Question

Hej pomocy :)
Mam na zadanie napisac referat na temat Antarktydy ..musi on byc według takiego planu:
-linia brzegowa
-ukształtowanie pionowe
-najwyższy i najniższy punkt
-klimat i czynniki klimatotwórcze
-świat organiczny Fauna i Flora
- akty prawne, które chronią Antarktyde
- stacje badawcze
- kto badał Antarktyde (Polacy )
pomocy ma to być na 2 strony A4
tylko ne kopiujcie wszytkiego z jakis stron tylko chciałabym żeyscie mi to pomogli zrobic w taki sposób że np.
Linia brzegowa
i wszytko na temat tej lini i tak dalej :)

Answer 1

Linia brzegowa - o łącznej długości 27 tys. km - tylko na krótkich odcinkach nie tworzona przez masy lodowe - jest stosunkowo słabo rozwinięta.

Ukształtowanie pionowe - Zajmuje obszar 14 mln km2. 99,5%pokrywa lądolód. Średnia grubość lądolodu wynosi 1880m, maksymalna zaś wynosi 4800m.

Flora i fauna - Najbujniej życie rozwija się na wykraczającym znacznie poza koło podbiegunowe Półwyspie Antarktycznym, gdzie dzięki ciepłym prądom oceanicznym występuje najcieplejsza choć chłodna i krótka pora roku, tzw. lato polarne. Tylko tu rosną dwa gatunki roślin naczyniowych (śmiałek antarktyczny i kolobant), a także wiele mchów i porostów, grzybów i glonów. Ciężką zimę są w stanie przetrwać jedynie nieliczne gatunki zwierząt, ale latem, gdy wody zaczynają się roić od planktonu i innych mikroskopijnych żyjątek, na wybrzeżach pojawia się spora liczba gości. Przyciągane obfitością smacznych kąsków całymi gromadami przybywają ptaki. Najliczniej reprezentowane są oblegające lodowce pingwiny, m.in. największe na świecie pingwiny cesarskie, ważące około 30 kilogramów i dorastające do 120 centymetrów oraz znacznie mniejsze pingwiny Adeli. Doskonale miewają się również ssaki: foki Weddella i Rossa, a także lamparty morskie, wieloryby i delfiny. Żerują w wodach przybrzeżnych, w których żyje 160 gatunków ryb, m.in. rodzina ryb z białokrwistych. Ich krew pozbawiona jest hemoglobiny i erytrocytów, a wnętrzności prześwitują przez przezroczystą skórę. Występują również niezwykle odporne na zimno ryby utrzymujące się przy życiu dzięki szczególnym płynom we krwi, mającym właściwości podobne do środków używanych w chłodnicach samochodowych.
Łącznie w Antarktyce żyje 45 gatunków ptaków, a na samym kontynencie – dwa gatunki roślin (na wyspach jest ich więcej).

Najwyższy i najniższy punkt - Najwyższy szczyt: Masyw Vinsona – 4892 m n.p.m. (dawniej przyjmowano 5140 m), a najniżej położony jest Rów Bentleya – 2555 m pod poziomem morza (jest przykryty lodem). Ogólnie, Antarktyda jest najwyżej położonym kontynentem (średnio 2030 m n.p.m.).

Klimat i czynniki klimatotwórcze - Temp. przez cały rok jest ujemna. Średnia roczna temp. powietrza spada tam poniżej -50ć, średnia temp. najcieplejszego miesiąca wynosi od -20ć do -30ć. Klimat wybrzeży, zwłaszcza Półwyspu Antarktycznego jest łagodniejszy. W niektóre dni temp. powietrza wzrasta tam powyżej 0ć. (to ć to stopnie celcjusza).W południowej strefie podbiegunowej utrzymuje się tzw. dziura ozonowa. Czyni ona niebezpiecznym długie przebywanie na otwartej przestrzeni.

Akty prawne, które chronią Antarktydę - przez wiele lat sytuacja prawna Antarktydy była nieuregulowana. Spory unormował dopiero podpisany w 1959 r. w Waszyngtonie układ w sprawie Antarktydy. Pozwala on na wykorzystywanie kontynentu jedynie do celów pokojowych. Ponadto układ ten gwarantuje swobodę w prowadzeniu badań naukowych na Antarktydzie. Państwa prowadzące tam badania są zobowiązywanie do uzyskań wyników. Kraje które podpisały traktat zrzekły się również roszczeń terytorialnych. W ten sposób Kontynent ten stal się obszarem międzynarodowym.

Stacje badawcze - których załoga wymienia się co pewien czas. Stacje rozmieszczone są na samym kontynencie oraz na wyspach Antarktyki. Obecnie istnieje 37 całorocznych i 17 stacji czynnych tylko latem. W sezonie zimowym półkuli południowej czerwiec-sierpień 2004 roku było 1028 osób personelu, a w sezonie letnim grudzień 2004-luty 2005 - 3822 osób. Stacje posiadają następujące państwa:

* Argentyna - 6 całorocznych (176 osób zimą 2004/2005 roku i 417 latem 2005 roku); Orcadas, Esperanza, Vicecomodoro Marambio
* Australia - 4 całoroczne i 1 czynna latem (odpowiednio 62 i 213 osób)
* Brazylia - 1 całoroczna (12/40)
* Bułgaria - 1 czynna latem (-/15)
* Chile - 4 całoroczne i 1 czynna latem (88/224)
* Chiny - 2 całoroczne (29/70)
* Czechy (od 2007 roku) - 1 czynna latem
* Ekwador - 1 czynna latem (-/22)
* Finlandia - 1 czynna latem (-/20)
* Francja - 4 całoroczne i 1 całoroczna wspólna z Włochami (37/123)
* Hiszpania - 2 czynne latem (-/28)
* Indie - 1 całoroczna (25/65)
* Japonia - 1 całoroczna i 1 czynna latem (40/150)
* Korea Płd. - 1 całoroczna (15/60)
* Niemcy - 1 całoroczna i 1 czynna latem (9/78)
* Norwegia - 1 całoroczna i 1 czynna latem (7/44)
* Nowa Zelandia - 1 całoroczna (10/85)
* Peru - 1 czynna latem (-/28)
* Polska - 1 całoroczna i 1 letnia (35/100)
* Rosja - 5 całorocznych i 2 czynne latem (148/429)
* RPA - 3 całoroczne i 1 czynna latem (10/80)
* Szwecja - 1 czynna latem (-/20)
* Ukraina - 1 całoroczna (12/24)
* Urugwaj - 1 całoroczna (9/60)
* USA - 3 całoroczne (288/1170)
* Wielka Brytania - 4 całoroczne i 1 czynna latem (37/205)
* Włochy - 1 całoroczna wspólna z Francją i 1 czynna latem (2/112)

Kto badał Antarktydę - Jedynymi Polakami, którzy badali Antarktydę przed II wojną światową byli Henryk Arctowski i Antoni Dobrowolski. Powojenna historia polskich badań Antarktyki rozpoczyna się od 1959 r., kiedy to 7 osobowa wyprawa polskich naukowców pod kierownictwem Wojciecha Krzemińskiego przejęła od Rosjan stację Oasis w Oazie Bungera i nadała jej imię Antoni Dobrowolski. Pierwsza polska wyprawa antarktyczna, pod kierunkiem prof. S. Różyckiego i W. Krzemińskiego, stanęła na kontynencie Antarktydy w 1959 r., kiedy to przekazano nam radziecką stację wewnątrz kontynentalną „Oazis”, położoną w oazie Bungera. Od roku 1968 rozpoczął się nowy etap zainteresowania Antarktydą przez polskich naukowców. Pod kierunkiem prof. R.Z. Klekowskiego zorganizowano kolejne wyprawy biologów z Instytutu Biologii Doświadczalnej PAN w Warszawie. W rok później (na przełomie 1971-1971), bazując na zdobytych doświadczeniach, Polska Akademia Nauk przeznaczyła fundusze na organizację wyprawy drugiej grupy biologów. Tym razem uczestniczyło w niej trzech naukowców: dr M. Rembiszewski, dr A. Piasek i dr S. Rakusa-Suszczewski, jako kierownik wyprawy. Patronował jej prof. dr R.Z. Klekowski. Po raz trzeci, tym razem czteroosobowy, zespół biologów w składzie: dr K. Jażdżewski, dr A.Lipkowski, dr H. Szaniawski, dr S. Rakusa-Suszczewski włączono w skład 19 SAE. Zupełnie inne znaczenie ma wyczyn dokonany przez polarnika-sportowca Marka Kamińskiego mającego już na swoim koncie pierwsze polskie przejście w 1993 w poprzek Grenlandii ( z Wojciechem Moskalem) oraz piesze dotarcie 23 maja 1995 do Bieguna Północnego.