Z momentem wstąpienia Polski do Unii Europejskiej znacznie nasiliło się zjawisko emigracji do krajów będących jej członkami. Najczęstszym powodem opuszczania kraju była i nadal pozostaje tzw. emigracja zarobkowa, powodowana względami ekonomicznymi. W pierwszym etapie nasilonej emigracji do czynników dominujących przy podejmowaniu decyzji o wyjeździe naleŜał brak miejsc pracy w kraju i stosunkowo niskie wynagrodzenia, w szczególności w ochronie zdrowia i pomocy społecznej, w edukacji i budownictwie oraz w sektorze usług. W kolejnych latach o wyjazdach decydowała m.in. potrzeba łączenia rodzin lub tez zamiar gromadzenia za granicą odpowiednich środków finansowych z myślą o ich wykorzystaniu do osiągnięcia celów określonych przy podejmowaniu decyzji o wyjeździe lub teŜ w trakcie pobytu na emigracji. Podobne przesłanki decydowały o wyjazdach z innych krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Brak odpowiednich statystyk osób wyjeŜdŜających nie pozwala na dokładne określenie rzeczywistej skali emigracji oraz sytuacji rodzinnej emigrantów. Według oficjalnych danych Głównego Urzędu Statystycznego w latach 2000-2006 z Polski wyjechało łącznie 183,7 tys. osób. W kolejnych latach tego okresu liczba emigrantów wahała się od 18,9 tys. w 2004 r. do 46,9 tys. w roku 2006. Wymiar rzeczywistego odpływu jest bez wątpienia znacznie większy, ale – z rósnych względów - niemozliwy do dokładnego określenia. Procesy migracyjne notowane w krajach Europy Środkowej i Wschodniej od początku okresu transformacji społeczno-ekonomicznej prowadzą do szeregu niekorzystnych zmian w bilansach i strukturze ludności poszczególnych krajów według podstawowych cech, w szczególności jednak według wieku i poziomu wykształcenia. Na podkreślenie zasługuje znaczący udział wśród ogółu emigrantów osób relatywnie młodych, bardziej wykształconych, wyróŜniających się większą aktywnością w działaniu oraz odpornością na bariery, które towarzyszą zyciu na obczyźnie. Niestety, są wśród nich równieŜ osoby z trudem pokonujące przeszkody lub tez całkowicie zagubione w innej, nieznanej rzeczywistości. Znane są przypadki nieradzenia sobie z nową rzeczywistością, degradacji oraz popadania w konflikt z prawem .
Z momentem wstąpienia Polski do Unii Europejskiej znacznie nasiliło się zjawisko
emigracji do krajów będących jej członkami. Najczęstszym powodem opuszczania kraju była
i nadal pozostaje tzw. emigracja zarobkowa, powodowana względami ekonomicznymi.
W pierwszym etapie nasilonej emigracji do czynników dominujących przy podejmowaniu
decyzji o wyjeździe naleŜał brak miejsc pracy w kraju i stosunkowo niskie wynagrodzenia,
w szczególności w ochronie zdrowia i pomocy społecznej, w edukacji i budownictwie oraz
w sektorze usług. W kolejnych latach o wyjazdach decydowała m.in. potrzeba łączenia
rodzin lub tez zamiar gromadzenia za granicą odpowiednich środków finansowych z myślą
o ich wykorzystaniu do osiągnięcia celów określonych przy podejmowaniu decyzji
o wyjeździe lub teŜ w trakcie pobytu na emigracji.
Podobne przesłanki decydowały o wyjazdach z innych krajów Europy Środkowej i
Wschodniej.
Brak odpowiednich statystyk osób wyjeŜdŜających nie pozwala na dokładne
określenie rzeczywistej skali emigracji oraz sytuacji rodzinnej emigrantów. Według
oficjalnych danych Głównego Urzędu Statystycznego w latach 2000-2006 z Polski wyjechało
łącznie 183,7 tys. osób. W kolejnych latach tego okresu liczba emigrantów wahała się od
18,9 tys. w 2004 r. do 46,9 tys. w roku 2006. Wymiar rzeczywistego odpływu jest bez
wątpienia znacznie większy, ale – z rósnych względów - niemozliwy do dokładnego
określenia.
Procesy migracyjne notowane w krajach Europy Środkowej i Wschodniej od początku
okresu transformacji społeczno-ekonomicznej prowadzą do szeregu niekorzystnych zmian
w bilansach i strukturze ludności poszczególnych krajów według podstawowych cech,
w szczególności jednak według wieku i poziomu wykształcenia. Na podkreślenie zasługuje
znaczący udział wśród ogółu emigrantów osób relatywnie młodych, bardziej wykształconych,
wyróŜniających się większą aktywnością w działaniu oraz odpornością na bariery, które
towarzyszą zyciu na obczyźnie. Niestety, są wśród nich równieŜ osoby z trudem pokonujące
przeszkody lub tez całkowicie zagubione w innej, nieznanej rzeczywistości. Znane są
przypadki nieradzenia sobie z nową rzeczywistością, degradacji oraz popadania w konflikt z prawem .