Question

mam 3 tematy wypracować i muszę je napisać na kartce w formacie a4 tylko mam problem bo nie mam pomysłu pomożecie??

oto tematy: miłość małżonków

miłość w kościele

miłość narzeczonych

proszę pomóżcie;)

Answer 1

Kościół to nie tylko proboszcz, wikariusz, katecheci, organista oraz różne organizacje kościelne. Kościół to wspólnota Ludu Bożego , wspólnota wierzących, w której każdy ma do spełnienia swoje zadanie. Ważną rolę w Kościele odgrywa również rodzina i małżeństwo. Rodzina to wspólnota ludzi wierzących i wspierających się nawzajem trudnych sytuacjach. Duszpasterze Kościoła od początku istnienia człowieka zobowiązani są do ukazywania Boga, przekazywania Jego łaski przez liturgię i sakramenty. Dlatego tak ważna w świetle Kościoła jest rodzina pełna. Kościół ma różne ważne zadania dbając równocześnie o godność i miłość małżeństwie i rodzinie. Kościół powinien przede wszystkim nauczać ludzi w homiliach, kazaniach, oraz spotkaniach grup religijnych ważności tego słowa. Kościół powinien przekazywać ludziom informacje o ważności sakramentu małżeństwa w sposób zrozumiały, lecz bez nadmiernego moralizatorstwa. Kościół powinien zachęcać rodziny do wspólnej modlitwy, do uczestnictwa w spotkaniach parafialnych, oazach, rekolekcjach, aby pogłębić wiarę w Boga .Kościół powinien mówić ludziom, że wiara w Boga nie ogranicz się tylko do wypełniania praktyk religijnych, gdyż wiara wymaga ciągłego pogłębiania, odbudowania ,wiedzy religijnej, i jej wykorzystania we wszystkich wymiarach życia. Kościół musi przypominać rodzicom o wartości i godności człowieka oraz o obowiązkach wynikających z faktu iż człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Kościół w swej trosce o trwałość i godność małżeństwa powinien zachęcać rodzinę do wspólnego czytania Pisma Świętego, codziennej wspólnej modlitwy, częstej spowiedzi świętej oraz przyjmowania Komunii Świętej. Kapłani zaś w swojej posłudze parafianom powinni ułatwiać rodzinom głębsze zrozumienie symboli, znaków. Ważną role w pogłębieniu życia duchowego małżeństwa i rodziny mają spotkania prowadzone przez grupy religijne i zespoły apostolskie. Kościół powinien zachęcać parafian oraz całe rodziny do udziału w tych spotkaniach, tworząc poprzez to trwałe relacje pomiędzy ludźmi i ich rodzinami. Istotne jest również aby Kościół nie tracił kontaktu z rodzinami, które odłączyli się od Boga. W takim momencie należy podjąć przymusową katechizację dorosłych i przede wszystkim młodzieży, w celu pogłębienia ich wiary i powrotu na dobrą drogę. Młodzież w takich chwilach potrzebuje potrzebuję kapłanów duchowych, grup religijnych, którzy pomogą w wyborze właściwej drogi życiowej systemu wartości. Kościół powinien przygotowywać młodzież i młode małżeństwa do uczestnictwa w kulturze masowej. Zadaniem rodziny w świetle Kościoła powinny być silne więzi pomiędzy członkami rodziny. W rodzinie takiej powinno się szanować starszych oraz dbać o to aby rodzina była pełna. Papież Jan Paweł II wiele razy odwoływał się do rodzin. W jednej ze swych homilii w Nowym Targu 8 czerwca 1879 mówił: sakramentalne i nierozerwalne małżeństwo, rodzina Bogiem silna, to wielka wartość dla człowieka narodu. Ważne jest aby rodzice pogłębiali swoja wiedzie religijną. Kościół powinien dbać również o to aby rodzina była pełna i partnerska, oparta na małżeństwie sakramentalnym i miłości, wierna świętemu prawu życia, wielopokoleniowa, w której dzieci mogą nie tylko urodzić się ale rozwinąć swoje uzdolnienia, nabyć świadomość większej godności. Członkowie rodziny powinni troszczyć się o to, aby w rodzinie panowała miłość, wzajemna życzliwość i silna więź małżeńska. W rodzinie katolickiej na pierwszym miejscu należy postawić Boga i należy wychowywać dzieci w duchu wiary chrześcijańskiej. Dzieci powinni odnajdować w postawach rodziców bliskie przykłady miłości Boga i bliźniego, wierności prawu Bożemu oraz tradycji i kultury chrześcijańskiej. Kościół powinien reagować w sprawach krytycznych, gdy małżeństwo się rozpada. W takich chwilach powinno się wszelkimi możliwymi sposobami ratować je, gdyż jest to również związek oparty na silnej więzi z Bogiem. Ukazany przez naukę chrześcijańską obraz podaje zgodne z prawdą wyjaśnienie małżeńskich konfliktów i wskazuje grzech, jako ich przyczynę. Rozwiązaniem nieporozumień i goryczy trudności małżeńskiego życia nie jest rozejście się małżonków, ale dotarcie do przyczyny rozdźwięków i jej usunięcie. Zanim pomyśli się o odejściu z małżeństwa, trzeba podjąć odpowiednie działania na rzecz pojednania rodzinnego. Niczemu dobremu nie służy poszukanie argumentów przypisujących winę za rodzinne trudności drugiemu z małżonków: oboje rodzice są jednocześnie i winni, i mający rację, ponieważ błędy popełniają zawsze obie strony. Każde z małżonków powinno uznać swoją część winy za to, co się stało, i każde z nich powinno dążyć do pojednania. Często trudności w sytuacji kryzysu zostają przezwyciężone dzięki jednostronnemu gestowi dobrej woli i życzliwości któregoś z małżonków. Małżonkowie mogą liczyć na wpływ pewnego pozytywnego czynnika: ich wzajemnej miłości, zapoczątkowanej w dniu zaręczyn, która jest wciąż obecna. Miłości towarzyszy łaska Boża: „Miłość pomiędzy mężczyzną a kobietą w małżeństwie i w formie pochodnej i rozszerzonej, miłość pomiędzy członkami tej samej rodziny - pomiędzy rodzicami i dziećmi, pomiędzy braćmi i siostrami, pomiędzy krewnymi i domownikami - jest ożywiana i podtrzymywana przez wewnętrzny, nieustający dynamizm, prowadzący rodzinę do coraz głębszej i mocniejszej komunii, która jest fundamentem i zasadą wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej"- tak mówi o małżeństwie Jan Paweł II z 22 listopada 1981.
Myślę, że gdy rozpadnie się małżeństwo odbudowanie relacji pomiędzy ludźmi jest bardzo trudne i wymaga dłuższego upływu czasu aby to naprawić .Kościół powinien troszczyć się w jakimś stopniu o zgodę w małżeństwie ponieważ Małżonkowie są uczestnikami Bożej miłości, a ich wierność jest wielkim dobrem dla nich samych, ich rodziny i społeczeństwa. Małżeństwo przeżywane jako związek nierozerwalny wymaga nieustannego zaangażowania i wielkoduszności, które zawsze z nawiązką zwracają się nam w radości rodzinnej i pewności, że życie ludzkie ma prawdziwy sens. Gdy zmierza się ku końcowi życia, zauważa się, że wierne życie małżeńskie jest wielkim pocieszeniem i nie ma nic cenniejszego nad wierność, która jest ciągle odnawianym wyborem rodzinnej miłości.

Answer 2

Pierwszym kluczem jest miłość.  Oczywiście mąż i zona powinni pielęgnować wszystkie te rodzaje miłości. W Biblii czytamy: „Bóg jest miłością”. W gruncie rzeczy „miłujemy, ponieważ on [Bóg] pierwszy nas umiłował”. Chrześcijanin darzy taką miłością przede wszystkim Jahwe Boga, a następnie bliźnich.

Taka miłość rządzi się słusznymi zasadami ze Słowa Bozego. Wyraza się w niesamolubnym pragniieniu wyświadczania drugim tego, co jest właściwe i dobre w oczach Bożych, choćby na to nie zasługiwali. Miłość ta pomaga współmałżonkom stosować się do rady biblijnej: „Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jahwe . wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy” . Kochające się małżeństwa pogłębiają wzajemną „żarliwą miłość, ponieważ miłość zakrywa mnóstwo grzechów”. Zauważmy, że miłość zakrywa błędy.

Małzonkowie pielęgnujący tego rodzaju miłość do Boga i do siebie nawzajem mogą oczekiwać, że ich związek będzie trwały i szczęśliwy, gdyż „miłość nigdy nie zawodzi”. Jest ona „doskonałą więzią jedności”. Wspólnie czytajcie Słowo Boże i rozmawiajcie o nim.. I proście Boga w modlitwach, by pomógł wam pielęgnować ten szlachetny rodzaj miłości, będący owocem Jego świętego ducha.

Jeżeli mąz i zona naprawdę się kochają, to potrafią też okazywać sobie szacunek, a właśnie to jest drugim kluczem do szczęścia w małżeństwie. Słowo Boże radzi wszystkim chrześcijanom, także mężom i żonom: „Przodujcie w okazywaniu sobie nawzajem szacunku”. Z kolei apostoł Piotr napisał: „Wy, mężowie, podobnie mieszkajcie z nimi [swymi żonami] stosownie do wiedzy, darząc je szacunkiem jako naczynie słabsze, żeńskie”. Żonie zaś zalecono, by miała „głęboki respekt dla swego męża”. Takie poważanie znajduje wyraz w życzliwym odnoszeniu się do drugiej osoby, szanowaniu jej godności i wypowiadanych poglądów oraz w chętnym spełnianiu każdej rozsądnej prośby. Kto pragnie, żeby jego małżeństwo było szczęśliwe, ten otacza partnera szacunkiem, „mając na oku nie tylko osobiste zainteresowanie własnymi sprawami, ale także osobiste zainteresowanie [jego] sprawami”. Nie zachowuje się samolubnie i nie myśli jedynie o własnych korzyściach. Poza tym każde jest obowiązane szanować godność drugiego i unikać wypowiadania  zarówno publicznie, jak i na osobności  poniżających uwag i żartów pod adresem współmałżonka. „Apostoł Paweł napisał: „Chcę, byście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, a głową niewiasty jest mężczyzna, a głową Chrystusa jest Bóg”. Mądry mąż uczy się sprawowania zwierzchnictwa przez naśladowanie Chrystusa Jezusa, który jest jego głową.

Miłość i szacunek są konieczne w jeszcze innej sferze życia małżeńskiego, mianowicie w wymianie myśli. Kochający mąż rozmawia z żoną o jej zajęciach, problemach i poglądach na różne sprawy. Ona tego potrzebuje. Poświęcając żonie czas oraz rzeczywiście jej słuchając, mąż daje dowód swej miłości i szacunku. Niejedna kobieta uskarża się, że mąż mało z nią rozmawia. To istotnie smutne. Prawdą jest, iż obecnie wszyscy są niezwykle zajęci  zapracowani mężowie często wiele godzin przebywają poza domem, a niektóre żony też podejmują pracę, by podreperować budżet rodzinny. Jednakże małżonkowie muszą rezerwować dla siebie czas. W przeciwnym wypadku mogliby się od siebie oddalić. Gdyby uznali, że muszą szukać zrozumienia i towarzystwa poza swym związkiem, mogliby popaść w nie lada kłopoty.

Niezwykle ważne jest to, jak przebiegają rozmowy małżeńskie. „Miłe słowa są (...) słodyczą dla duszy i lekarstwem dla ciała”. Bez względu na to, czy partner jest wierzący, obowiązuje rada biblijna: „Niech wasza wypowiedź zawsze będzie wdzięczna, przyprawiona solą”, to znaczy w dobrym smaku. Po ciężkim dniu kilka życzliwych, pełnych zrozumienia słów współmałżonka może naprawdę wiele zdziałać. „Słowo wypowiedziane we właściwym czasie jest jak złote jabłko na srebrnych czaszach” . Swobodna wymiana myśli odgrywa także istotną rolę w kontaktach seksualnych. Tej najintymniejszej sferze życia małżeńskiego może bardzo zaszkodzić egoizm i brak panowania nad sobą. Konieczne są zatem szczere rozmowy i cierpliwość. Kiedy zarówno mąż, jak i żona niesamolubnie ma na względzie dobro partnera, współżycie cielesne rzadko staje się poważnym problemem. W tej dziedzinie, tak samo jak w każdej innej, „niech każdy szuka korzyści nie swojej własnej, lecz drugiego”

Jakże wybornych rad udziela Słowo Boże! To prawda, że każde małżeństwo przeżywa swoje wzloty i upadki. Ale jeśli partnerzy przyswajają sobie sposób myślenia Jahwe, objawiony w Biblii, i budują swój związek na miłości kierującej się zasadami oraz na szacunku, ich związek niewątpliwie okaże się trwały i szczęśliwy. Przyniesie to chlubę im samym i przysporzy chwały Założycielowi małżeństwa, Jahwe Bogu.