Wprawdzie w ramach tak krótkiego tekstu nie da się szczegółowo omówić dokumentu papieskiego, ale trzeba chociażby w największym skrócie przytoczyć kilka myśli Ojca Świętego zawartych w tytułach poszczególnych części Listu. Najpierw rozważana jest niedziela jako „dies Domini” (dzień Pański), gdzie istotna jest „pamięć” – wspominanie wielkich dzieł Bożych (szczególnie dzieła stworzenia). Następnie mówi się o „dies Christi” (dniu Chrystusa), co pozwala odróżnić chrześcijan od wyznawców innych religii poprzez wskazanie na ich wiarę w Chrystusa Zmartwychwstałego, posyłającego Ducha Świętego z Jego niezliczonymi darami, Chrystusa dokonującego „nowego stworzenia”. Trzecia myśl dotyczy „dies Ecclesiae” (dnia Kościoła). Chrystus jest obecny w zgromadzeniu eucharystycznym, towarzyszy Ludowi pielgrzymującemu, zapewnia nam pokarm poprzez uczestnictwo w „Uczcie Słowa i Ciała Pańskiego”. Potem jest mowa o „dies Hominis” (dzień Człowieka). Niedziela staje się dniem radości (w Chrystusie), dniem odpoczynku i solidarności z drugim człowiekiem. Następnie przywołane jest określenie „dies Dierum” (dzień Dni – ważniejszy niż wszystkie inne). Niedziela bowiem jest świętem nadrzędnym, objawiającym sens czasu, podkreślającym, że Chrystus jest Początkiem i Końcem („Alfa i Omega”) wszystkiego.
Wprawdzie w ramach tak krótkiego tekstu nie da się szczegółowo omówić dokumentu papieskiego, ale trzeba chociażby w największym skrócie przytoczyć kilka myśli Ojca Świętego zawartych w tytułach poszczególnych części Listu.
Najpierw rozważana jest niedziela jako „dies Domini” (dzień Pański), gdzie istotna jest „pamięć” – wspominanie wielkich dzieł Bożych (szczególnie dzieła stworzenia). Następnie mówi się o „dies Christi” (dniu Chrystusa), co pozwala odróżnić chrześcijan od wyznawców innych religii poprzez wskazanie na ich wiarę w Chrystusa Zmartwychwstałego, posyłającego Ducha Świętego z Jego niezliczonymi darami, Chrystusa dokonującego „nowego stworzenia”. Trzecia myśl dotyczy „dies Ecclesiae” (dnia Kościoła). Chrystus jest obecny w zgromadzeniu eucharystycznym, towarzyszy Ludowi pielgrzymującemu, zapewnia nam pokarm poprzez uczestnictwo w „Uczcie Słowa i Ciała Pańskiego”. Potem jest mowa o „dies Hominis” (dzień Człowieka). Niedziela staje się dniem radości (w Chrystusie), dniem odpoczynku i solidarności z drugim człowiekiem. Następnie przywołane jest określenie „dies Dierum” (dzień Dni – ważniejszy niż wszystkie inne). Niedziela bowiem jest świętem nadrzędnym, objawiającym sens czasu, podkreślającym, że Chrystus jest Początkiem i Końcem („Alfa i Omega”) wszystkiego.