Według Świętej Tradycji prawosławia, zgodnie z decyzjami Soboru Chalcedońskiego (451 r.), Duch Święty pochodzi tylko "od Ojca PRZEZ SYNA". Nie uznaje się formuły "Filioque" przyjętej przez doktrynę rzymską: "od Ojca I SYNA". Prawosławie nie uznaje prymatu i jurysdykcji papieża nad całym Kościołem chrześcijańskim ani dogmatu o nieomylności papieża w sprawach wiary. Kościoły narodowe są autokefaliczne, czyli - będąc posłuszne w dogmatach - same stanowią o sobie. Prawosławie nie uznaje dogmatu o niepokalanym poczęciu i wniebowzięciu Matki Boskiej. Prawosławie odrzuca doktrynę o czyśćcu, ponieważ decyzje o losie zmarłych zapadną dopiero w dniu sądu ostatecznego. Duchownych nie obowiązuje celibat; biskupi i patriarcha, wybierani na ogół spośród mnichów, zachowują celibat. Podporządkowanie cerkwi państwu - (patriarchat przywrócono dopiero w 1917 r., ale do dzisiaj cerkiew służy polityce). Mentalność wschodu bardziej skupia się na "przebóstwieniu" człowieka, podczas gdy katolicyzm zastanawia się nad zasadami i definicjami moralności. Filozofia nie jest związana z religią, podczas gdy na zachodzie ów związek jest bardzo silny. Prawosławie nie dąży do poznania Boga, lecz teologia łączy się z mistyką i opiera się na kontemplacji Boga, oraz odkrywaniu intymnego związku Boga i człowieka. Natura człowieka nie jest czymś stałym, lecz ulega wzrostowi w miarę przebóstwiania. Zbawienie nie opiera się na rozumie czy działaniu Bożym, lecz na powrocie do bezosobowej "jedni" - wspólnoty. Mistycyzm wschodu dotyka boskich "energii", podczas gdy katolicyzm samego Boga. Prawosławie uznaje, że Bóg jest nieosiągalny. Pojęcie Kościoła jest inne. Tajemnica jest trudna do określenia, choć obraz Kościoła jest podobny jak w katolicyzmie. Samotny człowiek nie jest w Kościele. W Kościele jest się tam, gdzie jest sprawowana Eucharystia. Solą w oku mnichów z góry Atos jest także popieranie unitów (Kościoła grecko-katolickiego, czyli, poprawnej, bizantyjsko-ukraińskiego). W sakramencie Eucharystii używany jest chleb kwaśny, a nie przaśny. Komunii udziela się pod dwiema postaciami. Chrzest odbywa się przez trzykrotne zanurzenie. W miejscach kultu dopuszcza się obecność obrazów, ale nie posągów. Znak krzyża czyni się z prawa na lewo na pamiątkę tego, że Chrystusowi najpierw przybito do krzyża prawą rękę. Stosuje się juliański kalendarz, w związku z czym wszystkie święta są przesunięte o 13 dni.
Według Świętej Tradycji prawosławia, zgodnie z decyzjami Soboru Chalcedońskiego (451 r.), Duch Święty pochodzi tylko "od Ojca PRZEZ SYNA". Nie uznaje się formuły "Filioque" przyjętej przez doktrynę rzymską: "od Ojca I SYNA".
Prawosławie nie uznaje prymatu i jurysdykcji papieża nad całym Kościołem chrześcijańskim ani dogmatu o nieomylności papieża w sprawach wiary.
Kościoły narodowe są autokefaliczne, czyli - będąc posłuszne w dogmatach - same stanowią o sobie.
Prawosławie nie uznaje dogmatu o niepokalanym poczęciu i wniebowzięciu Matki Boskiej.
Prawosławie odrzuca doktrynę o czyśćcu, ponieważ decyzje o losie zmarłych zapadną dopiero w dniu sądu ostatecznego.
Duchownych nie obowiązuje celibat; biskupi i patriarcha, wybierani na ogół spośród mnichów, zachowują celibat.
Podporządkowanie cerkwi państwu - (patriarchat przywrócono dopiero w 1917 r., ale do dzisiaj cerkiew służy polityce).
Mentalność wschodu bardziej skupia się na "przebóstwieniu" człowieka, podczas gdy katolicyzm zastanawia się nad zasadami i definicjami moralności. Filozofia nie jest związana z religią, podczas gdy na zachodzie ów związek jest bardzo silny. Prawosławie nie dąży do poznania Boga, lecz teologia łączy się z mistyką i opiera się na kontemplacji Boga, oraz odkrywaniu intymnego związku Boga i człowieka.
Natura człowieka nie jest czymś stałym, lecz ulega wzrostowi w miarę przebóstwiania.
Zbawienie nie opiera się na rozumie czy działaniu Bożym, lecz na powrocie do bezosobowej "jedni" - wspólnoty.
Mistycyzm wschodu dotyka boskich "energii", podczas gdy katolicyzm samego Boga. Prawosławie uznaje, że Bóg jest nieosiągalny.
Pojęcie Kościoła jest inne. Tajemnica jest trudna do określenia, choć obraz Kościoła jest podobny jak w katolicyzmie. Samotny człowiek nie jest w Kościele. W Kościele jest się tam, gdzie jest sprawowana Eucharystia.
Solą w oku mnichów z góry Atos jest także popieranie unitów (Kościoła grecko-katolickiego, czyli, poprawnej, bizantyjsko-ukraińskiego).
W sakramencie Eucharystii używany jest chleb kwaśny, a nie przaśny.
Komunii udziela się pod dwiema postaciami.
Chrzest odbywa się przez trzykrotne zanurzenie.
W miejscach kultu dopuszcza się obecność obrazów, ale nie posągów.
Znak krzyża czyni się z prawa na lewo na pamiątkę tego, że Chrystusowi najpierw przybito do krzyża prawą rękę.
Stosuje się juliański kalendarz, w związku z czym wszystkie święta są przesunięte o 13 dni.