Question

Cześć Wam :) Potrzebuje na jutro esej o potrzebach weryfikacji informacji a nie mogę znaleźć tego w internecie... Ma ktoś może jakiekolwiek pojęcie na ten temat ?

Answer 1

                                                                                                                                            Człowiek podejmuje się pracy aby uzyskać zysk, którego wartość pozwoli mu na zaspokojenie jego potrzeb. Człowiek chce; przeżyć, żyć bezpiecznie, realizować się i tak dalej aż do kresu własnych możliwości. Człowiek nie podejmuje się pracy bezinteresownie, musi mieć wpierw jakiś cel, a potem zastanawiając się jak go zrealizować, okazuje się, że musi wykonać pracę, która w sposób bezpośredni przybliży go do uzyskania pożądanej wartości, lub też w sposób zapewni mu środki na jej zdobycie. Praca jest zatem dynamicznym działaniem umysłowym i fizycznym, które jest środkiem na dojście do celu. 
  Praca jest to „świadoma i wolna (choć będąca życiową koniecznością) działalność człowieka połączona z ciągłym wysiłkiem, a mająca na celu tworzenie wartości wartości materialnych lub duchowych. Jest ona podstawą egzystencji społeczności ludzkich i zarazem warunkiem ich rozwoju.”1   
Praca jako działanie, może być autonomiczna, tzn. być zależna o uwarunkowań środowiska ekologiczno-społeczno-kulturowego i od własnych potrzeb i umiejętności, ale przy tym nie musi być to działanie grupowe. Każdy człowiek może wykonywać pracę, otrzymywać owoce swojej pracy w postaci naturalnych wartości, które mogą się rodzić bądź to w naturalnym środowisku ekologicznym, bądź to mogą być wartości, które zrodzą się w osobowości człowieka. Człowiek może sadzić zborze i zjadać plony w postaci osobiście przez siebie wypalonego chleba, bądź też czytać książkę i samodzielnie pochłaniać zdobytą wiedzę. Niemniej jednak większość swoich potrzeb człowiek może zaspokoić jedynie wtedy, kiedy praca nabierze charakteru grupowego, kiedy człowiek nie tylko wspólnie z innymi ludźmi będzie wykonywał jakieś zadania, ale wtedy, kiedy inni ludzie staną się odbiorcami tej pracy. Człowiek aby zaspokoić swoje potrzeby, których nie potrafi zaspokoić sam, bądź też na zaspokojenie tych potrzeb w sposób naturalny nie ma czasu, wykonuje pracę, której posiadł umiejętność wykonywania na rzecz innych ludzi, tak aby uzyskany z tej pracy zysk, był wartością, która pozwoli mu na zaspokojenie jego potrzeb. Można zadać w tym miejscu pytanie, czy praca, skoro jest „narzędziem” do osiągnięcia celu w postaci zaspokojenia ludzkich potrzeb, nie jest przypadkiem formą, której treść uwarunkowana jest potrzebami, a te uwarunkowane są efektami pracy ludzkiej? Efekty pracy ludzkiej, choćby taki w postaci nowego członka rodziny, nie wywoła potrzeby wyrobienia większego garnka?   Co w konsekwencji bezpośrednio zwiększy formę i zmieni treść wykonywanej przez człowieka dotychczas pracy? Praca zatem to każde działanie podejmowane przez człowieka, to mechanizm napędzany potrzebami i efektami ludzkiej pracy. Forma każdego działania wypełniona jest treścią pracy i w błędzie jest ten kto traktuje czas wolny, jako czas wolny od pracy. Czas wolny jest również czasem pracy, niemniej jednak pracy, która jest wykonywana jest w sposób naturalny i na rzecz stanu regeneracji osobowości. Tak więc praca w czasie wolnym jest również działaniem, za sprawą którego człowiek chce osiągnąć wartości pozwalające mu na zaspokojenie jego potrzeb. Można więc dokonać małej klasyfikacji pracy jako działania ukierunkowanego na zdobycie wartości zaspokajającej potrzeby:     praca autonomiczna (uzyskiwanie wartości i realizacja potrzeb bez udziału innych jednostek, uwarunkowana czynnikami osobowościowymi i ekologiczno-społeczno-kulturowymi stanowiącymi fundament środowiskowy), praca społeczna (działanie na rzecz uzyskania wartości przy udziale kooperantów, odbiorców czy pracodawców). A następnie praca różni się także w zależności od konstrukcji swojego mechanizmu: praca właściwa (zarządzona jako czas pracy), praca w czasie wolnym (zarządzona jako regeneracja sił dla pracy właściwej). Każda z tych prac (mechanizmów działania) spełniać może tylko określone potrzeby, ma zatem określoną wartość dla człowieka. „Wartościami można nazwać to wszystko co stanowi cel wynikający z potrzeb, dążeń i aspiracji człowieka, co jest przedmiotem jego pożądania. (…) normę zachowania i wyznacznik motywacji do zaspokojenia potrzeb. Wartością staje się dla człowieka, to co jest potrzebne do jego życia, komfortu fizycznego i psychicznego, rozwoju aktywności, potrzeby „bycia potrzebnym i szczęśliwym””2 Wartości wyrażane przez człowieka są zatem zewnętrznym odbiciem hierarchii jego potrzeb. Praca jest jedną z potrzeb ludzkich, dlatego też sama staje się wartością, której uzyskanie (wykonywanie) będzie pozwalać na zaspokojenie potrzeb ułożonych w hierarchię wartości. Praca jako wartość wynika zatem z potrzeby uzyskania innych potrzeb. Tak więc ilość tych innych potrzeb jest determinantem formy i treści pracy. Praca jest zatem ważną wartością, wpływającą na możliwość zaspokojenia wszystkich potrzeb.   Praca jest potrzebą, która w hierarchii wartości zajmuje swe miejsce naprzemiennie najczęściej z takimi wartościami, jak życie rodzinne, edukacja, potrzeby materialne (w sensie świeckiej konsumpcji czasu wolnego) , praktyki religijne. Te główne wartości, ścierające się ze sobą w życiu codziennym stanowią podstawę systemu wartościowego, który zależny jest od cech osobowościowych i środowiskowych. W zależności m.in. od takich cech osobowościowych, jak płeć, wiek, wykształcenie itp. oraz w zależności od takich cech środowiskowych, jak wykonywany zawód (miejsce pracy>>rola>>inni pracownicy>>pracodawca>>itp), pozycja społeczna (stosunki z sąsiadami>>uczestnictwo w stowarzyszeniach itp.), status ekonomiczny, czy np. poziom urbanizacji albo jakość środowiska ekologicznego (ilość czynników osobowościowych, jak i środowiskowych jest ograniczona ilościowo ale zależy od danego przypadku) zmienia się hierarchia wartości i tym samym zmianie ulega wartość jaką człowiek obdarza pracę. Nie ma przypuszczalnie innej lepszej możliwości na zbadanie tych zależności i odkrycie wartości pracy, jak tylko zacząć działania badawcze od indywidualnego badania każdego człowieka z osobna i ustalanie filozofii pracy w porównaniu z ze zmianami zachodzącymi w ich osobowości i środowisku życia. „Człowiek żyje w świecie, a nie obok świata i dlatego nie można adekwatnie opisać ani zrozumieć człowieka nie mówiąc nic o świecie, do którego należy, ani też świata, nie mówiąc nic o obecności w nim człowieka i jego aktywności”3 Niemniej jednak należy uznać, że osobowości i zjawiska społeczne stanowią zbiór zamknięty, tym samym można starać się przewidzieć to z jaką wartością człowiek darzy pracę na podstawie wcześniej odkrytych zależności osobowościowo – środowiskowych. Obok tego, że przypuszczalnie mogą zaistnieć, bądź nie zaistnieć dane zależności, to dodatkowo mogą pojawić się nowe cechy osobowości człowieka i nowe okoliczności środowiskowe, które spowodują inny stosunek do pracy. Wymienione uwarunkowania wpływają na zagospodarowanie takiej, a nie innej energii do podejmowania pracy. U człowieka mającego motywację o określonej sile, kształtują się dążenia do podjęcia się określonych czynności. Motywacja, czyli ten mechanizm regulujący wpływ czynników osobowościowych i środowiskowych na działanie nadaje określoną moc i odpowiedni kierunek temu działaniu a także koloryzuje stan docelowy.4Motywacja do podjęcia się pracy, jako działania obarczonego danym poziomem wartości, powoduje, że człowiek zaczyna wyrażać skłonności do podjęcia się działania o danej formie i treści.   Skłonności nadają impet „a może nawet kierunek samym działaniom, ale same w sobie nie tłumaczą, dlaczego ludzie zachowują się tak, a nie inaczej”5. Wzór ten, mimo że skomplikowany, niemniej jednak bez znajomości wszystkich praw możliwe jest nakreślenie i wyjaśnienie miejsca pracy w hierarchii wartości człowieka w zależności od zmian na polu cech osobowościowych i środowiskowych oraz na tej podstawie, oceny historyczno-implikacyjnej drogi wyborów podejmowanych przez jednostkę, oraz przy znajomości zaobserwowanych już zgodności i zależności, można będzie dokonać oceny prawdopodobnego przebiegu, bądź wyboru alternatywnych dróg wartościowania pracy w przyszłości danej jednostki.   Uwarunkowania osobowościowe i środowiskowe wpływają na stan potrzeb, a co za tym idzie stan potrzeb determinuje poziom motywacji, który skłaniania człowieka do wartościowania pracy na takim a innym poziomie. Tak więc w wyniku uwarunkować osobowościowych i środowiskowych w człowieku kształtuje się dana struktura potrzeb, a w wyniku ukształtowanego podłoża potrzeb, wytrącona zostaje energia aktywizacyjna (motywacja) której część przynależy do pracy. W wyniku takiego kształtowania praca przybiera różne wartości. Niemniej jednak, aby analiza ta była dwukierunkowa, a zarazem pełna należy zapytać, czy wartość pracy wpływa na motywację do życia, potrzeby człowieka, jego osobowość i środowisko w którym żyje? Z całą pewnością tak, bowiem zmiana determinuje zmianę. Praca aktywizuje jednostkę, przystosowuje ją i wychowuje do życia w społeczeństwie, bowiem praca ma w większości przypadków charakter grupowy. Praca jest tym elementem, bez którego życie ludzkie staje się bierne i coraz bardziej a-społeczne, prymitywne. Dzięki działaniu nacechowanemu pracą o charakterze zarządczym, tzn. wszędzie tam, gdzie dla celu realizacji potrzeb człowiek podejmuje działania, które planuje, organizuje, którymi kieruje i które kontroluje, możliwe stają się inne działania, takie, jak kształcenie się, zakładanie rodziny, odprawianie kompletacji religijnych itp., dlatego też wartość z jaką człowiek darzy ogólne pojęcie pracy determinuje rozwój całego jego życia. Dla człowieka, który ceni najwyżej ze wszystkich dób właśnie pracę, ten nie musi uchodzić za takowego, który zaniedbuje rodzinę, a wręcz przeciwnie, jego praca na rzecz życia rodzinnego dodaje tylko wartości temu drugiemu.   Tym samym zauważyć trzeba, że szerokie pojmowanie zjawiska pracy, pozwala na stwierdzenie, że to za ujęciem tego działania w na wysokim miejscu w hierarchii potrzeb, a więc na traktowaniu niemal całego ludzkiego repertuaru czynności jako pracy o charakterze zarządczym kształtuje sylwetkę moralną człowieka. Ponadto przypuszczalnie, przepuszczenie człowieka, przez sito wartości moralnych pozwoli na mgielne, ale kompleksowe zorientowanie się w kwestii poziomu poczucia wartości w odniesieniu do pracy w danej grupie z dużo lepszym wynikiem niż próba przyporządkowania jednostek w jakikolwiek inny sposób. Wpływ pracy na moralność jednostki to: „wpływ sposobu wykonywania pracy (akuratność, tempo, jakość produktu, organizacja pracy) oraz szeroko rozumianych jej uwarunkowań i okoliczności (fizyczne środowisko pracy, jej uciążliwość, moralna atmosfera w miejscu pracy, ocena pracy, jej społeczny sens, wynagrodzenie za jej wykonanie)”6 W kontekście przywiązywanych przez człowieka wartości w stosunku do pracy, wynikających z motywacji osobowościowo-środowiskowej oraz motywacji wypływającej z wpływu pracy na moralność jednostki, kształtuje się w człowieku poziom pracowitości, który stanowi wartość samego człowieka w odniesieniu do innych ludzi. Pracowitość indywidualnej jednostki jest wypadkową wszystkich tych czynników i trudno byłoby się nie zgodzić z twierdzeniem, że pracowitość jest rzeczywistym odbiciem tego, jak silną wartością jest dla danego człowieka praca.7 „Przez pracowitość proponuję rozumieć pewną, raczej pozytywną cechę (dawniej cnotę) człowieka, cechę określającą stosunek jednostki do pracy (wszelkiej, nie tylko zawodowej). Człowiek pracowity to taki, który chętnie podejmuje różnego rodzaju prace, nawet nieatrakcyjne, uciążliwe i jest zdolny do długotrwałego, systematycznego wysiłku”. Przeciwnie też, człowiek może być niepracowity, czyli leniwy i właśnie tego continuum należy wypatrywać w badaniu pracy jako wartości, określać kto jest bardziej pracowity, a kto bardziej leniwy i określać cechy osobowościowe i środowiskowe, a także cechy samej pracy, które to wszystkie warunkują owy poziom wartości, jaki ma dla człowieka praca.       Aby te rozważania o wartości pracy wpisały się jeszcze mocniej w pragmatyczny wymiar filozofii życia ludzkiego i wszystkich go otaczających zjawisk, należy wspomnieć o tym, że pracowitość przynosi skutek w postaci doskonalenia człowieka i świata. „Praca jest w swojej istocie doskonaleniem, to znaczy tworzeniem nowego dobra, nowych wartości; stąd niszczenie, albo zespół działań które nie przyczyniają się do tworzenia nowych wartości nie są pracą, gdyż są bezsensowne. Tylko działania sensowne są godne człowieka, są rzeczywiście ludzkie i tylko takie działania są pracą w ścisłym tego słowa znaczeniu”8 Tym samym warto zauważyć pewien fakt, że nawet jeśli człowiek wykonuje jakąś czynność o wysokim stopniu trudności, ale wykonuje ją bez sensu, tzn. nie przykłada do niej żadnego znaczenia, to takie działanie prędzej nie może być nazwane pracą niż zwykła zabawa, o której zwykło się mówić, że nie jest pracą. Zabawa powinna być traktowana jako praca, jeżeli tylko człowiek traktuje ją z sensem, jak grę, niczym działanie mające za zadanie wykonanie określonego celu, np., budowanie domu, dobiegnięcie do drzewa. Czynności te nastawione są na uzyskanie danych wartości i wykonywane są w określonym celu, co ma zapewnić zaspokojenie pewnych potrzeb, np. potrzeby zdobycia umiejętności lub potrzeby zdobycia uznania. Niemniej jednak wszystko zależy od danego przypadku, jeżeli bowiem człowiek, przedkłada pracą o niższym poziomie wartości (jaką jest np. zabawa) nad pracę, która leży w zasięgu jego możliwości, ale nie jest przez tego człowieka wykonywana, to można będzie mówić o marnowaniu, czasu, czyli o lenistwie, niemniej jednak wszystko zależy od interpretacji zaistniałej sytuacji. Teoretycznie jednak, można np. podjąć rozważanie nad tym zagadnieniem, czy pracą była ów czynność jaką włożyłem w napisanie tej pracy, jeżeli nie przyłożyłbym do niej żadnej wagi? Albo czy można byłoby ją nazwać pracą, gdybym był w stanie napisać na ten temat piękną książkę, a nie robie tego bo wolę pisać ten esej. Za pracę należy zatem uważać każdą czynność, którą wykonuje człowiek aby uzyskać jakiś zysk, który pozwoli mu na zaspokojenie jego potrzeb, a za wartość pracy należy uważać poziom pracowitości, czyli formy i treści życia ludzkiego wypełnionego działaniem zarządzanym nastawionym na cel. Tylko w takim też przypadku będzie można mówić o postępie w nauce i praktyce społecznej.    może być coś takiego ??????