Matematyk, samouk, od 1924r profesor uniwersytetu we Lwowie, członek Polskiej Akademii Umiejętności, członej Akademii Nauk Ukrainy. Nazwiskiem Banacha nazwano pewne przestrzenie i algebry. Zasadnicze pojęcia i definicje analizy funkcjonalnej rozwijały się stopniowo już wczesniej, ale dopiero Banach zbudował jednolitą teorię, która obejmowała, oprócz jego własnych, również wyniki badań jego poprzedników i współpracowników.
2. Karol Borsuk
Matematyk, jeden z najwybitniejszych topologów, twórca teorii retraktów i teorii kształtu. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Po II wojnie światowej reaktywował wraz z K.Kuratowskim warszawski ośrodek matematyczny. Był sekretarzem, a w latach 1980-1982 redaktorem naczelnym polskiego czasopisma matematycznego "Fundamenta Mathematicae". Borsuk stworzył i rozwinął teorię retraktów; wprowadzone przez niego tzw. retrakty absolutne, które są uogólnieniami sympleksów i tzw. absolutne retrakty otoczeniowe, które są uogólnieniami wielościanów, okazały się ważnymi klasami przestrzeni topologicznych.
3. Samuel Dickstein
Matematyk, pedagog, historyk nauki, organizator polskiego życia naukowego, popularyzator matematyki, autor prac z zakresu algebry.
4. Józef Maria Hoene-Wroński
W matematyce wprowadził tzw. wronskian, tj. wyznacznik funkcyjny w teorii równań różniczkowych.
5. Zygmunt Janiszewski
Interesował się głównie topologią. W pracach z tego zakresu podał twierdzenia, które do dzisiaj zachowały podstawowe znaczenie i są znane w literaturze matematycznej jako twierdzenia Janiszewskiego.
6. Adam Adamandy Kochański
Do najbardziej znanych i komentowanych prac matematycznych Kochańskiego należy zamieszczona w "Acta Eridorum" (1685) rozprawa, w której podał oryginalną metodę przybliżonego rozwiązania, postawionego już w starożytności, problemu rektyfikacji (wyprostowania) okręgu.
7. Kazimierz Kuratowski
Autor licznych prac z dziedziny topologii (m.in. podstawowa monografia "Topologie" 1934), teorii mnogości i logiki matematycznej.
8. Stanisław Mazur
Wprowadził i rozwinął metody geometryczne w analizie funkcjonalnej oraz w 1938r zapoczątkował ogólną teorię przestrzeni liniowych topologicznych.
9. Stefan Mazurkiewicz
Zajmował się analizą matematyczną i rachunkiem prawdopodobieństwa
10. Władysłąw Orlicz
Twórca pewnego typu przestrzeni funkcyjnych (tzw. przestrzeni O.).
11. Juliusz Paweł Schauder
Badając związek między całką powierzchniową i objętościową oraz między całką pojedyńczą i podwójną na płąszczyźnie, znalazł uogólnienie tzw. wzoru Stokesa. Do najważniejszych osiągnięć Schaudera w dziedzinie topologii algebraicznej należy przeniesienie niektórych pojęć i twierdzeń topologii przestrzeni skończenie wymiarowych na dowolne przestrzenie Banacha. Sformułował m.in. twierdzenie o punkcie stałym, które zapoczątkowało nową metodę w teorii różniczkowych, znaną podnazwą metody Schaudera.
12. Wacław Sierpiński
Jego prace dotyczą teorii mnogości, topologii, teorii funkcji rzeczywistych i teorii liczb. Szczególnie duże zasługi położył dla rozwoju teorii mnogości, głównie przez badania nad pewnikiem wyboru i hipotezą continuum.
13. Hugo Dionizy Steinhaus
Jeden z twórców tzw. lwowskiej szkoły matematycznej. Liczne prace dotyczą szeregów Fouriera, rozwinięć ortogonalnych, operacji liniowych, teorii prawdopodobieństwa, teorii gier, a także zastosowań matematyki do biologii, medycyny, elektrotechniki, prawa, statystyki matematycznej.
14. Paulin Kazimierz Stefan Żorawsk
Badania Żorawskiego dotyczyły głównie zagadnień konstrukcji niezmienników przekształceń różniczkowych, tworów geometrycznych, a także stworzonej przez matematyka francuskiego H.Poincarego i matematyka norweskiego M.S.Liego teorii niezmienników całkowych.
1. Stefan Banach
Matematyk, samouk, od 1924r profesor uniwersytetu we Lwowie, członek Polskiej Akademii Umiejętności, członej Akademii Nauk Ukrainy. Nazwiskiem Banacha nazwano pewne przestrzenie i algebry. Zasadnicze pojęcia i definicje analizy funkcjonalnej rozwijały się stopniowo już wczesniej, ale dopiero Banach zbudował jednolitą teorię, która obejmowała, oprócz jego własnych, również wyniki badań jego poprzedników i współpracowników.
2. Karol Borsuk
Matematyk, jeden z najwybitniejszych topologów, twórca teorii retraktów i teorii kształtu. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Po II wojnie światowej reaktywował wraz z K.Kuratowskim warszawski ośrodek matematyczny. Był sekretarzem, a w latach 1980-1982 redaktorem naczelnym polskiego czasopisma matematycznego "Fundamenta Mathematicae".
Borsuk stworzył i rozwinął teorię retraktów; wprowadzone przez niego tzw. retrakty absolutne, które są uogólnieniami sympleksów i tzw. absolutne retrakty otoczeniowe, które są uogólnieniami wielościanów, okazały się ważnymi klasami przestrzeni topologicznych.
3. Samuel Dickstein
Matematyk, pedagog, historyk nauki, organizator polskiego życia naukowego, popularyzator matematyki, autor prac z zakresu algebry.
4. Józef Maria Hoene-Wroński
W matematyce wprowadził tzw. wronskian, tj. wyznacznik funkcyjny w teorii równań różniczkowych.
5. Zygmunt Janiszewski
Interesował się głównie topologią. W pracach z tego zakresu podał twierdzenia, które do dzisiaj zachowały podstawowe znaczenie i są znane w literaturze matematycznej jako twierdzenia Janiszewskiego.
6. Adam Adamandy Kochański
Do najbardziej znanych i komentowanych prac matematycznych Kochańskiego należy zamieszczona w "Acta Eridorum" (1685) rozprawa, w której podał oryginalną metodę przybliżonego rozwiązania, postawionego już w starożytności, problemu rektyfikacji (wyprostowania) okręgu.
7. Kazimierz Kuratowski
Autor licznych prac z dziedziny topologii (m.in. podstawowa monografia "Topologie" 1934), teorii mnogości i logiki matematycznej.
8. Stanisław Mazur
Wprowadził i rozwinął metody geometryczne w analizie funkcjonalnej oraz w 1938r zapoczątkował ogólną teorię przestrzeni liniowych topologicznych.
9. Stefan Mazurkiewicz
Zajmował się analizą matematyczną i rachunkiem prawdopodobieństwa
10. Władysłąw Orlicz
Twórca pewnego typu przestrzeni funkcyjnych (tzw. przestrzeni O.).
11. Juliusz Paweł Schauder
Badając związek między całką powierzchniową i objętościową oraz między całką pojedyńczą i podwójną na płąszczyźnie, znalazł uogólnienie tzw. wzoru Stokesa. Do najważniejszych osiągnięć Schaudera w dziedzinie topologii algebraicznej należy przeniesienie niektórych pojęć i twierdzeń topologii przestrzeni skończenie wymiarowych na dowolne przestrzenie Banacha. Sformułował m.in. twierdzenie o punkcie stałym, które zapoczątkowało nową metodę w teorii różniczkowych, znaną podnazwą metody Schaudera.
12. Wacław Sierpiński
Jego prace dotyczą teorii mnogości, topologii, teorii funkcji rzeczywistych i teorii liczb. Szczególnie duże zasługi położył dla rozwoju teorii mnogości, głównie przez badania nad pewnikiem wyboru i hipotezą continuum.
13. Hugo Dionizy Steinhaus
Jeden z twórców tzw. lwowskiej szkoły matematycznej. Liczne prace dotyczą szeregów Fouriera, rozwinięć ortogonalnych, operacji liniowych, teorii prawdopodobieństwa, teorii gier, a także zastosowań matematyki do biologii, medycyny, elektrotechniki, prawa, statystyki matematycznej.
14. Paulin Kazimierz Stefan Żorawsk
Badania Żorawskiego dotyczyły głównie zagadnień konstrukcji niezmienników przekształceń różniczkowych, tworów geometrycznych, a także stworzonej przez matematyka francuskiego H.Poincarego i matematyka norweskiego M.S.Liego teorii niezmienników całkowych.