Dlaczego ważne jest funkcjonowanie administracji publicznej w Polsce? 1 strona A4 !!!!!
nina1296
Nauka Administracji ujmowana jest bardzo różnie. Raz jako nauka o „związku zjawisk zachodzących w procesie administrowania”, innym razem jako „organizacja i funkcjonowanie administracji państwowej”, a jeszcze innym przyjmuje definicję nauki społecznej, opierającej się na metodach empirycznych, której przedmiot stanowi wszechstronna wiedza o istniejącej w danym ustroju administracji publicznej. Jak by jednak na to nie patrzeć, przedmiot ten zajmuje się w szczególności:
- środowiskiem, w którym działa administracja oraz wzajemne związki, jakie zachodzą między tymi dwoma elementami - sprawami struktur organów administracyjnych i wzajemnego powiązania aparatu administracyjnego - problemem kadr w administracji - funkcjonowaniem aparatu administracyjnego - problematyką kontroli funkcjonowania administracji - sprawami techniki w administracji. Charakterystyczną cechą początków nauki administracji jest bogatość i różnorodność jej źródeł w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej. W Europie początki nauki wiążą się z pewnymi kierunkami naukowego poznania państwa i jego administracji w epoce oświecenia, a zwłaszcza w XVIII wieku i w pierwszej połowie XIX w. Teoretyczną koncepcje nauk administracji przedstawił F. Longchamp w pracy „Założenia nauki administracji”. Jego sposób pojmowania nauki administracji wyglądał następująco:
a) nauka administracji należy do nauk społecznych, zajmuje się bowiem zjawiskami administracyjnymi, które nalezą do grupy zjawisk społecznych i układami, które obejmują te zjawiska. Zatem w tym rozumowaniu nauka administracji to nauka zajmująca się administracją publiczna w jej szerokim otoczeniu. b) nauka administracji ma charakter badawczy, jest nauką wartościującą, opiera się na oglądzie i wyraża w twierdzeniach spostrzegawczych i sprawdzalnych do rzeczywistości. Reasumując, nauka administracji ma badać wszelkie uwarunkowania rzeczywistości administracyjnej ale nie może ich wartościować. Efektem takich badań jest obiektywny obraz rzeczywistości administracji.
- środowiskiem, w którym działa administracja oraz wzajemne związki, jakie zachodzą między tymi dwoma elementami
- sprawami struktur organów administracyjnych i wzajemnego powiązania aparatu administracyjnego
- problemem kadr w administracji
- funkcjonowaniem aparatu administracyjnego
- problematyką kontroli funkcjonowania administracji
- sprawami techniki w administracji.
Charakterystyczną cechą początków nauki administracji jest bogatość i różnorodność jej źródeł w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej.
W Europie początki nauki wiążą się z pewnymi kierunkami naukowego poznania państwa i jego administracji w epoce oświecenia, a zwłaszcza w XVIII wieku i w pierwszej połowie XIX w.
Teoretyczną koncepcje nauk administracji przedstawił F. Longchamp w pracy „Założenia nauki administracji”. Jego sposób pojmowania nauki administracji wyglądał następująco:
a) nauka administracji należy do nauk społecznych, zajmuje się bowiem zjawiskami administracyjnymi, które nalezą do grupy zjawisk społecznych i układami, które obejmują te zjawiska. Zatem w tym rozumowaniu nauka administracji to nauka zajmująca się administracją publiczna w jej szerokim otoczeniu.
b) nauka administracji ma charakter badawczy, jest nauką wartościującą, opiera się na oglądzie i wyraża w twierdzeniach spostrzegawczych i sprawdzalnych do rzeczywistości. Reasumując, nauka administracji ma badać wszelkie uwarunkowania rzeczywistości administracyjnej ale nie może ich wartościować. Efektem takich badań jest obiektywny obraz rzeczywistości administracji.