Question

Jak być dobrym ojcem, dobrą matką? Ma to być w formie referatu, mniej więcej na dwie strony zeszytowe. No i prosiłabym jakieś z sensem. Jeśli kogoś to obchodzi to daję naj. Z góry dzięki.

Answer 1

Ojciec i matka - dwie najbliższe sobie i dzieciom osoby - są dla swoich potomków nie tylko dawcami życia. Podejmując trud wychowania dzieci, czyli prowadzenia ich przez lata aż do uzyskania pełnej dojrzałości, biorą na siebie odpowiedzialność za ich wszechstronny rozwój i jakość egzystencji. Każdy człowiek "dźwiga" bagaż doświadczeń wyniesionych z domu rodzinnego. Mogą mu one pomóc w rozwiązywaniu różnych życiowych problemów, ale mogą też być balastem utrudniającym, czy wręcz uniemożliwiającym normalne funkcjonowanie w świecie. I tu uwidacznia się ogromna odpowiedzialność matki za jakość jej macierzyństwa i ojca za jakość jego ojcostwa.
Matkom i macierzyństwu poświęcono wiele tomów wierszy, artykułów i rozpraw naukowych, a gdzie jest miejsce dla ojca? Zostało zagubione tak, jak zagubieni są współcześni mężczyźni w swoim ojcostwie. Być ojcem nie sprowadza się tylko do biologii. To olbrzymia, delikatna sfera kontaktów międzyludzkich, uczuć, przeżyć, dążeń i działań. Jacek Pulikowski napisał: ojcostwo to „najważniejsza kariera w życiu mężczyzny" .
Ojciec potrafi trzeźwo ocenić sytuację, nie poddając się emocjom. Umożliwia to autentyczną ochronę dziecka przed skutkami niewłaściwego wychowania (oczywiście błędy są nie do uniknięcia, ale można ograniczyć ich ilość i jakość). Dlatego tak ważne jest dopuszczenie mężczyzny do pełnienia roli ojca. Niejedna kobieta traktuje swojego męża wyłącznie jako tzw. żywiciela rodziny, biorąc na siebie odpowiedzialność za opiekę nad dzieckiem i w ten sposób pozbawiając go możliwości ingerencji w wychowanie i obdarzenia malucha ojcowską miłością. A jest ona jedyna w swoim rodzaju. Zdaniem E. Fromma: "Miłość ta powinna dawać rosnącemu dziecku coraz większe poczucie własnej siły i wreszcie pozwolić mu rządzić się własnym rozumem" .
Ojciec jest dla dziecka wzorem mężczyzny, męża. Jako świetni obserwatorzy, maluchy potrafią dostrzec jakość relacji małżeńskich między tatą i mamą. Jeśli tatuś jest czuły i dobry dla syna lub córki, ale w stosunku do matki okazuje szorstkość, oschłość, poniża ją - nie będzie wiarygodny w oczach dzieci. W takiej rodzinie nie będą one do końca szczęśliwe, radosne i beztroskie. Podstawą udanego ojcostwa jest udane małżeństwo. Cytowany przez mnie J. Pulikowski mówi: "Najważniejsze, co może dać ojciec swoim dzieciom, to po prostu prawdziwie, odpowiedzialnie, mądrze, dojrzale, wiernie, wyłącznie i dozgonnie kochać ich matkę".
Badania naukowe jasno dowodzą, że ojciec może być tak samo dobrym rodzicem jak matka . Odmienne są tylko cechy miłości ojcowskiej, które są inne niż cechy miłości macierzyńskiej.
- Miłość ojcowska nie jest bezwarunkowa, bowiem ojciec nie kocha dziecka tylko dlatego, że jest ono jego dzieckiem, ale dlatego, iż spełnia ono wszystkie ojcowskie oczekiwania i jest na przykład: grzeczne, dobrze się uczy, rokuje nadzieje, iż będzie dobrym specjalistą itp. Wówczas jest darzone przez ojca względami uczuciowymi.
- Miłość ojca nie jest wszechogarniająca, a zatem nie kocha on w dziecku wszystkich jego cech charakteru. Kocha przede wszystkim te cechy, które są zgodne z jego wymaganiami oraz te, które czynią je zdolnym do pokonywania w przyszłości różnych trudnych sytuacji życiowych.
- Miłość ojca nie jest wszechobecna, bo ojciec nie kocha dziecka bez względu na okoliczności zawsze i w każdej sytuacji. Ojciec kocha dziecko wtedy, kiedy postępuje ono zgodnie z jego wymaganiami.
- Ojciec wreszcie nie kocha dziecka bezustannie, bez względu na jego wiek. Miłość ojcowska ma tendencje do zaniku, zwłaszcza w okresie gdy dziecko osiąga dojrzałość .
Ojciec kocha dziecko, ponieważ spełnia jego oczekiwania, ponieważ wypełnia swój obowiązek , ponieważ jest taki jak on sam .
Na miłość ojca trzeba sobie zasłużyć. Nie spełniając jego wymagań można ją stracić, ale także swoim postępowaniem można ją wzbudzić. Tak więc ojcowie powinni angażować się we wszystkie czynności wykonywane przy niemowlęciu, wpłynie to bowiem na pełniejsze powiązanie emocjonalne między nimi a dziećmi, a to doprowadzi do umocnienia u dzieci poczucia bezpieczeństwa. Obecność drugiego rodzica wzmacnia i u matki poczucie bezpieczeństwa, co nie jest bez znaczenia w prawidłowych jej kontaktach z dziećmi.
Jak zatem powinna się przejawiać miłość ojcowska?
A. Pluta w swojej pracy ,,Młodzież i dom rodzinny” zamieszcza wypowiedzi nastolatków, którzy cenią takie cechy ojca jak: opiekuńczość, cierpliwość, wyrozumiałość, stawianie rozumnych wymagań, uznawanie autonomii dziecka jako osoby. Młodzi ludzie oceniają całość zachowań ojca w życiu rodzinnym.
M. Ziemska zwraca uwagę na to, że ,,kiedy wzajemne stosunki między rodzicami są serdeczne, syn chce być taki jak ojciec, a córka jak matka, żeby otrzymywać dowody uczuć”.
Okazując szacunek matce, ojciec uczy dzieci poszanowania godności kobiety: chłopców uczy szanować dziewczęta, dziewczętom wskazuje potrzebę szacunku dla własnej kobiecości. Wraz z rozwojem dziecka, ojciec zaczyna mieć coraz większy wpływ na wychowanie .
Dojrzała akceptacja ojcostwa jest na równi z macierzyństwem koniecznym warunkiem prawidłowego rozwoju dzieci jak i małżonków. Brak równowagi między pełnieniem tych ról przez ojca lub matkę z reguły rodzi trudności i wprowadza zakłócenie w harmonię rozwoju całej rodziny.

Answer 2

Być dobrymi rodzicami we współczesnym świecie



Warto zapamiętać, że każde dziecko jest inne, niepowtarzalne i wyjątkowe. Nie można wychowywać dzieci według szablonu, wzoru, traktując je jednakowo. Na pewno dobry rodzic wie, że każdy człowiek, także ten najmniejszy jest godnym szacunku. Dziecko nie jest więc:
- ,, ubocznym produktem” seksu
- przedmiotem zaspokajającym rodziców
- własnością matki, czy ojca
Dziecko – jak mówią poeci – przychodzi jak gość pod dach twojego domu. Trzeba go więc wyposażyć na dalszą drogę życia.
Podsumowując rozważania dotyczące tego, jaki powinien być dobry rodzic jeszcze raz warto podkreślić, że dobry rodzic to ten, który:
- kocha dziecko, akceptuje je takim, jakie ono jest
- potrafi współdziałać z dzieckiem, rozumie jego problemy
- daje dziecku rozumną swobodę, dostosowaną do wieku i poziomu jego rozwoju
- szanuje autonomię dziecka przyznając mu godność równą wszystkim ludziom.
Aby być dobrym rodzicem trzeba się także troszczyć o własny rozwój osobowy, właściwe relacje z innymi, realizowanie w życiu istotnych wartości. Czytać literaturę, by zapoznawać się z czynnikami, które sprzyjają rozwojowi człowieka i tymi, które hamują rozwój.

Dobra matka to osoba kochająca, troskliwa, opiekuńcza, staranna. Powinna umieć wysłuchać, poradzić, wytłumaczyć. Powinna być wzorem dla swojego dziecka. Każda matka jeżeli tylko chce, to może nią być. Zdecydowanie nie musi mieć specjalnych kwalifikacji. Aby być dobrą matką nie trzeba rezygnować z własnych ambicji. Każdemu się coś od życia należy.

Dobrym ojcem nazywamy osobę, która jest przykładem dla swojego dziecka, z którym dziecko ma dobry kontakt i potrafi z nim o wszystkim porozmawiać. Trzeba dziecku wytłumaczyć co jest złe, a co dobre i jak to najlepiej zrobić. Najważniejszy jest dobry kontakt ojca z synem. Dobry nie jest każdy ojciec. Ten, który jest zapracowany nie spełnia obowiązków ojca – nie ma czasu, żeby spędzać go z dzieckiem. Do złych ojców należą: alkoholicy, narkomani, pracoholicy. Aby być dobrym ojcem nie trzeba mieć specjalnych kwalifikacji. Nasi ojcowie ich nie mieli, a wychowali nas dobrze. Czasami popełniali błędy – my staramy się nie popełniać ich błędów. Dobry ojciec nie powinien rezygnować z własnych aspiracji, ponieważ powinien być przykładem dla dzieci. Jeżeli on będzie się rozwijać to i jego dzieci również.

Dobro dziecka to okazywanie mu uczuć, troszczenie się o dziecko, nie pozwalanie mu na wszystko, stwarzanie takiej atmosfery, aby dziecko w domu czuło się bezpiecznie, spędzanie z dzieckiem wolnego czasu. Przedszkolak powinien się odnosić do wszystkich z szacunkiem, powinien słuchać co się do niego mówi, wykonywać polecenia w miarę swoich możliwości. Od dziecka w wieku szkolnym należy wymagać większej samodzielności, aktywności, tolerancji.

W procesie wychowania dziecka trzeba brać pod uwagę pewne ograniczenia zarówno w zachowaniu jak i zaspokajaniu potrzeb materialnych. Należy wyznaczać pewne granice i narzucać ograniczenia Rodzic powinien być wyrozumiały, ale wyrozumiałość nie może być bezgraniczna. Dziecko powinno mieć pewne wzorce osobowe oraz wpojoną wyrozumiałość względem innego człowieka. Dziecko musi zrozumieć, że nie może mieć wszystkiego. Czasem musi na coś zasłużyć. Musi zrozumieć ograniczenia finansowe. Dziecko powinno mieć stawiane wymagania na miarę swoich możliwości.



Mam nadzieję że pomogłam:) licze na NaJ:P poZdeRki=]=]=]=]