymi tworzyć nowe jakości. Wszystko to w sferze politycznej.
Sposoby postępowania polityków przenoszą się do polskiego społeczeństwa i zyskują w nim powoli akceptację. Jedne przemykają niezauważone, inne całkiem otwarcie jako dobry żart. Nie byłoby powodów do zmartwień gdyby ten element kultury politycznej stał w Polsce na odrobinę wyższym poziomie. Poprawność polityczna i swego rodzaju kodeks honorowy jakimi posługują się politycy jest i istnieje. Jednak tylko nie liczni mają odwagę do przedstawiania się w świetle poprawności politycznej. Podstawowym prawidłem kodeksu niepisanego politycznego jest, ponoszenie konsekwencji za czyny, decyzje i odpowiedzialność jaka na nich spoczywa. Poniekąd jest to tylko prawo niepisane. Jednak polityk powinien kierować się jeszcze prawami etyki zawodowej. W wielu programach informacyjnych słyszy się o dyscyplinie klubowej. Jest to zło konieczne jakie partia stosuje do uzyskania tych czy innych profitów w układach poza sejmowych, a mianowicie w kuluarach sejmowych. Dyscyplina klubowa zobowiązuje do głosowania za lub przeciw danej ustawie. W życiu osobistym człowiek nie podejmie decyzji która może zaszkodzić przykładowo jego własnym dzieciom. Jednak w życiu politycznym takie decyzje są rozważane za i przeciw drogą kompromisu a nie rozsądku.
Poszczególny Polak podróżuje komunikacją miejską i da się słyszeć „a za komuny....”, ,,co się w tej Polsce dzieje....”, „sami żydzi Polskę rozkradli po sprzedawali....”. Powiadają tak ludzie starsi. Młoda część społeczeństwa jednak nie wypowiada się na ów temat. Młoda mam na myśli wiek od 18 ; 23 lat gdyż w obecnym podziale politycznym i społecznym lub dobrobytu, nie widzą szans rozwoju w kierunku działań polepszenia bytu. Brak pracy, wysokie ceny, brak perspektyw... i inne czynniki obniżają jego zainteresowanie polityką. Jak wspomniałam ludzie starsi powracają myślami do czasów PRL-u jednak odpowiedzialności i potrzeby zmian nie chcą wziąć na własny krzyż, aby uzdrowić Polskę. Zwiększa się świadomość poszczególnego Polaka na sferze politycznej, jednak nie ma chętnych aby dźwignąć tę odpowiedzialność i Polskę leczyć. Jest przysłowie „Ryba psuje się od głowy” -dla Polski ową głową jest sejm, senat, rząd i jego głowa prezydent. Więc świadomość polskiego społeczeństwa nie jest wysoka odnośnie wiedzy na temat świata polityki, nie jest też zbyt wysoka jeżeli chodzi o kulturę która w temacie mojej pracy się w niewielkim stopniu przewija, gdyż owa zależy od wychowania i poziomu kultury jaką nabędzie się w szkole na podwórku i w instytucjach jakie za ową są odpowiedzialne. Z drugiej strony jak ją poszerzać skoro w wielu przypadkach nie stać nas na zdobywanie owej w formie finansowej gdyż w dobie kapitalizmu za wszystko płacić trzeba. Aby nie wyszkol na to ze społeczeństwo jest nie kulturalne nie świadome lub tym podobne wspomnę tylko na koniec cytat. „Takie będą Rzeczypospolite jakie ich młodzieży chowanie”
Aby ocenić kulturę polityczna społeczeństwa trzeba wiedzieć co oznacza to pojęcie. Definicja słownikowa kultury politycznej brzmi: „system postaw, wartości i wzorów zachowań leżących u podstaw działania różnych uczestników życia politycznego. Kultura polityczna reguluje wzajemne stosunki między rządzonymi i rządzącymi.”
Przydatna praca?Współtwórcą pojęcia kultura polityczna jest amerykański politolog G. Almond, który wraz z S. Verbą sformułowali trzy typy kultur politycznych:
1) zaściankową – charakteryzuje ją małe zainteresowanie zagadnieniami politycznymi;
2) poddańczą – jej uczestnicy mają wprawdzie wiedzę o istnieniu władzy centralnej, ale z różnych względów (np. wiedza, osobowość) nie angażują się w działalność polityczną;
3) uczestnicząca – obywatele dążą do uzyskania pełnej wiedzy o życiu politycznym i pragną w nim aktywnie uczestniczyć.
Kultura polityczna, jej stan, wyrasta z kondycji społeczeństwa z jego ogólnej kultury. Ale nie jest to zależność jednokierunkowa. Stan kultury politycznej wpływa jednocześnie na stan całego społeczeństwa, bo polityka jest wszak ciągle obecna w społecznej świadomości choćby dzięki mediom. Z kolei charakter tych ostatnich sprawia, że najbardziej widowiskowe jest to co wzbudza najsilniejsze emocje.
Najmniejszą komórką społeczeństwa jest rodzina, zaś rodzina składa się w formie podstawowej z rodziców i małej części rodziny, jakimi są dzieci. Te zaś, gdy osiągną odpowiedni wiek stają się osobami pełnoprawnymi z punktu widzenia życia politycznego i możności głosowania, a później życia politycznego na zajmowanych stanowiskach. Po osiągnięciu wieku lat 18 i otrzymaniu dowodu, mają prawo do głosowania i ich stan polityczny jest unormowany prawnie, jednak dopiero w wieku późniejszym mają prawo kandydowania na stanowiska polityczne, zakładając ze przynależą do jakiejś partii lub posiadają odpowiednią siłę poparcia społeczeństwa jako politycy nie zrzeszeni.
Do momentu otrzymania dowodu osobistego nasze życie polityczne nie istnieje. Inni podejmują za nas decyzje i inni torują drogę rozwoju Polski na mapie politycznej świata. Jednak z momentem otrzymania dowodów uzyskujemy prawo do głosowania i możności decydowania w którą stronę Polska będzie podążać. Wybory odbywają się co 4 lata wiec łatwo wyliczyć w którym momencie naszego życia zdobędziemy wspomniane prawo decydowania o losach Polski. Z początku świadomość polityczna człowieka podchodzącego do wyborów np. prezydenta RP opiera się przede wszystkim na ślepo podążającym tłumie w bliżej czasem nie określonym kierunku, gdyż decyzja wyboru jaki ów człowiek podejmuje nie jest w pełni moim zdaniem świadoma. Nie bierze on pod wzgląd zaszłości ostatnich wyborów, aktualnego stanu państwa i spełnienia obietnic partii z której wywodzi się polityk obejmujący stanowisko prezydenta jak i jego partii. Podobnie jest w wyborach do parlamentu RP który składa się z sejmu i senatu jako czynnika prawa ustawodawczego.
Cała rzeczywistość społeczna, która otacza nas na co dzień to właśnie polityka. Wszystko to, co robimy w celu wspólnego z innymi działania nazwać można polityką. Człowiek wchodzi w interakcje z innymi przedstawicielami swojego gatunku dlatego że nie jest w stanie zaspokoić wszystkich swoich potrzeb w samotności. Poza zwykłą wymianą dóbr i usług ludzie wytworzyli również sferę wspólnych wartości i działań, sferę symboliczną, w której chcą się poruszać nie tylko po to by zaspokajać swoje niematerialne potrzeby, ale i po to by przekraczać własny egoizm i wraz z innymi tworzyć nowe jakości. Wszystko to w sferze politycznej.
Sposoby postępowania polityków przenoszą się do polskiego społeczeństwa i zyskują w nim powoli akceptację. Jedne przemykają niezauważone, inne całkiem otwarcie jako dobry żart. Nie byłoby powodów do zmartwień gdyby ten element kultury politycznej stał w Polsce na odrobinę wyższym poziomie. Poprawność polityczna i swego rodzaju kodeks honorowy jakimi posługują się politycy jest i istnieje. Jednak tylko nie liczni mają odwagę do przedstawiania się w świetle poprawności politycznej. Podstawowym prawidłem kodeksu niepisanego politycznego jest, ponoszenie konsekwencji za czyny, decyzje i odpowiedzialność jaka na nich spoczywa. Poniekąd jest to tylko prawo niepisane. Jednak polityk powinien kierować się jeszcze prawami etyki zawodowej. W wielu programach informacyjnych słyszy się o dyscyplinie klubowej. Jest to zło konieczne jakie partia stosuje do uzyskania tych czy innych profitów w układach poza sejmowych, a mianowicie w kuluarach sejmowych. Dyscyplina klubowa zobowiązuje do głosowania za lub przeciw danej ustawie. W życiu osobistym człowiek nie podejmie decyzji która może zaszkodzić przykładowo jego własnym dzieciom. Jednak w życiu politycznym takie decyzje są rozważane za i przeciw drogą kompromisu a nie rozsądku.
Poszczególny Polak podróżuje komunikacją miejską i da się słyszeć „a za komuny....”, ,,co się w tej Polsce dzieje....”, „sami żydzi Polskę rozkradli po sprzedawali....”. Powiadają tak ludzie starsi. Młoda część społeczeństwa jednak nie wypowiada się na ów temat. Młoda mam na myśli wiek od 18 ; 23 lat gdyż w obecnym podziale politycznym i społecznym lub dobrobytu, nie widzą szans rozwoju w kierunku działań polepszenia bytu. Brak pracy, wysokie ceny, brak perspektyw... i inne czynniki obniżają jego zainteresowanie polityką. Jak wspomniałam ludzie starsi powracają myślami do czasów PRL-u jednak odpowiedzialności i potrzeby zmian nie chcą wziąć na własny krzyż, aby uzdrowić Polskę. Zwiększa się świadomość poszczególnego Polaka na sferze politycznej, jednak nie ma chętnych aby dźwignąć tę odpowiedzialność i Polskę leczyć. Jest przysłowie „Ryba psuje się od głowy” -dla Polski ową głową jest sejm, senat, rząd i jego głowa prezydent. Więc świadomość polskiego społeczeństwa nie jest wysoka odnośnie wiedzy na temat świata polityki, nie jest też zbyt wysoka jeżeli chodzi o kulturę która w temacie mojej pracy się w niewielkim stopniu przewija, gdyż owa zależy od wychowania i poziomu kultury jaką nabędzie się w szkole na podwórku i w instytucjach jakie za ową są odpowiedzialne. Z drugiej strony jak ją poszerzać skoro w wielu przypadkach nie stać nas na zdobywanie owej w formie finansowej gdyż w dobie kapitalizmu za wszystko płacić trzeba. Aby nie wyszkol na to ze społeczeństwo jest nie kulturalne nie świadome lub tym podobne wspomnę tylko na koniec cytat. „Takie będą Rzeczypospolite jakie ich młodzieży chowanie”