Question

Mam napisać pracę na temat " Historia pieniądza papierowego na ziemiach polskich". Muszę to dać wysłać jutro, więc liczę na szybkość:)

Answer 1

Pieniądz - środek wyrażania wartości, narzędzie wymiany, środek płatniczy i tezauryzacji.

Nie sposób określić dokładnie, kiedy użyto go po raz pierwszy. Najstarsze zapisy mówiące o transakcjach, w których płacono srebrem ważonym pochodzą sprzed 4500 lat, ze starożytnej Mezopotamii. Odważanym kruszcem płacili także starożytni Egipcjanie i Chińczycy. W tym systemie płatności ważny był jedynie ciężar kruszcu, nie zaś jego kształt ani rozmiary. W niektórych plemiennych społecznościach płacono tym, co miało uznaną wartość. Były to ozdoby, narzędzia, tkaniny, skóry, bydło, kamienie, sól, żywność, zboże. Ten naturalny pieniądz, podobnie jak odważany kruszec służył do regulowania głównie zobowiązań zwyczajowych i podlegał ścisłym prawom.

W miarę rozwoju stosunków gospodarczych rozpoczęto stemplowanie kruszcu. Stempel był oznaką osoby, która gwarantowała wagę i jakość kruszcu. Ta nowa postać pieniądza - moneta - miała różne kształty (grudki, krążki, bryłki, pierścienie, narzędzia, sztabki, muszelki) i znaki (zależne od miejsca powstania). Najstarsze znane nam dziś monety pochodzą z Lidii (dzisiejsza Turcja), z 650 - 625 p. n. e. Bardzo szybko rozpowszechniły się w krajach śródziemnomorskich i Europie. W Rzymie i Bizancjum pojawiły się w IV p. n. e., w Italii i na Półwyspie Iberyjskim w V n. e., na Wyspach Brytyjskich i w krajach muzułmańskich w VII w. Przeprowadzona w latach 793 - 794 przez Karola Wielkiego reforma monetarna wzmocniła pieniądz państwa karolińskiego i stał się on niemal jedynym pieniądzem wczesnośredniowiecznej Europy. W IX - X w. państwa skandynawskie wyemitowały swój pieniądz, w 980 r. Polska, u schyłku X w. Ruś, ok. 1000 r. Węgry, w X - XI w. Czechy.

Monety, z uwagi na swój ciężar, z czasem zastępowane były pieniędzmi papierowymi. Nim pojawiły się prawdziwe banknoty, w użyciu były wystawiane przez bankierów odręczne pokwitowania wymienialne na kruszec. W Europie - XVII i XVIII w., ale w Chinach już w wieku XI rząd chiński wprowadził pierwsze banknoty jako pokwitowania na ciężkie monety. Emisję banknotów przez coraz liczniejsze banki z czasem zmonopolizowano do jednego banku w kraju zwanego centralnym lub emisyjnym. Walutę papierową wprowadzono na stałe do obiegu po kryzysie walutowym w latach 1929 - 1933.

Żywiołowy rozwój gospodarczy spowodował ogromny wzrost obrotów. Powstała potrzeba wprowadzenia nowych sposobów rozliczeń bez użycia pieniędzy. Operacji takich dokonują banki za pomocą pieniądza bezgotówkowego (bankowego). Instrumentami umożliwiającymi dokonywanie płatności bez użycia gotówki są weksle, czeki, przekazy płatnicze, karty płatnicze.

Większość dzisiejszych pieniędzy nie da się włożyć do kieszeni, ani nawet dotknąć. Są to tylko dane komputerowe. Funkcjonuje pojęcie pieniądza elektronicznego, pozwalającego na obrót pieniężny bez nośnika papierowego.

Na mocy Traktatu z Maastricht (1992), kraje Unii Europejskiej będące ze sobą w Unii Gospodarczej i Walutowej przyjęły obowiązek wprowadzenia wspólnej waluty. Walutą tą jest EURO. Wprowadzona ona została 1 stycznia 1999 r. Do 31 grudnia 2001 r. wyłącznie w obrocie bezgotówkowym, zaś od 1 stycznia 2002 r. również w obrocie gotówkowym. EURO dzieli się na 100 centów. W obiegu jest 7 banknotów i 8 monet. Jej symbolem jest grecka litera epsilon z podwójnym poziomem przekreślenia, mającym symbolizować stabilność waluty. Wzory banknotów zaprojektował Robert Kalina z Narodowego Banku Austrii. Projekt przedstawia główne style architektoniczne w historii Europy, w trzech elementach architektonicznych: oknach, bramach i mostach. Wszystkie te znaki mają znaczenie symboliczne. Monety EURO mają wspólny awers, zaś rewers - narodowy.

Pierwszymi monetami na ziemiach polskich były monety greckie (IV p.n.e.) oraz celtyckie (II i I p.n.e.). Trafiając tu zatracały swój charakter stając się ozdobami. Od I do IV w. napływały na nasze ziemie monety rzymskie. Ich znaleziska związane są głównie ze szlakiem bursztynowym. Wiek IX i X to wiek srebrnej dirhemy arabskiej.

Początki pieniądza polskiego sięgają 2 poł. X w. Pierwszymi monetami były srebrne denary Mieszka I. Emitowano je w niewielkich ilościach i miały one przede wszystkim znaczenie prestiżowe. Każdy kolejny władca bił monety z własnym wizerunkiem. Prowadziło to do występowania w obiegu dużej liczby różnorodnych monet. Na początku XIV w. wraz z królem Czeskim Wacławem, który koronował się na króla Polski pojawiają się grosze praskie. Są to tzw. nummi grossi, czyli pieniądze grubsze.