Wodorotlenek sodu nie reaguje w żaden sposób z wodą. NaOH po wrzuceniu do wody rozpuści się w niej tworząc zasadę sodową. Jest to reakcja egzoenergetyczna (ciepło się wydziela).
Najłatwiej uzasadnić higroskopijne właściwości wodorotlenku sodu przez "wysuszenie" nad nim jakiegoś mokrego związku w zamkniętej atmosferze. Np. w naczyniu umieścić stały wodorotlenek sodu i nad nim "powiesić" jakąś "mokrą" sól (np. świeżo przekrystalizowany węglan sodu albo siarczan (VI) amonu. Całość szczelnie zamknąć. Po pewnym czasie zaobserwuje się wysuszenie soli, wodorotlenek sodu zacznie się "świecić" (to znak, że na jego powierzchni zebrała się woda i powstaje zasada sodowa).
Wodorotlenek sodu nie reaguje w żaden sposób z wodą. NaOH po wrzuceniu do wody rozpuści się w niej tworząc zasadę sodową. Jest to reakcja egzoenergetyczna (ciepło się wydziela).
Najłatwiej uzasadnić higroskopijne właściwości wodorotlenku sodu przez "wysuszenie" nad nim jakiegoś mokrego związku w zamkniętej atmosferze. Np. w naczyniu umieścić stały wodorotlenek sodu i nad nim "powiesić" jakąś "mokrą" sól (np. świeżo przekrystalizowany węglan sodu albo siarczan (VI) amonu. Całość szczelnie zamknąć. Po pewnym czasie zaobserwuje się wysuszenie soli, wodorotlenek sodu zacznie się "świecić" (to znak, że na jego powierzchni zebrała się woda i powstaje zasada sodowa).