W 1843 r. francuski bp Karol de Forbin Janson, powołał do istnienia Dzieło Misyjne Dzieci, które było odpowiedzią na apel misjonarzy w Chinach, proszących o pomoc dla opuszczonych i umierających dzieci. Jako pierwsze z pomocą pospieszyły dzieci z Francji, Belgii, Austrii i Niemiec. Wkrótce do tego dzieła dołączyli najmłodsi z innych krajów.
Od r. 1922 dziełu patronuje Stolica Apostolska, a jego pełna nazwa brzmi Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci. W Polsce dzieło to istnieje od 1858 r. Oprócz spotkań, kongresów misyjnych i stałej formacji, wydawane jest czasopismo dla dzieci „Świat Misyjny”.
Zgodnie z założeniami bp. K. de Forbin Jansona, dzieci należące do PDMD, są zobowiązane do odmówienia codziennie modlitwy Zdrowaś Maryjo oraz do odłożenia jednego grosza na tydzień. Jest to program duchowej i materialnej pomocy dzieciom nie znającym Chrystusa.
W ciągu roku dzieci należące do PDMD kilka razy mają „stan podwyższonego pogotowia misyjnego”. Dzieje się tak w okresie Bożego Narodzenia (kolędowanie misyjne), w adwencie i Wielkim Poście (wyrzeczenia dla misji), w „białym tygodniu” (z okazji I Komunii św.) oraz w tygodniu misyjnym (w październiku).
PDMD podają dramatyczne i alarmujące statystyki: ok. 11 tys. dzieci codziennie umiera z głodu, ponad 130 mln dzieci nie potrafi czytać ani pisać, prawie 250 mln najmłodszych nie ma dzieciństwa, ponieważ musi ciężko pracować.
Z ofiar, jakie przekazują dzieci, budowane są szkoły, szpitale, sierocińce, kupowane są lekarstwa, żywność i pomoce dla szkół. W maju, kiedy wiele dzieci przeżywa uroczystość pierwszego pełnego uczestnictwa w Eucharystii, pomoc materialna udzielana przez nich jest szczególnie hojna. Do akcji włączają się tysiące dzieci, także tych, które nie należą do PDMD
W 1843 r. francuski bp Karol de Forbin Janson, powołał do istnienia Dzieło Misyjne Dzieci, które było odpowiedzią na apel misjonarzy w Chinach, proszących o pomoc dla opuszczonych i umierających dzieci. Jako pierwsze z pomocą pospieszyły dzieci z Francji, Belgii, Austrii i Niemiec. Wkrótce do tego dzieła dołączyli najmłodsi z innych krajów.
Od r. 1922 dziełu patronuje Stolica Apostolska, a jego pełna nazwa brzmi Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci. W Polsce dzieło to istnieje od 1858 r. Oprócz spotkań, kongresów misyjnych i stałej formacji, wydawane jest czasopismo dla dzieci „Świat Misyjny”.
Zgodnie z założeniami bp. K. de Forbin Jansona, dzieci należące do PDMD, są zobowiązane do odmówienia codziennie modlitwy Zdrowaś Maryjo oraz do odłożenia jednego grosza na tydzień. Jest to program duchowej i materialnej pomocy dzieciom nie znającym Chrystusa.
W ciągu roku dzieci należące do PDMD kilka razy mają „stan podwyższonego pogotowia misyjnego”. Dzieje się tak w okresie Bożego Narodzenia (kolędowanie misyjne), w adwencie i Wielkim Poście (wyrzeczenia dla misji), w „białym tygodniu” (z okazji I Komunii św.) oraz w tygodniu misyjnym (w październiku).
PDMD podają dramatyczne i alarmujące statystyki: ok. 11 tys. dzieci codziennie umiera z głodu, ponad 130 mln dzieci nie potrafi czytać ani pisać, prawie 250 mln najmłodszych nie ma dzieciństwa, ponieważ musi ciężko pracować.
Z ofiar, jakie przekazują dzieci, budowane są szkoły, szpitale, sierocińce, kupowane są lekarstwa, żywność i pomoce dla szkół. W maju, kiedy wiele dzieci przeżywa uroczystość pierwszego pełnego uczestnictwa w Eucharystii, pomoc materialna udzielana przez nich jest szczególnie hojna. Do akcji włączają się tysiące dzieci, także tych, które nie należą do PDMD
;D
Wiem, że dziełem misyjnym jest adopcja na odległość, pomoc dzieciom potrzebującym.