Z Pisma Swiętego wynika, że miłosierdzie Boze nie ujawnia się wyłącznie wtedy, gdy sądzi On kogos za konkretne przewinienie. Przeciwnie, przymiot ten stanowi cechę charakterystyczną osobowości Boga, naturalną reakcję na czyjeś potrzeby, jeden z aspektów Jego miłości . Bóg w niczym nie przypomina nieczułych, niewrażliwych bogów czczonych przez różne narody. W odróżnieniu od nich „jest łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w lojalnej życzliwości. Bóg jest dobry dla wszystkich, a jego zmiłowania są nad wszystkimi jego dziełami”. To Bóg „bogaty w miłosierdzie”, dlatego również pochodząca od Niego mądrość jest „pełna miłosierdzia”. Udowodnił to Jego Syn, który swą osobowością, słowami i czynami objawił, jaki jest Ojciec. Kiedy tłumy ludzi zbierały się, by go słuchać, Jezus jeszcze zanim mógł zaobserwować, jak zareagują na jego pouczenia „litował się nad nimi, były bowiem złupione i porzucone niczym owce bez pasterza”.
Wprawdzie Bóg okazuje ogromne miłosierdzie tym, którzy szczerze o nie zabiegają, ale w żadnym wypadku nie uwolni zatwardziałych grzeszników od zasłużonej kary. Miłosierdzia Bożego nie wolno nadużywać; nie można bezkarnie grzeszyć, nie licząc się z naturalnymi konsekwencjami złych postępków. Bóg miłosiernie okazuje ludziom cierpliwość i wielkoduszność, pozwalając im naprawić błędy. Chociaż daje odczuć grzesznikom swe niezadowolenie, to nie od razu ich odrzuca, lecz w swym miłosierdziu do pewnego stopnia dalej udziela im wsparcia i zapewnia kierownictwo. Ale jeśli na to nie reagują, cierpliwość Boga się wyczerpuje, a wtedy cofa On swe miłosierdzie i ze względu na swoje imię występuje przeciw takim złoczyńcom.
Ludziom nie przysługuje prawo ustalania norm lub kryteriów, według których Bóg miałby okazywać miłosierdzie. To Jahwe, oceniając sytuację ze swego niebiańskiego tronu i kierując się swoim wspaniałym zamierzeniem oraz zdolnością przewidywania przyszłości i czytania w sercu, ‛okazuje miłosierdzie temu, dla kogo jest miłosierny.
Kto pragnie dostąpić miłosierdzia Bożego, powinien o nie zabiegać, dowodząc szczerości serca przez porzucenie złych dróg i szkodliwych myśli ,powinien żywić stosowną bojaźń przed Bogiem i przestrzegać Jego prawych przykazań, a gdyby zdarzyło mu się zboczyć na manowce, nie może ukrywać swego występku, lecz musi go wyznać i okazać głęboki żal i szczerą skruchę. Koniecznie musi także sam przejawiać miłosierdzie. Jezus oznajmił: „Szczęśliwi miłosierni, gdyż im będzie okazane miłosierdzie”
Bóg jest miłosierny ,łaskawy.Apostoł Łukasz i Mateusz zapisali w ewangelii,że Jezus powiedział,iż szczęsliwi,łagodni,miłosierni,ludzie czystego serca i usposobieni pokojowo są szczęsliwi,gdyż to właśnie im będzie okazane miłosierdzie.
Mówiąc o szczęsciu,Jezus nie myslał o zwykłej wesołości,śmiechu.Ale głębiej sięga szczęscie.Jezus wykazuje ze niekłamane szczęscie jest udziałem tylko tych ,którzy są świadomi potrzeb swoich duchowych i smucą się z powodu swego grzesznego stanu oraz poznają Go i słuzą Mu.Osoby te odczuwają szczęscie nawet wtedy,gdy są pzresladowane za spełnianie woli Bożej.oni wiedzą ze podobają się Bogu Stwórcy,że otrzymają miłosierdzie od Boga,nagrodę zycie wieczne.
Nie mozna krytykować i ganić grzeszników,nalezy im okazywać zainteresowaniew i miłosierdzie.
Sam Jezus polecił aby grzesznikom okazywać miłosierdzie i wybaczać 77 razy.
Nie zdajemy sobie sprawy ale każdy człowiek grzeszy,samolubnym czynem,słowem,myślą lub zaniedbaniem.A pomimo tego Bóg wciąż nam okaqzuje miłosierdzie Boże,ale wymaga abyśmy odnosili się do drugich miłosiernie.Musimy pielęgnować miłośc,która nie robi krzywdy.
Bóg nie aprobuje żadnych grzechów.Nie zapominajmy jednak, że wszyscy dopuszczamy się pomniejszych uchybień i wszyscy potrzebujemy Jego wielkodusznej cierpliwości i miłosierdzia. Bóg daje nam przykład, jak powinniśmy traktować cudze grzechy przeciw nam. Okazując miłosierdzie, odzwierciedlamy Jego miłość
Z Pisma Swiętego wynika, że miłosierdzie Boze nie ujawnia się wyłącznie wtedy, gdy sądzi On kogos za konkretne przewinienie. Przeciwnie, przymiot ten stanowi cechę charakterystyczną osobowości Boga, naturalną reakcję na czyjeś potrzeby, jeden z aspektów Jego miłości . Bóg w niczym nie przypomina nieczułych, niewrażliwych bogów czczonych przez różne narody. W odróżnieniu od nich „jest łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w lojalnej życzliwości. Bóg jest dobry dla wszystkich, a jego zmiłowania są nad wszystkimi jego dziełami”. To Bóg „bogaty w miłosierdzie”, dlatego również pochodząca od Niego mądrość jest „pełna miłosierdzia”. Udowodnił to Jego Syn, który swą osobowością, słowami i czynami objawił, jaki jest Ojciec. Kiedy tłumy ludzi zbierały się, by go słuchać, Jezus jeszcze zanim mógł zaobserwować, jak zareagują na jego pouczenia „litował się nad nimi, były bowiem złupione i porzucone niczym owce bez pasterza”.
Wprawdzie Bóg okazuje ogromne miłosierdzie tym, którzy szczerze o nie zabiegają, ale w żadnym wypadku nie uwolni zatwardziałych grzeszników od zasłużonej kary. Miłosierdzia Bożego nie wolno nadużywać; nie można bezkarnie grzeszyć, nie licząc się z naturalnymi konsekwencjami złych postępków. Bóg miłosiernie okazuje ludziom cierpliwość i wielkoduszność, pozwalając im naprawić błędy. Chociaż daje odczuć grzesznikom swe niezadowolenie, to nie od razu ich odrzuca, lecz w swym miłosierdziu do pewnego stopnia dalej udziela im wsparcia i zapewnia kierownictwo. Ale jeśli na to nie reagują, cierpliwość Boga się wyczerpuje, a wtedy cofa On swe miłosierdzie i ze względu na swoje imię występuje przeciw takim złoczyńcom.
Ludziom nie przysługuje prawo ustalania norm lub kryteriów, według których Bóg miałby okazywać miłosierdzie. To Jahwe, oceniając sytuację ze swego niebiańskiego tronu i kierując się swoim wspaniałym zamierzeniem oraz zdolnością przewidywania przyszłości i czytania w sercu, ‛okazuje miłosierdzie temu, dla kogo jest miłosierny.
Kto pragnie dostąpić miłosierdzia Bożego, powinien o nie zabiegać, dowodząc szczerości serca przez porzucenie złych dróg i szkodliwych myśli ,powinien żywić stosowną bojaźń przed Bogiem i przestrzegać Jego prawych przykazań, a gdyby zdarzyło mu się zboczyć na manowce, nie może ukrywać swego występku, lecz musi go wyznać i okazać głęboki żal i szczerą skruchę. Koniecznie musi także sam przejawiać miłosierdzie. Jezus oznajmił: „Szczęśliwi miłosierni, gdyż im będzie okazane miłosierdzie”
....................................................
drugie
...
Bóg jest miłosierny ,łaskawy.Apostoł Łukasz i Mateusz zapisali w ewangelii,że Jezus powiedział,iż szczęsliwi,łagodni,miłosierni,ludzie czystego serca i usposobieni pokojowo są szczęsliwi,gdyż to właśnie im będzie okazane miłosierdzie.
Mówiąc o szczęsciu,Jezus nie myslał o zwykłej wesołości,śmiechu.Ale głębiej sięga szczęscie.Jezus wykazuje ze niekłamane szczęscie jest udziałem tylko tych ,którzy są świadomi potrzeb swoich duchowych i smucą się z powodu swego grzesznego stanu oraz poznają Go i słuzą Mu.Osoby te odczuwają szczęscie nawet wtedy,gdy są pzresladowane za spełnianie woli Bożej.oni wiedzą ze podobają się Bogu Stwórcy,że otrzymają miłosierdzie od Boga,nagrodę zycie wieczne.
Nie mozna krytykować i ganić grzeszników,nalezy im okazywać zainteresowaniew i miłosierdzie.
Sam Jezus polecił aby grzesznikom okazywać miłosierdzie i wybaczać 77 razy.
Nie zdajemy sobie sprawy ale każdy człowiek grzeszy,samolubnym czynem,słowem,myślą lub zaniedbaniem.A pomimo tego Bóg wciąż nam okaqzuje miłosierdzie Boże,ale wymaga abyśmy odnosili się do drugich miłosiernie.Musimy pielęgnować miłośc,która nie robi krzywdy.
Bóg nie aprobuje żadnych grzechów.Nie zapominajmy jednak, że wszyscy dopuszczamy się pomniejszych uchybień i wszyscy potrzebujemy Jego wielkodusznej cierpliwości i miłosierdzia. Bóg daje nam przykład, jak powinniśmy traktować cudze grzechy przeciw nam. Okazując miłosierdzie, odzwierciedlamy Jego miłość