Pomiędzy XI a XVI wiekiem terytorium dzisiejszej Armenii i Królestwa Małej Armenii, leżącej miedzy Tarsem a Sisem, zostały podbite przez Turków. W Imperium Osmańskim – zgodnie z muzułmańskim systemem dhimmi – niemuzułmańscy jego mieszkańcy, tacy jak Ormianie, mieli ograniczone prawo do kultu religijnego i byli w istocie traktowani jako obywatele drugiej kategorii. Niewierni nie mogli zakładać spraw w sądach przeciw muzułmanom; zakazano im także noszenia broni, jazdy konno, a ich domy nie mogły być wyższe niż domy muzułmańskich sąsiadów. Za naruszenie wymienionych obostrzeń groziła kara grzywny lub więzienia.
Ormianie, inspirowani ideami oświecenia oraz hasłami powszechnej równości i praw obywatelskich, w latach 60. i 70. XIX wieku zaczęli domagać się od rządu tureckiego lepszego traktowania. W zachodniej Armenii, gdzie zamieszkiwało najwięcej Ormian, rozpoczęto masowo zbierać głosy pod petycjami do rządu celem usunięcia problemów w relacjach z rdzennymi Turkami. Grabieże, morderstwa, nieprawidłowości podczas pobierania podatków, przestępstwa popełniane przez urzędników państwowych i odmowy przyjęcia chrześcijan jako świadków w procesach były największą bolączką Ormian. Rzecz jasna rząd, pod wpływem pomruków niezadowolenia ze strony mocarstw europejskich, zobowiązał się do ukarania winnych i wyrównania krzywd.
Pomiędzy XI a XVI wiekiem terytorium dzisiejszej Armenii i Królestwa Małej Armenii, leżącej miedzy Tarsem a Sisem, zostały podbite przez Turków. W Imperium Osmańskim – zgodnie z muzułmańskim systemem dhimmi – niemuzułmańscy jego mieszkańcy, tacy jak Ormianie, mieli ograniczone prawo do kultu religijnego i byli w istocie traktowani jako obywatele drugiej kategorii. Niewierni nie mogli zakładać spraw w sądach przeciw muzułmanom; zakazano im także noszenia broni, jazdy konno, a ich domy nie mogły być wyższe niż domy muzułmańskich sąsiadów. Za naruszenie wymienionych obostrzeń groziła kara grzywny lub więzienia.
Ormianie, inspirowani ideami oświecenia oraz hasłami powszechnej równości i praw obywatelskich, w latach 60. i 70. XIX wieku zaczęli domagać się od rządu tureckiego lepszego traktowania. W zachodniej Armenii, gdzie zamieszkiwało najwięcej Ormian, rozpoczęto masowo zbierać głosy pod petycjami do rządu celem usunięcia problemów w relacjach z rdzennymi Turkami. Grabieże, morderstwa, nieprawidłowości podczas pobierania podatków, przestępstwa popełniane przez urzędników państwowych i odmowy przyjęcia chrześcijan jako świadków w procesach były największą bolączką Ormian. Rzecz jasna rząd, pod wpływem pomruków niezadowolenia ze strony mocarstw europejskich, zobowiązał się do ukarania winnych i wyrównania krzywd.
ciała zabitych ormian