Question

Może ktoś znaleźć jakieś informacje na temat: Linie sortownicze odpadów przeznaczone do recyklingu i kompostowania

Answer 1

1.1. Segregacja odpadów komunalnych „u źródła”.
System selektywnej zbiórki odpadów „u źródła”, tzn. w miejscu ich powstawania pozwala na otrzymywanie czystych, jednorodnych surowców wtórnych. Pewnym utrudnieniem jest zagospodarowanie miejsca na gromadzenie i przechowywanie pojemników bądź worków z wysegregowanymi odpadami.
W wyniku tak prowadzonej segregacji najczęściej uzyskuje się następujące rodzaje odpadów:
- szkło białe,
- szkło kolorowe,
- tworzywa sztuczna,
- złom (puszki),
- makulatura,
- pozostałe odpady.
Dodatkowo w tej metodzie ważne jest przeprowadzanie oddzielnej zbiórki odpadów niebezpiecznych oraz wielkogabarytowych. Polega to na okresowym odbieraniu od mieszkańców odpadów wielkogabarytowych i niebezpiecznych, bądź okresowe ustawianiu kontenerów na odpady wielkogabarytowe.

1.2. Segregacja odpadów w Zakładzie Utylizacji Odpadów.
Nieodzownym elementem gospodarki odpadami są Zakłady Utylizacji Odpadów, gdzie prowadzona jest segregacja odpadów, kontrola jakości odpadów wysegregowanych pochodzących ze zbiórki „u źródła”, gromadzenie odpadów oraz dalsze ich wykorzystanie.
W zależności od przyjętego wariantu rozwiązań technologicznych zagospodarowania surowców wtórnych, należy dobrać odpowiedni model linii do ich segregacji.
Niezależnie od modelu sortownia odpadów zawiera stanowisko rozładowcze, urządzenia podające, linię demontażową dla odpadów wielkogabarytowych i innych, sito bębnowe oraz linie sortowniczą.
Działanie sortowni. Odpady przywiezione z terenu gmin rozładowywane są na przenośnik taśmowy bądź na czas tymczasowego składowania. Stamtąd trafiają do sita bębnowego, gdzie odseparowana jest frakcja drobna (ziemia, popiół, piasek, drobna stłuczka szklana, odpady organiczne. Elementy metalowe odzyskiwane są przez separator magnetyczny.
Pozostały materiał kierowany jest taśmą na stanowiska ręcznej segregacji, przy których znajdują się zsypy przez które do boksów trafiają wysegregowane surowce wtórne. Pozostałość po rozdrobnieniu trafia na składowisko odpadów.
Odpady niebezpieczne odseparowane są na początku linii segregacyjnej, trafiają do boksów, a następnie do zakładów unieszkodliwiania.
Metale nieżelazne oddzielane są ręcznie zależnie od potrzeb odbiorcy.
Puszki aluminiowe a także folia aluminiowa są zgniatane w prasie, w postaci sprasowanych bel trafiają do odbiorcy.
Tworzywa sztuczne są granulowane i jako surowiec wtórny trafiają do odbiorcy, natomiast opakowania wieloskładnikowe typu TETRA-PAK po zgranulowaniu poddane zostaną dalszej obróbce.
Stłuczka szklana trafia bezpośrednio do odbiorcy, natomiast papier i kartony trafią do belownicy, zmniejszając objętość wejściową przynajmniej do 20%, następnie do odbiorcy.
Ciąg technologiczny sortowni, w zależności od potrzeb i możliwości finansowych można modyfikować , a także doposażyć w różne urządzenia.
Biuro Związku Komunalnego Ziemi Cieszyńskiej otrzymało ofertę firmy „DAREX” z Cieszyna dotyczącą możliwości odbioru i segregacji plastikowych odpadów pochodzących z wszystkich gmin powiatu cieszyńskiego. Firma ta od ponad roku prowadzi segregację odpadów plastikowych z terenów Jastrzębia i Wodzisławia oraz niektórych gmin powiatu cieszyńskiego. W Wodzisławiu Śląskim odbywa się proces technologiczny związany z segregacją i przemiałem plastikowych butelek typu PET.

Gminne Punkty Zbiórki Odpadów Niebezpiecznych
W projekcie pt. „Kompleksowy program gospodarki odpadami niebezpiecznymi w regionie Polski południowej” wykonanym przez Instytut Gospodarki Odpadami w Katowicach przy współpracy Instytutu Ekologii Terenów Uprzemysłowionych w Katowicach i firmy „Thermex” Sp. z o.o. z Krakowa zaleca się utworzenie Gminnego Punktu Zbiórki Odpadów Niebezpiecznych (GPZON). Propozycja ta znalazła pełne poparcie ze strony Zarządu Województwa Śląskiego i stanowić będzie jeden z elementów „Programu Zrównoważonego Rozwoju i Ochrony Środowiska Województwa Śląskiego na lata 2001-2015”.
Gminne Punkty Zbiórki Odpadów Niebezpiecznych ułatwią zbiórkę odpadów niebezpiecznych od mieszkańców regionu oraz małych i średnich przedsiębiorstw takich jak: nieużyteczne lekarstwa, farby i lakiery i opakowania po nich, przeterminowane środki ochrony roślin wraz z opakowaniami, zużyte baterie i akumulatory lampy fluorescencyjne, oleje i smary, emulsje olejowe, chemikalia i rozpuszczalniki i inne odpady przeznaczone do unieszkodliwienia. Wielkość punktów zbiórki odpadów niebezpiecznych uzależniona będzie od stopnia urbanizacji i uprzemysłowienia terenu. W ośrodkach miejskich byłyby to duże obiekty, natomiast w typowych gminach wiejskich niewielkie punkty. Zakłada się, że teren GPZON powinien być ogrodzony, utwardzony, uszczelniony i wyposażony w instalację kanalizacyjną ze studzienką kontrolną. Na terenie wydzielone zostaną trzy boksy (segmenty) przeznaczone do gromadzenia różnego rodzaju odpadów niebezpiecznych. Gromadzenie odpadów odbywać się będzie w beczkach stalowych lub z tworzywa sztucznego z wkładem z grubościennego worka z folii PEHD, za wyjątkiem akumulatorów i lamp fluorescencyjnych (świetlówek), które wymagać będą zastosowania specjalistycznych kontenerów. Transport odpadów niebezpiecznych przygotowanych do wysyłki będzie się odbywał odpowiednio zabezpieczonymi i wyraźnie oznaczonymi samochodami.

1.3. Gromadzenie odpadów.
Obecnie na rynku dostępnych jest wiele różnego rodzaju pojemników do gromadzenia odpadów. Spotykane są najczęściej dwie grupy pojemników:
- pojemniki opróżniane do samochodów wywożących śmieci z terenu posesji,
- pojemniki wielkogabarytowe (kontenery), które po napełnieniu są zabierane, a na ich miejsce ustawiane są puste.
Na potrzeby selektywnej zbiórki odpadów można wykorzystać:
- pojemniki zamykane lub worki foliowe (110 l)
- pojemniki o poj. 1,1 m3 na terenach zabudowy wielorodzinnej,
- pojemniki wielkogabarytowe (poj. 6,5m3).
Pojemniki 110 l powinny być wyprodukowane z tworzyw sztucznych mrozoodpornych z kółkami, bądź metalowe – najczęściej bez kółek - co jednak znacznie utrudnia ich użytkowanie.
Worki foliowe jednorazowego użytku wykonane są z odpowiednich tworzyw sztucznych w różnych kolorach.
Pojemniki o pojemności 1,1 m3 powinna cechować niewielka masa oraz łatwość przemieszczania.
Podczas planowania rozmieszczenia liczby i pojemności pojemników należy wziąć pod uwagę możliwość ich wywozu, ale i również aspekt higieniczny (szczególnie w okresie wiosenno – letnim).

1.4. Transport odpadów.
Zbiórka selektywna powinna uwzględniać między innymi dostępność terenu (szczególnie w okresie zimowym), odległość od głównych punktów utylizacji odpadów, uwarunkowania ekonomiczne.
Zgromadzone odpady powinny być odbierane przez specjalistyczne samochody. Odpady zgromadzone w workach winny być dostarczane do wyznaczonych miejsc zbiórki lub wystawiane przed posesje w wyznaczonym terminie odbioru. Pojemniki na odpady trzeba ustawiać w miejscach łatwo dostępnych, na gładkiej utwardzonej powierzchni.


2. KOMPOSTOWANIE.
Kompostowanie to kierunek zagospodarowania organicznych odpadów komunalnych z gospodarstw domowych placów targowych, jak i tych z pielęgnacji terenów zielonych z miasta.
Kompostowanie może być prowadzone w warunkach naturalnych (pryzmach) lub bioreaktorach (kompostowanie wstępne). Kompostowanie w pryzmach polega na układaniu odpadów w pryzmach o przekroju poprzecznym w kształcie równomiernego trapezu, tak pozostaje aż do uzyskania spadku temperatury wewnętrznej. Następnie odpady są przesypywane w celu napowietrzenia, aż do uzyskania dojrzałego kompostu.
Kompostowanie w bioreaktorach prowadzone jest w dwóch etapach, pierwszy etap to kompostowanie wstępne w bioreaktorach, drugim etapem jest dojrzewanie kompostu w pryzmach lub komorach zamkniętych.





3. IZOLING – POLSKA TECHNOLOGIA RECYKLINGU ODPADÓW KOMUNALNYCH
3.1. Technologia – IZOLING

Istotą kwestią jest wybór najwłaściwszej z możliwych do zastosowania technologii zagospodarowania odpadów, która pozwoliłaby nie tylko na nieuciążliwe dla środowiska ich deponowanie, ale i zmniejszenie ich ilości.
Jedną z metod, która pozwoli osiągnąć ww. cele jest IZOLING.
Technologia ta opiera się na wykorzystaniu włóknistych materiałów takich jak mokre kartony, gazety, szmaty opakowania kartonowe po napojach oraz zużyte włókna sztuczne.
Zastosowanie technologii IZOLING pozwala wykorzystać:
- papier jako makulaturę która nie nadaje się do wykorzystania w zakładach przemysłu papierniczego – technologia IZOLING pozwala przetwarzać te odpady mokre, zanieczyszczone resztkami organicznymi, opakowania po sokach, mleku, opakowania tekturowe itp.,
- różne tekstylia jako odpady z tworzyw naturalnych i syntetycznych, również zabrudzone,
- wszelkie odpady tworzyw sztucznych takie jak butelki po napojach, płynach, PET, transportery, elementy opakowaniowe i inne.
Zastosowanie technologii IZOLING pozwala zmniejszyć objętość odpadów o około 30%.
W zakres technologii IZOLING wchodzą działania organizacyjne mające na celu:
- selekcję dostarczonych odpadów,
- produkcję masy IZOLING znajdującej zastosowanie do przykrywania odpadów komunalnych jako warstwa inertna, a także wykorzystywana do celów rekultywacyjnych i rewitalizacyjnych,
- przemiał odpadów z tworzyw sztucznych i deponowanie ich poza składowiskiem, zgodnie z opracowany sposobem składowania tworzyw sztucznych.
Wdrożenie technologii IZOLING opiera się na edukacji i organizacji ekologicznej oraz wymaga odpowiedniego oprzyrządowania, tj. uruchomienie linii technologicznej, która będzie spełniać jednocześnie dwa zadania, czyli służyć do produkcji masy IZOLING oraz do przemiału tworzyw sztucznych.
Linia zapewnia efektywną wydajność, jednorodność przemiału oraz żądaną wielkość frakcji w zależności od zastosowania rozmiaru sita.

3.2. Skład IZOLINGU.
Masa IZOLING zawiera w swoim składzie od 20 do 80% wagowych rozdrobnionej makulatury, od 10 do 70% wagowych rozdrobnionych tkanin, włóknin naturalnych i sztucznych, od 4 do 40% wagowych wody oraz od 1 do 5% wagowych środków dezynfekujących. Masę tę dodatkowo wzbogaca się środkami adsorpcyjnymi w ilości 5 do 30%.
Cenną zaletą IZOLINGU jest wykorzystanie do jego produkcji materiałów odpadowych, trafiających na składowisko.
W odmianie rekultywacyjnej IZOLING może zawierać nasiona, zwłaszcza traw lub części wegetatywne (sadzonki) niektórych roślin z domieszką nawozów sztucznych w ilości niezbędnej do ich wzrostu. Istnieje możliwość dodania utwardzacza w ilości od kilku do kilkudziesięciu procent.

3.3. Zastosowanie IZOLINGU.
Masa IZOLING może być wykorzystywana jako:
- materiał inertny – pokrywający, do separacji dziennej porcji odpadów,
- materiał służący filtracji i absorpcji wydzielających się nieprzyjemnych zapachów.
Obecnie na składowiskach do dziennej separacji odpadów stosuje się gruz, piasek oraz inne materiały zanieczyszczone. Po zmieszaniu z wodą i uzupełnieniu o środki dezynfekujące oraz adsorbery zapachów i dodaniu 20 – 50% wagowych piasku, może być rozprowadzana w postaci półpłynnej, sfilcowanej masy do przykrywania dziennej porcji deponowanych śmieci.

IZOLING ponadto może być zastosowany jako materiał glebotwórczy, rolowana łąka (na siatce) oraz kształtki ozdobne do zastosowania w komponowaniu małej architektury.
Masa IZOLING w swej wersji podstawowej nie nadaje się jeszcze do szeroko pojętej rekultywacji. By to było możliwe do masy wprowadzane są zmienne ilości ( w zależności od przeznaczenia) uzupełniających komponentów, które nadają włókninie następujące cechy:
- jest ona porównywalna do średniej jakości warstwy gleby,
- stabilizuje odczyn podłoża w wąskim zakresie pH przez dodanie moderatorów,
- może być wyposażona w nasiona roślin zachowujących długo zdolność kiełkowania, bardzo wytrzymałych, o cechach pionierskich i dostosowanych do konkretnych terenów.
Aby masa IZOLING spełniała role gleby, prócz naturalnej, wysokiej higroskopijności oraz dodatku substancji dezynfekujących, powinna być wzbogacona o adsorber koloidalny, który dzięki zdolności do pęcznienia zwiąże pozostałe składniki podłoża w jednolitą masę i nada podłożu bardzo pożądany charakter guzełkowaty, co sprawi, że pojawiają się wolne przestrzenie mogące wypełnić się częściowo wodą i nieodzownym powietrzem.
Ostatnim sposobem zastosowania IZOLINGU jest zastosowanie go w wersji rekultywacyjnej nieużytków szlamowych. Dobre rezultaty można uzyskać pokrywając powierzchnię szlamu matami IZOLING-u poprzetykanymi sadzonkami wikliny konopianki i trzciny pospolitej.
Powyższa metoda pozwala odzyskać do ponownego wykorzystania szereg terenów, o strategicznym znaczeniu, miedzy innymi dla komunikacji i budownictwa. Zastosowanie pływających mat Izolingowych dzięki doposażeniu w rośliny fitomediacyjne pozwoli nie tylko osuszyć teren, ale i uwolnić go od skażenia, włącznie z metalami ciężkimi i fenolem.


3.4. Recykling odpadów z tworzyw sztucznych.
Linia technologiczna IZOLING daje możliwość wykorzystania jej do rozdrobienia praktycznie wszystkich trafiających na składowisko odpadów z tworzyw sztucznych. Są to odpady, które zajmują znacząco dużą objętość, a współczesność stawia nas przed faktem ciągłego wzrostu ich ilości.