Napisz w formie opowiadania czym jest wypełniona twoja torba podrozna ktorą niesiesz w drodze <pielgrzymce>twojego życia.
Prosiłbym o ładne opowiadanie poniewarz ma byc na ocenke...ocenie nailepsze opowiadanie z gury dzieki..;d
agnieszka19955
W drodze mego życia niosę bardzo wielką torbę. Nie jest ona wypełniona w całości rzeczami materialnymi, ale zawiera wiele cech, które pomogą mi dążyć do dalszej doskonałości i wzmocnienia mej wiary. Na pewno znajduje się w niej MIŁOŚĆ, która jest w życiu najważniejsza. To właśnie ona nadaje sens naszej wędrówce. Noszę ze sobą POMOC, którą darzę nie tylko ludzi, ale każdą istotę żywą. Dzięki temu mam świadomość, że nie mogę przejść obok tej osoby gardząc nią. Podaję jej swoją dłoń, która na pewno zostanie przyjęta. Przez to mogę liczyć na to, że osoba odwdzięczy mi się. Torba jest wypełniona także SZACUNKIEM, którym obdarzam każdego. Cały czas noszę ze sobą swe troski, których nie mogę zostawić. Podczas pielgrzymki mam dużo czasu na zastanowienie się nad własnym życiem i potrafię rozwiązać każdy problem. W torbie mam PRZYJAŹŃ i ZAUFANIE, które daję każdemu. Wiem, że jest wiele dobrych ludzi, dlatego się im odwdzięczam. Oczywiście nie mogę zapomnieć o Bogu, którego noszę nie w torbie, ale w sercu. To właśnie On pomaga mi we wszystkim, zawsze mnie wysłucha i doradzi. Bez Niego moja wędrówka nie miałaby sensu, gdyż to Bóg nas stworzył i kieruje naszym życiem.
Na pewno znajduje się w niej MIŁOŚĆ, która jest w życiu najważniejsza. To właśnie ona nadaje sens naszej wędrówce.
Noszę ze sobą POMOC, którą darzę nie tylko ludzi, ale każdą istotę żywą. Dzięki temu mam świadomość, że nie mogę przejść obok tej osoby gardząc nią. Podaję jej swoją dłoń, która na pewno zostanie przyjęta. Przez to mogę liczyć na to, że osoba odwdzięczy mi się.
Torba jest wypełniona także SZACUNKIEM, którym obdarzam każdego.
Cały czas noszę ze sobą swe troski, których nie mogę zostawić. Podczas pielgrzymki mam dużo czasu na zastanowienie się nad własnym życiem i potrafię rozwiązać każdy problem.
W torbie mam PRZYJAŹŃ i ZAUFANIE, które daję każdemu. Wiem, że jest wiele dobrych ludzi, dlatego się im odwdzięczam.
Oczywiście nie mogę zapomnieć o Bogu, którego noszę nie w torbie, ale w sercu. To właśnie On pomaga mi we wszystkim, zawsze mnie wysłucha i doradzi. Bez Niego moja wędrówka nie miałaby sensu, gdyż to Bóg nas stworzył i kieruje naszym życiem.