Question

Jak znalazłam przyjaciółkę??
opowiadanie z dialogiem, nie za długie...
pomocy pliss
tylko nie piszcie że bałam się i wogóle, moją przyjciołką jest ewelina
proszę szybko!!!!!!!!

Answer 1

Pewnego razu do szkoły doszła nowa nasza koleżanka. Dziewczyny wcale nie były tym zadowolone, ale ja pomyślałam jak to by było gdybym, ja była nowa. Podeszłam do niej i zapytałam:
- Cześć , jak się nazywasz. Dobrze, że będziesz chodzić do naszej szkoły. Dziewczyna zamilkła po czym powiedziała:
- Ja nazywam się Ewelina i też się ciesze, że tu będę chodzić. Myślałam, że mnie tutaj nikt nie polubił. Pani dyrektor z Eweliny mamą poszły do sekretariatu, a mi pani dyrektor powiedziała, żebym oprowadziła Ewelinę.
- Może pójdziemy do kina w tą sobotę, fajnie by było porozmawiać-zapytałam. Ewelina powiedziała, że z chęcią pójdzie. WŁAŚNIE TAK SIĘ ZACZĘŁA PRZYJAŹŃ

Answer 2

Moją przyjaciółkę znalazłam podczas wycieczki na Czarną Górę. Było to 20 marca 2009roku. A wszystko zaczęło się tak...
Tego dnia w szkole nasza wychowawczyni zorganizowała wycieczkę w góry. Spakowaliśmy swoje plecaki i z dobrym humorem ruszyliśmy na szlak w poszukiwaniu przygód.
Z początku byłam niepewna tej wyprawy, ponieważ moja koleżanka z ławki była nieobecna. Sądziłam, że spędzę ten czas całkiem sama, w otoczeniu nauczycieli i nieznajomych mi osób. Jednak po kilkunastu minutach, podróż okazała się bardzo przydatna i naprawdę ciekawa.
Kiedy siedziałam na pniu drzewa i rozmyślałam o dalszych kolejach wycieczki, podeszła do mnie jakaś dziewczyna.
-Hej. Jestem Ewelina i trochę mi się nudzi. Zauważyłam, że nie masz osoby towarzyszącej więc postanowiłam się z tobą zapoznać -powiedziała.
-Cześć. Ja mam na imię Ania. No tak.. Masz rację. Już myślałam że spędzę ten dzień całkiem sama. Dziękuję, że to zmieniłaś. -odpowiedziałam i posłałam koleżance uśmiech.
-Nie ma za co. -rzuciła Ewelina, po czym obie ruszyłyśmy w stronę rzeki.
Opowiadałyśmy tam sobie o naszym życiu, miłościach, szkole i o wielu, wielu innych sprawach. Po paru godzinach byłyśmy już przyjaciółkami. Po prostu poczułyśmy chęć zostania nimi. Rozumiałyśmy się tak dobrze, że nic nie było w stanie tego zakłócić. Szczęśliwe i pełne emocji zawarłyśmy między sobą więź, zwaną przyjaźnią i ruszyłyśmy w dalszą drogę.