Notatka do tematu: "poszukiwanie własnej tożsamości"
kiniusia92
Poszukiwanie własnej tożsamości bywa w różnym stopniu nasilone i różne w swoich przejawach. Jedną z form jest sprawdzanie uczuć rodzicielskich. Nieraz jest ono prowokacyjne, jest swoistym testowaniem cierpliwości i wyrozumiałości. Młody gniewny próbuje coś psocić, żeby być zauważonym. Gdy to nie daje rezultatu wprost krzyczy: czy jeszcze jestem komuś potrzebny? czy jeszcze ktoś mnie kocha? Kiedy nie słyszy odpowiedzi, trzaska drzwiami i wychodzi z domu. Innym sposobem są próby zmieniania siebie. Są to próby zewnętrzne (naśladowcze), gdy młody człowiek naśladuje czyjeś zachowanie: styl ubierania się, chodzenia, gestykulacji, cudzych poglądów. Próby wewnętrzne (samodzielne) dotyczą zmian w sposobie mówienia, pisania. Na okres dojrzewania przypada czas kryzysu tożsamości. Młody człowiek musi w tym czasie scalić swoją wiedzę o sobie (swoją przeszłość, teraźniejszość i koncepcję przyszłości). Jeżeli otoczenie nie daje mu wyraźnych wzorców identyfikacyjnych, a w dodatku rodzina jest słaba – w młodym człowieku wzmaga się poczucie zmienności i niepewności. Od przezwyciężenia kryzysu tożsamości zależy dalszy rozwój człowieka. Czasami dorastający człowiek unika trudu poszukiwania siebie. Włącza się w grupę społeczną (nie zawsze pozytywną) i z niej przejmuje wzorce dla siebie. Osoby, które dobrze rozwiązały problemy swojej tożsamości cechuje mocne poczucie własnego „ja”, zdolność do angażowania się w wartości i ideały, do podejmowania odpowiedzialności, do świadczenia miłości. Znaczna część młodzieży gimnazjalnej zastanawia się nad sobą i pragnie siebie poznać, chce dokonywać samodzielnych wyborów, choć łączy się to z lękiem przed odpowiedzialnością (wybór szkoły, zawodu, dalszej drogi życiowej). Konflikt między pragnieniem bycia dorosłym a lękiem przed odpowiedzialnością bardzo obciąża życie psychiczne. Tu rodzi się potrzeba pomocy wychowawczej, wartościowych wzorów osobowościowych, wiedzy o świecie, aby podejmowane decyzje mogły być odpowiedzialne.