Podstawowym elementem wyrazu sztuki filmowej jest pragnienie utrwalenia ruchu. Jest ono równie stare, jak dzieje ludzkości, gdyż już w prehistorycznych jaskiniowych malowidłach pierwotnych malarzy widać, że pragnęli oni utrwalić postacie ludzi i zwierząt w ruchu. Wiele lat trwały poszukiwania naukowców i wynalazców, którzy choć na chwilę pragnęli odtworzyć ruch. Wreszcie postępy w dziedzinie fotografi umożliwiły skonstruowanie pierwszej na świecie kamery filmowej i stworzenie pierwszej taśmy filmowej. W grudniu 1895 r. w Paryżu miała miejsce światowa premiera pierwszego filmu. Wtedy to francuscy wynalazcy kamery filmowej i aparatury projekcyjnej, bracia Ludwik i August Lumiere, wyświetlili publicznie na ekranie króciutki filmik zatytułowany Przyjazd pociągu na dworzec. To oni swemu wynalazkowi nadali nazwę, którą posługujemy się do dziś dnia : „kinematograf” ( z grec. „zapisywanie ruchu” ). Tak właśnie skończyła się prehistoria filmu, zaczęła zaś właściwa historia sztuki filmowej, bardzo ściśle związana z nowymi ulepszeniami technicznymi i wynalazkami. Początkowo obraz na ekranie był czarno-biały i niemy, a przebieg akcji wyjaśniały napisy na ekranie. W czasie seansu filmowego przygrywała orkiestra lub pianista. Trwało tak przeszło 30 lat i dopiero wynalezienie filmu dźwiękowego zburzyło wiele ustalonych już praw i zasad sztuki filmowej. Niedługo potem przyszedł wynalazek taśmy kolorowej i filmu barwnego. Po II wojnie światowej film barwny zaczął opanowywać ekrany; pojawił się również masowo największy konkurent kinematografii, jakim jest małe kino – telewizor.
Podstawowym elementem wyrazu sztuki filmowej jest pragnienie utrwalenia ruchu. Jest ono równie stare, jak dzieje ludzkości, gdyż już w prehistorycznych jaskiniowych malowidłach pierwotnych malarzy widać, że pragnęli oni utrwalić postacie ludzi i zwierząt w ruchu. Wiele lat trwały poszukiwania naukowców i wynalazców, którzy choć na chwilę pragnęli odtworzyć ruch. Wreszcie postępy w dziedzinie fotografi umożliwiły skonstruowanie pierwszej na świecie kamery filmowej i stworzenie pierwszej taśmy filmowej. W grudniu 1895 r. w Paryżu miała miejsce światowa premiera pierwszego filmu. Wtedy to francuscy wynalazcy kamery filmowej i aparatury projekcyjnej, bracia Ludwik i August Lumiere, wyświetlili publicznie na ekranie króciutki filmik zatytułowany Przyjazd pociągu na dworzec. To oni swemu wynalazkowi nadali nazwę, którą posługujemy się do dziś dnia : „kinematograf” ( z grec. „zapisywanie ruchu” ). Tak właśnie skończyła się prehistoria filmu, zaczęła zaś właściwa historia sztuki filmowej, bardzo ściśle związana z nowymi ulepszeniami technicznymi i wynalazkami. Początkowo obraz na ekranie był czarno-biały i niemy, a przebieg akcji wyjaśniały napisy na ekranie. W czasie seansu filmowego przygrywała orkiestra lub pianista. Trwało tak przeszło 30 lat i dopiero wynalezienie filmu dźwiękowego zburzyło wiele ustalonych już praw i zasad sztuki filmowej. Niedługo potem przyszedł wynalazek taśmy kolorowej i filmu barwnego. Po II wojnie światowej film barwny zaczął opanowywać ekrany; pojawił się również masowo największy konkurent kinematografii, jakim jest małe kino – telewizor.
;)