mi to sie przydało , mam nadzieję że i ci pomoże ;p
Strategia Antykorupcyjna – program zwalczania korupcji Przeciwdziałanie korupcji stanowiło jeden z najważniejszych priorytetów Rady Ministrów w ciągu minionych lat. W dniu 17 września 2002 r. na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Rada Ministrów przyjęła dokument rządowy Strategia Antykorupcyjna - program zwalczania korupcji, będący zbiorem kierunkowych rozstrzygnięć i zestawu działań, jakie administracja rządowa miała podjąć w walce z korupcją. Realizacja przyjętej Strategii Antykorupcyjnej dla Polski przewidywała osiągnięcie trzech głównych celów: • skuteczne wykrywanie przestępstw korupcyjnych, • wdrożenie efektywnych mechanizmów walki z korupcją w administracji publicznej, • zwiększenie świadomości publicznej i promocja etycznych wzorców postępowania. Zadania zawarte w przyjętej przez Radę Ministrów w dniu 17 września 2002 r. „Strategii Antykorupcyjnej” zostały w przeważającej większości wykonane. W dniu 25 stycznia 2005 r. Rada Ministrów przyjęła dokument rządowy przygotowany przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji „Program zwalczania korupcji – Strategia Antykorupcyjna - II etap wdrażania 2005 - 2009”, przewidujący realizację kolejnego pakietu przedsięwzięć legislacyjnych, organizacyjnych i edukacyjno – informacyjnych, uzupełnionych o nowe obszary zagrożenia korupcją oraz zadania związane z monitorowaniem efektywności podejmowanych działań. W dniu 20 września 2005 r. Rada Ministrów przyjęła sprawozdanie z realizacji „Programu zwalczania korupcji - Strategia Antykorupcyjna - II etap wdrażania 2005 - 2009" w I półroczu 2005 r., zawierające propozycje włączenia nowych działań do dokumentu rządowego (Sprawozdanie z realizacji „Programu zwalczania korupcji – Strategia antykorupcyjna II etap wdrażania 2005 – 2009 w II półroczu 2005 r.”, kwiecień 2006 r., s. 6.). „Program Zwalczania Korupcji Strategia Antykorupcyjna II etap wdrażania 2005 - 2009” zakłada osiągnięcie 4 celów strategicznych: • zapobieganie zjawiskom korupcji i wdrożenie mechanizmów umożliwiających jej skuteczne przeciwdziałanie, • skoordynowanie działań zmierzających do respektowania antykorupcyjnych przepisów prawnych, • ograniczenie tolerancji społecznej dla zjawisk korupcyjnych poprzez podnoszenie stopnia świadomości oraz promowanie odpowiednich wzorców postępowania, • stworzenie przejrzystych i przyjaznych obywatelowi struktur administracji publicznej na miarę otwartego społeczeństwa informacyjnego. Pomimo kilkuletnich wysiłków rządu związanych z realizacją „Strategii Antykorupcyjnej” i niewątpliwych osiągnięć w tym okresie, takich jak np. wprowadzenie do kodeksu karnego instrumentów prawnych ułatwiających zwalczanie korupcji, a w konsekwencji tego wzrost skuteczności ścigania tego rodzaju przestępstw, korupcja jest postrzegana jako coraz większy problem społeczny, a w świetle międzynarodowych badań percepcji korupcji Polska wypada najgorzej w całej Unii Europejskiej. Jedną ze słabości Strategii Antykorupcyjnej jest fakt, że jej finansowaniejest przypisane poszczególnym podmiotom realizującym w ramach ich własnych środków budżetowych. Nie zostały przewidziane dodatkowe środki na realizację zadań zapisanych w Strategii, poza środkami na współfinansowanie projektów twinningowych realizowanych z funduszy Unii Europejskiej w ramach Programu Phare 2003 i Programu Transition Facility 2004 i 2005. Taki system finansowania spowodował, że większość resortów na etapie tworzenia dokumentu rządowego „Program zwalczania korupcji – Strategia Antykorupcyjna - II etap wdrażania 2005- 2009” podjęła w zasadzie tylko takie działania, które realizowane byłyby także bez przyjmowania „Strategii Antykorupcyjnej”. Skutkuje to m.in. brakiem synergii podejmowanych działań. Natomiast w przypadku Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji zaproponowanie zadań, które nie były wcześniej przewidywane do realizacji skutkowało tym, że nie zostały one wykonane w 2005 r. z powodu braku środków finansowych. Działania dodatkowe rządu w zakresie przeciwdziałania i zwalczania korupcji Zdecydowane zwalczanie korupcji w sposób kompleksowy i skoordynowany jest jednym z najistotniejszych zadań, jakie postawiła sobie Rada Ministrów w ramach budowy sprawnego i skutecznego państwa oraz tworzenia warunków dla bezpiecznego i normalnego życia publicznego. Wśród przedsięwzięć antykorupcyjnych do najważniejszych i najpilniejszych zaliczono utworzenie wyspecjalizowanej służby w zakresie zwalczania tej patologii i właściwe zorganizowanie działań państwa w zakresie rozpoznawania i wykrywania przestępstw korupcyjnych. W celu realizacji tego zadania w dniu 15 listopada 2005 r. Rada Ministrów przyjęła rozporządzenie w sprawie powołania Pełnomocnika Rządu do Spraw Opracowania Programu Zwalczania Nadużyć w Instytucjach Publicznych. Do zadań Pełnomocnika Rządu należało opracowanie programu zwalczania nadużyć w instytucjach publicznych, w tym w instytucjach samorządu terytorialnego oraz działalności godzącej w istotne interesy finansowe państwa, a zwłaszcza inicjowanie i koordynowanie prac zmierzających do przebudowy centralnej administracji rządowej i utworzenia urzędu do zwalczania nadużyć w instytucjach publicznych. W okresie 15 listopada – 31 grudnia 2005 r. Pełnomocnik Rządu przygotował rządowy projekt ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjny, który został przyjęty. W świetle ustawy( Ustawa z dnia 9.06. 2006 o Centralnym Biurze Antykorupcyjny (Dz. U. Nr 104, poz. 708)., Centralne Biuro Antykorupcyjne (CBA) jest formacją o charakterze zarazem policyjnym (represja karna), jak i analityczno - informacyjnym. Zastosowane rozwiązania w zakresie zadań i uprawnień CBA, zapewniają: • skuteczność i szybkość działań - dzięki stosowaniu w ramach jednej struktury organizacyjnej uprawnień kontrolnych, operacyjnych i dochodzeniowo - śledczych, • weryfikację oświadczeń majątkowych osób pełniących funkcje publiczne – co w świetle wyników kontroli NIK jest dotychczas realizowane wadliwie, • łatwość i sprawność zarządzania - niewielka, spójna formacja, podległa bezpośrednio premierowi, • czytelne dla obywateli, wskazanie instytucji odpowiedzialnej za zwalczanie korupcji w Polsce, • koordynację działań antykorupcyjnych. Powstanie CBA nie spowodowało odebrania kompetencji w zakresie ścigania przestępstw korupcyjnych, jakie ma Policja, Straż Graniczna, służby skarbowe i celne. Formacje te nadal rozpoznają i wykrywają przestępstwa korupcyjne, jeśli ujawnią tego rodzaju czyny w zakresie swojej zasadniczej działalności. CBA jako organ wyspecjalizowany w zwalczaniu korupcji oraz koordynujący działania w tym zakresie innych służb w Polsce jest także ważnym elementem Europejskiej Sieci Antykorupcyjnej przewidzianej do utworzenia w projekcie decyzji Rady Unii Europejskiej przygotowanym przez prezydencję austriacką. Jednocześnie powołanie CBA stanowi realizację postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 31 października 2003 r. Ponadto, warto dodać, iż w 2005 r. w rezolucji Komisji Praw Człowieka ONZ na temat dobrego rządzenia, której współautorem jest Polska, znalazł się zapis dotyczący organizacji przez Urząd Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka (w imieniu ONZ) konferencji na temat znaczenia działań antykorupcyjnych w kontekście praw człowieka. Konferencja taka odbyła się w Polsce w dniach 2 - 3 października 2006 r. Wybrane organizacje pozarządowe walczące z korupcją Zadaniem pozarządowych organizacji jest zapewnienie jawności działania służb publicznych i wyeliminowanie zjawiska korupcji, która niszczy rozwój społeczeństw, deprawuje, działa destrukcyjnie na gospodarkę i przez to pozbawia zwykłych obywateli szeregu korzyści, jakie mogliby czerpać z rozwoju ekonomicznego swoich państw. Walka z korupcją ma jedynie sens wtedy, gdy włączają się w nią organy państwowe, społeczeństwo i firmy prywatne. Dotychczasowe doświadczenie uczy bowiem, że rządy osamotnione w walce z korupcją pozbawione są jakichkolwiek szans na zwycięstwo.
Też miałam projekt na ten temat ;)
mi to sie przydało , mam nadzieję że i ci pomoże ;p
Strategia Antykorupcyjna – program zwalczania korupcji
Przeciwdziałanie korupcji stanowiło jeden z najważniejszych priorytetów Rady Ministrów w ciągu minionych lat. W dniu 17 września 2002 r. na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Rada Ministrów przyjęła dokument rządowy Strategia Antykorupcyjna - program zwalczania korupcji, będący zbiorem kierunkowych rozstrzygnięć i zestawu działań, jakie administracja rządowa miała podjąć w walce z korupcją. Realizacja przyjętej Strategii Antykorupcyjnej dla Polski przewidywała osiągnięcie trzech głównych celów:
• skuteczne wykrywanie przestępstw korupcyjnych,
• wdrożenie efektywnych mechanizmów walki z korupcją w administracji publicznej,
• zwiększenie świadomości publicznej i promocja etycznych wzorców postępowania.
Zadania zawarte w przyjętej przez Radę Ministrów w dniu 17 września 2002 r. „Strategii Antykorupcyjnej” zostały w przeważającej większości wykonane. W dniu 25 stycznia 2005 r. Rada Ministrów przyjęła dokument rządowy przygotowany przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji „Program zwalczania korupcji – Strategia Antykorupcyjna - II etap wdrażania 2005 - 2009”, przewidujący realizację kolejnego pakietu przedsięwzięć legislacyjnych, organizacyjnych i edukacyjno – informacyjnych, uzupełnionych o nowe obszary zagrożenia korupcją oraz zadania związane z monitorowaniem efektywności podejmowanych działań. W dniu 20 września 2005 r. Rada Ministrów przyjęła sprawozdanie z realizacji „Programu zwalczania korupcji - Strategia Antykorupcyjna - II etap wdrażania 2005 - 2009" w I półroczu 2005 r., zawierające propozycje włączenia nowych działań do dokumentu rządowego (Sprawozdanie z realizacji „Programu zwalczania korupcji – Strategia antykorupcyjna II etap wdrażania 2005 – 2009 w II półroczu 2005 r.”, kwiecień 2006 r., s. 6.). „Program Zwalczania Korupcji Strategia Antykorupcyjna II etap wdrażania 2005 - 2009” zakłada osiągnięcie 4 celów strategicznych:
• zapobieganie zjawiskom korupcji i wdrożenie mechanizmów umożliwiających jej skuteczne przeciwdziałanie,
• skoordynowanie działań zmierzających do respektowania antykorupcyjnych przepisów prawnych,
• ograniczenie tolerancji społecznej dla zjawisk korupcyjnych poprzez podnoszenie stopnia świadomości oraz promowanie odpowiednich wzorców postępowania,
• stworzenie przejrzystych i przyjaznych obywatelowi struktur administracji publicznej na miarę otwartego społeczeństwa informacyjnego.
Pomimo kilkuletnich wysiłków rządu związanych z realizacją „Strategii Antykorupcyjnej” i niewątpliwych osiągnięć w tym okresie, takich jak np. wprowadzenie do kodeksu karnego instrumentów prawnych ułatwiających zwalczanie korupcji, a w konsekwencji tego wzrost skuteczności ścigania tego rodzaju przestępstw, korupcja jest postrzegana jako coraz większy problem społeczny, a w świetle międzynarodowych badań percepcji korupcji Polska wypada najgorzej w całej Unii Europejskiej.
Jedną ze słabości Strategii Antykorupcyjnej jest fakt, że jej finansowaniejest przypisane poszczególnym podmiotom realizującym w ramach ich własnych środków budżetowych. Nie zostały przewidziane dodatkowe środki na realizację zadań zapisanych w Strategii, poza środkami na współfinansowanie projektów twinningowych realizowanych z funduszy Unii Europejskiej w ramach Programu Phare 2003 i Programu Transition Facility 2004 i 2005. Taki system finansowania spowodował, że większość resortów na etapie tworzenia dokumentu rządowego „Program zwalczania korupcji – Strategia Antykorupcyjna - II etap wdrażania 2005- 2009” podjęła w zasadzie tylko takie działania, które realizowane byłyby także bez przyjmowania „Strategii Antykorupcyjnej”. Skutkuje to m.in. brakiem synergii podejmowanych działań. Natomiast w przypadku Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji zaproponowanie zadań, które nie były wcześniej przewidywane do realizacji skutkowało tym, że nie zostały one wykonane w 2005 r. z powodu braku środków finansowych.
Działania dodatkowe rządu w zakresie przeciwdziałania i zwalczania korupcji
Zdecydowane zwalczanie korupcji w sposób kompleksowy i skoordynowany jest jednym z najistotniejszych zadań, jakie postawiła sobie Rada Ministrów w ramach budowy sprawnego i skutecznego państwa oraz tworzenia warunków dla bezpiecznego
i normalnego życia publicznego.
Wśród przedsięwzięć antykorupcyjnych do najważniejszych i najpilniejszych zaliczono utworzenie wyspecjalizowanej służby w zakresie zwalczania tej patologii i właściwe zorganizowanie działań państwa w zakresie rozpoznawania i wykrywania przestępstw korupcyjnych.
W celu realizacji tego zadania w dniu 15 listopada 2005 r. Rada Ministrów przyjęła rozporządzenie w sprawie powołania Pełnomocnika Rządu do Spraw Opracowania Programu Zwalczania Nadużyć w Instytucjach Publicznych. Do zadań Pełnomocnika Rządu należało opracowanie programu zwalczania nadużyć w instytucjach publicznych, w tym w instytucjach samorządu terytorialnego oraz działalności godzącej w istotne interesy finansowe państwa, a zwłaszcza inicjowanie i koordynowanie prac zmierzających do przebudowy centralnej administracji rządowej i utworzenia urzędu do zwalczania nadużyć w instytucjach publicznych.
W okresie 15 listopada – 31 grudnia 2005 r. Pełnomocnik Rządu przygotował rządowy projekt ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjny, który został przyjęty.
W świetle ustawy( Ustawa z dnia 9.06. 2006 o Centralnym Biurze Antykorupcyjny (Dz. U. Nr 104, poz. 708)., Centralne Biuro Antykorupcyjne (CBA) jest formacją
o charakterze zarazem policyjnym (represja karna), jak i analityczno - informacyjnym. Zastosowane rozwiązania w zakresie zadań i uprawnień CBA, zapewniają:
• skuteczność i szybkość działań - dzięki stosowaniu w ramach jednej struktury organizacyjnej uprawnień kontrolnych, operacyjnych i dochodzeniowo - śledczych,
• weryfikację oświadczeń majątkowych osób pełniących funkcje publiczne – co
w świetle wyników kontroli NIK jest dotychczas realizowane wadliwie,
• łatwość i sprawność zarządzania - niewielka, spójna formacja, podległa bezpośrednio premierowi,
• czytelne dla obywateli, wskazanie instytucji odpowiedzialnej za zwalczanie korupcji w Polsce,
• koordynację działań antykorupcyjnych.
Powstanie CBA nie spowodowało odebrania kompetencji w zakresie ścigania przestępstw korupcyjnych, jakie ma Policja, Straż Graniczna, służby skarbowe i celne. Formacje te nadal rozpoznają i wykrywają przestępstwa korupcyjne, jeśli ujawnią tego rodzaju czyny w zakresie swojej zasadniczej działalności. CBA jako organ wyspecjalizowany w zwalczaniu korupcji oraz koordynujący działania w tym zakresie innych służb w Polsce jest także ważnym elementem Europejskiej Sieci Antykorupcyjnej przewidzianej do utworzenia w projekcie decyzji Rady Unii Europejskiej przygotowanym przez prezydencję austriacką. Jednocześnie powołanie CBA stanowi realizację postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 31 października 2003 r. Ponadto, warto dodać, iż w 2005 r. w rezolucji Komisji Praw Człowieka ONZ na temat dobrego rządzenia, której współautorem jest Polska, znalazł się zapis dotyczący organizacji przez Urząd Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka (w imieniu ONZ) konferencji na temat znaczenia działań antykorupcyjnych w kontekście praw człowieka. Konferencja taka odbyła się w Polsce w dniach 2 - 3 października 2006 r.
Wybrane organizacje pozarządowe walczące z korupcją
Zadaniem pozarządowych organizacji jest zapewnienie jawności działania służb publicznych i wyeliminowanie zjawiska korupcji, która niszczy rozwój społeczeństw, deprawuje, działa destrukcyjnie na gospodarkę i przez to pozbawia zwykłych obywateli szeregu korzyści, jakie mogliby czerpać z rozwoju ekonomicznego swoich państw. Walka z korupcją ma jedynie sens wtedy, gdy włączają się w nią organy państwowe, społeczeństwo i firmy prywatne. Dotychczasowe doświadczenie uczy bowiem, że rządy osamotnione w walce z korupcją pozbawione są jakichkolwiek szans na zwycięstwo.