Napisz wypracowanie na wybrany temat:
1.Wolność to świadome czynienie dobra.
2.Człowiek - dobry czy zły?
3.Być dobrym człowiekiem - dla chrześcijanina to za mało.
4.Chrześcijanie są dziedzicami królestwa bożego - co to znaczy ?
5.Jezus Chrystus jest moją drogą, prawdą, życiem.
More Questions From This User See All
Temat numer: 2
zy dobrym jest dobro? Człowiek dobry, dobrym? (zły?) To jest pytanie tylko o część natury ludzkiej i to często nabytej. Część dotyczącą jakości życia, moralności, jedną z części wartości osobisto-społecznych człowieka.
Może być dobry (zły) mąż, ojciec, fachowiec, ale między skrajnymi ocenami dobry, zły istnieją przecież oceny pośrednie, stopnie:
b. dobry, dobry, gorszy, średni, możliwy, przeciętny, w normie, słaby, zły. Dlatego też można oceniać w kategoriach średni fachowiec, mąż itd. i nie będzie wtedy ani dobry ani zły, nie będzie skrajnych ocen (a Ktoś może być pożyteczny całe życie ani dobry ani zły i wnosić dużo dobra, dóbr materialnych, moralnych i innych).
Jednak w pytaniu czy człowiek jest dobry czy zły chodziło i chodzi moralistom, filozofom, teologom i w życiu codziennym ludziom, o to, co ma świadczyć o całej naturze człowieka, o jego wartości całkowitej. Mieszali i pomieszali dobro, którym jest człowiek z dobrym człowiekiem dla jakości życia. To, że ktoś jest dobry (przyjazny) znaczy, że ma taką postawę, taką motywację, taką potrzebę. Taką postawę do kogoś, do siebie, ale to jest jedna z wielu różnych postaw, którą człowiek ma w potencjalnej gotowości w sobie, w swojej osobowości.
Ten dobry (dobry czyn, uczynek, gest, występ, dobry mąż, kolega itd.) to postawa, wartościowa postawa, dodatnia, walor, dodatnia cecha: Daje dobrą jakość życia dla innych i dobra, jakim jest człowiek, ale nie może świadczyć przecież o całości, jaką jest człowiek.
Postawy (czy cechy) dobry, dobrym nie da się rozciągnąć na całą naturę człowieka i błędem byłoby oceniać całego człowieka przez to, co jest nietrwałe, zmienne, jest czasowym zjawiskiem psychicznym, tylko fragmentem osobowości i w końcu służy do dobrej jakości życia. Aż dziw bierze, że tak wielkie umysły filozofów, moralistów (Arystoteles, Kartezjusz, Kant, Hagel, Nietzche, Bergson, Sartre, Ingarden i inni) mieszały do tej pory te dwa pojęcia dobro - dobry,
wartość -wartościowy
i pytały o istotę człowieka.
Traktowali Je zamiennie, oceniając człowieka czasami jednym tylko dobrym lub złym czynem, jedną dobrą lub złą intencją, dobrym lub złym zachowaniem, pochodzeniem, zaszczytem. A jak kolosalna różnica jest w jakości, wielkości, wymowie między dobrem, jakim jest człowiek, a dobrym czynem (np. dobry gest dla kolegi, ale potem zły dla żony),
W naturze człowieka, jej możliwościach jest program konieczności osiągania dobrych i złych wyników, bycia dobrym i niedouczonym np. uczniem, uczenie się na złym doświadczeniu na
błędach czyli złych dokonaniach, ale to jest pomyślna prognoza zmiany na lepsze, dobre. Uczymy się metodą prób i błędów. Błędy są jednym z warunków rozwoju.
Dlatego pytanie czy człowiek jest zły czy dobry, czy dobry i zły, jest uogólniające, mające dać odpowiedź o całości, o jego istocie, jest naiwne, nietrafne i nie uwzględniające prawdziwej natury ludzkiej (tzn. bez znajomości tego, jakie zachodzą procesy w tej naturze). A na tym pytaniu I próbie odpowiedzi zbudowane są akurat nie systemy filozoficzne, Ideowe i moralne.
Poza tym w większej całości r6żnorodnych części, elementów, jaką ma człowiek, słowo dobry - zły, może informować tylko o jakimś szczególnie w grupie ludzkiej, dobry - zły (ale trzeba też uwzględnić stopnie pośrednie: przeciętny, przyzwoity, lepszy, gorszy) może być dla kogoś oraz w konkretnej sytuacji, działalności, czynie, umiejętności, cesze.
Dobry oznacza zdolność człowieka do dzielenia się i obdarzania innych wartościami. Zdolność, umiejętność bycia dobrym dla innych, która to postawa nie bez powodu i słusznie jest postawiona najwyżej w hierarchii wartości moralnych.
Postawa bycia dobrym dla innych nie wymaga specjalnych zdolności, talentów, nakładów jak np. muzyka.
Dobrym dla innych może być każdy, wymaga to jednak trudu, poświęcenia, wypracowania, wykształcenia cech umiłowania, ukochania drugiego człowieka, umiejętności współczucia, zrozumienia, życzliwości, szacunku, sympatii. Dzielenia uczuć pozytywnych, ale i negatywnych, dzielenia trosk, cierpienia, radości, szczęścia.
Mam nadzieję, ze o to mniej więcej chodziło. pozdro xD