Demokracja – z greki – demokratia – ludowładztwo; demos – lud, kratos – władza. Zarówno pojęcie ludowładztwa, jak i formy ustrojowe związane z tym pojęciem zrodziły się w Atenach. Pierwsze podwaliny pod państwo demokratyczne dał w roku 594 p.n.e. Solon, gdy przez swą reformę uwolnił chłopów od długów i przeprowadził podział ludności na klasy majątkowe. Współczesne demokracje zależą od zasady ograniczonej większości, procedur wyborczych jak i przedstawicielskiego przekazywania władzy. Na pytanie: gdzie szukać rządzącego ludu? – odpowiadamy – podczas wyborów. Władza wyborcza jest gwarantem demokracji, a wybory są odzwierciedleniem opinii publicznej. Każdy ma prawo do posiadania własnej opinii, do jej wyrażania, jak również do jej zmiany. Wolność obywatela demokracji polega na tym, że w każdej chwili może zmienić swoje poglądy. Demokratyczne państwo jest państwem prawa, które realizuje zasady suwerenności narodu i podziału władzy. Oczywiście prawidłowe funkcjonowanie państwa demokratycznego nie mogłoby się obyć bez zasad takich jak racjonalność i tolerancja dla innych poglądów, postaw, obyczajów, gustów i wszelkich humanistycznych elementów. Państwo demokratyczne jako szkielet swojego funkcjonowania stawia cztery podstawowe wartości: wolność, sprawiedliwość, równość i porządek. Wartości te bardzo ważne dla tego typu ustroju gdyż wyrażają cały sens działania systemu demokratycznego.
Jak więc widzimy demokracja to ustrój polityczny, w którym władza państwowa spoczywa w rękach wszystkich obywateli. Obywatele ci mają prawo uczestniczyć w życiu politycznym, podejmować ogólnonarodowe decyzje oraz wybierać i odwoływać swoich przywódców. We współczesnych demokracjach władza rządu jest ograniczona przez klasyczny trójpodział władzy (władza ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza). Władza wykonawcza oddzielona jest od władzy ustawodawczej. Rolą tej pierwszej jest wykonywanie ustaw uchwalonych przez te drugą. Niezawisła władza sądownicza kontroluje natomiast władzę ustawodawczą i wykonawczą.
Odpowiedź:
TRÓJPODZIAŁ WŁADZY W PAŃSTWIE DEMOKRATYCZNYM
Demokracja – z greki – demokratia – ludowładztwo; demos – lud, kratos – władza. Zarówno pojęcie ludowładztwa, jak i formy ustrojowe związane z tym pojęciem zrodziły się w Atenach. Pierwsze podwaliny pod państwo demokratyczne dał w roku 594 p.n.e. Solon, gdy przez swą reformę uwolnił chłopów od długów i przeprowadził podział ludności na klasy majątkowe. Współczesne demokracje zależą od zasady ograniczonej większości, procedur wyborczych jak i przedstawicielskiego przekazywania władzy. Na pytanie: gdzie szukać rządzącego ludu? – odpowiadamy – podczas wyborów. Władza wyborcza jest gwarantem demokracji, a wybory są odzwierciedleniem opinii publicznej. Każdy ma prawo do posiadania własnej opinii, do jej wyrażania, jak również do jej zmiany. Wolność obywatela demokracji polega na tym, że w każdej chwili może zmienić swoje poglądy. Demokratyczne państwo jest państwem prawa, które realizuje zasady suwerenności narodu i podziału władzy. Oczywiście prawidłowe funkcjonowanie państwa demokratycznego nie mogłoby się obyć bez zasad takich jak racjonalność i tolerancja dla innych poglądów, postaw, obyczajów, gustów i wszelkich humanistycznych elementów. Państwo demokratyczne jako szkielet swojego funkcjonowania stawia cztery podstawowe wartości: wolność, sprawiedliwość, równość i porządek. Wartości te bardzo ważne dla tego typu ustroju gdyż wyrażają cały sens działania systemu demokratycznego.
Jak więc widzimy demokracja to ustrój polityczny, w którym władza państwowa spoczywa w rękach wszystkich obywateli. Obywatele ci mają prawo uczestniczyć w życiu politycznym, podejmować ogólnonarodowe decyzje oraz wybierać i odwoływać swoich przywódców. We współczesnych demokracjach władza rządu jest ograniczona przez klasyczny trójpodział władzy (władza ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza). Władza wykonawcza oddzielona jest od władzy ustawodawczej. Rolą tej pierwszej jest wykonywanie ustaw uchwalonych przez te drugą. Niezawisła władza sądownicza kontroluje natomiast władzę ustawodawczą i wykonawczą.