Julc
Rzeczpospolita Polska w drugiej połowie XVII w., była bez przerwy atakowana przez wrogie narody. Byli to między innymi: Tatarzy, Szwedzi, Kozacy, Rosjanie i inni. Najazdy i wojny z tymi narodowościami bardzo osłabiły Polskę. Zarówno gospodarczo, jak i społecznie. Jednak to nie było jedyną przyczyną kryzysu Polski. Bardzo ważną przyczyną były osłabienie pozycji chłopa i mieszczanina w kraju. Osłabienie to było spowodowane zbyt wygórowanymi przywilejami dla szlachty. Kryzys Polski poprzedza wspaniałe panowanie tego kraju i niemal jego nietykalność.
Choć obóz egzekucyjny nie zakończył działalności wraz ze zgonem Zygmunta Augusta i jego członkowie i jego członkowie liczyli na kontynuację reform, to jednak dwaj kolejni monarchowie (Stefan Batory i Zygmunt III Waza) nie mieli zrozumienia dla jego celów i z rezerwą odnosili się do szlacheckiego parlamentaryzmu. Starali się natomiast związać ze sobą przywódców egzekucjonistów (np. Jana Zamoyskiego). Tym ostatnim udało się jeszcze doprowadzić do powołania w 1578r. Trybunału Koronnego, a w 1581r. Trybunału Litewskiego, szlacheckich sądów apelacyjnych, które ograniczyły zakres sądownictwa królewskiego. Nie doszło jednak do kodyfikacji prawa polskiego, toteż trzy kolejne statuty litewskie (1529, 1566, a zwłaszcza ostatni, z 1588r.) przez następne dwa stulecia stanowiły wzór dla Korony, gdzie stosowano je jako prawo posiłkowe. Reformy wojskowe (powołanie w 1578r. tzw. piechoty wybranieckiej, rekrutowanej z chłopów z dóbr królewskich) wynikły z inicjatywy króla Stefana Batorego, a nie szlachty, i spowodowane były potrzebami toczonych wojen. Poczucie, że najważniejsze reformy zostały dokonane, przyczyniło się do dezintegracji stronnictwa egzekucyjnego. W świadomości szlachty pozostało wprawdzie przekonanie o wspólnocie celów i równości całej szlachty oraz oczekiwanie na zgodną współpracę z monarchą, lecz rzeczywistość coraz bardziej oddalała się od tych ideałów.
0 votes Thanks 0
Niezrodzony15
RP pod koniec 17w. była potęgą europejską która zmierzała ku upadkowi. przyczyną były liczne wojny z sąsiadami, z Rosja, Szwecja czy problem z kozakami oraz najazdy ze strony Tatarów. Gorzej było w samym królestwie gdzie panoszyła się szlachta dbając tylko o swoje dobro.
Choć obóz egzekucyjny nie zakończył działalności wraz ze zgonem Zygmunta Augusta i jego członkowie i jego członkowie liczyli na kontynuację reform, to jednak dwaj kolejni monarchowie (Stefan Batory i Zygmunt III Waza) nie mieli zrozumienia dla jego celów i z rezerwą odnosili się do szlacheckiego parlamentaryzmu. Starali się natomiast związać ze sobą przywódców egzekucjonistów (np. Jana Zamoyskiego). Tym ostatnim udało się jeszcze doprowadzić do powołania w 1578r. Trybunału Koronnego, a w 1581r. Trybunału Litewskiego, szlacheckich sądów apelacyjnych, które ograniczyły zakres sądownictwa królewskiego. Nie doszło jednak do kodyfikacji prawa polskiego, toteż trzy kolejne statuty litewskie (1529, 1566, a zwłaszcza ostatni, z 1588r.) przez następne dwa stulecia stanowiły wzór dla Korony, gdzie stosowano je jako prawo posiłkowe. Reformy wojskowe (powołanie w 1578r. tzw. piechoty wybranieckiej, rekrutowanej z chłopów z dóbr królewskich) wynikły z inicjatywy króla Stefana Batorego, a nie szlachty, i spowodowane były potrzebami toczonych wojen. Poczucie, że najważniejsze reformy zostały dokonane, przyczyniło się do dezintegracji stronnictwa egzekucyjnego. W świadomości szlachty pozostało wprawdzie przekonanie o wspólnocie celów i równości całej szlachty oraz oczekiwanie na zgodną współpracę z monarchą, lecz rzeczywistość coraz bardziej oddalała się od tych ideałów.
Krótko zwięźle i na temat ;)