karolaaaa2
Miecz – biała broń sieczna. Charakteryzująca się prostą głownią, zwykle obosieczną (badacze średniowiecza nie uznają pojęcia miecz jednosieczny odnoszącego się do zakrzywionych mieczy - miecz prosty może być tylko obosieczny - jednosieczne są kord, tasak i szabla) i otwartą rękojeścią. W zależności od typu, miecz trzymany był jedną ręką (większość mieczy) lub dwiema rękami. Do mieczy jednosiecznych zalicza się też japońską broń sieczną typu katana, z zakrzywioną jednosieczną głownią. Szabla – długa sieczna broń biała. Wyróżnia się jednosieczną, wygiętą głownią. Klinga szabli może być w części sztychowej poszerzona, czyli mieć ukształtowane tzw. pióro, zaczynające się zazwyczaj wyraźnym uskokiem na tylcu głowni (tzw. młotkiem), rzadziej – poszerzające się płynnie, bez uskoku. W niektórych egzemplarzach tylec pióra może być ostrzony (mówimy wówczas o szabli z piórem dwusiecznym). Przeznaczona do zadawania cięć i sztychów (pchnięć). Szabla jest wyraźnie różna od miecza (miecz ma prostą, obosieczną klingę).