Sejm Korony Królestwa Polskiego pojawił się po raz pierwszy w roku 1493, a więc po śmierci króla Kazimierza Jagiellończyka. Przez następnych kilka lat decydował się ostateczny kształt organizacyjny tej instytucji.
W 1505 roku Konstytucja (czyli uchwała sejmu) zdecydowała, że wszystkie decyzje zapadać będą za zgodą wszystkich izb. Zgodnie z tradycją, były trzy izby: królewska (jedna osoba), senatorska (około 170 osób), poselska (około 170 osób).
Izba senatorska i poselska powstały na przestrzeni XV wieku. Senat stanowiła Rada Królewska, do której po poszerzeniu wchodzili biskupi, wojewodowie, kasztelani i urzędnicy królewscy. Izba poselska pochodziła z wyboru. Szlachta podczas sejmików wybierała swoich przedstawicieli do sejmu walnego – ogólnokrajowego.
Sejm obradował co dwa lata, ale go można było zwołać częściej. O tym decydował król i on ustalał temat obrad. Każda izba dyskutowała osobno. Wspólnie podejmowano ostateczną decyzję. Zasadniczo decydowano jednomyślnie, ale za jeden liczono glos szlachty z danego województwa. Bywały sejmy, gdzie decyzje podejmowano większością głosów.
Sejm Korony Królestwa Polskiego pojawił się po raz pierwszy w roku 1493, a więc po śmierci króla Kazimierza Jagiellończyka. Przez następnych kilka lat decydował się ostateczny kształt organizacyjny tej instytucji.
W 1505 roku Konstytucja (czyli uchwała sejmu) zdecydowała, że wszystkie decyzje zapadać będą za zgodą wszystkich izb. Zgodnie z tradycją, były trzy izby: królewska (jedna osoba), senatorska (około 170 osób), poselska (około 170 osób).
Izba senatorska i poselska powstały na przestrzeni XV wieku. Senat stanowiła Rada Królewska, do której po poszerzeniu wchodzili biskupi, wojewodowie, kasztelani i urzędnicy królewscy. Izba poselska pochodziła z wyboru. Szlachta podczas sejmików wybierała swoich przedstawicieli do sejmu walnego – ogólnokrajowego.
Sejm obradował co dwa lata, ale go można było zwołać częściej. O tym decydował król i on ustalał temat obrad. Każda izba dyskutowała osobno. Wspólnie podejmowano ostateczną decyzję. Zasadniczo decydowano jednomyślnie, ale za jeden liczono glos szlachty z danego województwa. Bywały sejmy, gdzie decyzje podejmowano większością głosów.