Nanofiltracja zwana również niskociśnieniową odwróconą osmozą jest jednym z najnowszych membranowych procesów ciśnieniowych, w których siłą napędową jest różnica ciśnień pomiędzy dwoma stronami membrany. W procesie nanofiltracji stosuje się typowe membrany porowate, dla których podstawą separacji jest efekt sitowy, w którym to efektywność separacji jest uzależniona od stosunku wielkości cząsteczek wnikających do wielkości porów. Dodatkowo w procesie ultrafiltracji przy zastosowaniu membran, w których średnica porów nie przekracza kilku nanometrów, obok efektu sitowego coraz większą rolę pełnią oddziaływania rozdzielanych substancji z materiałem membrany oraz procesy dyfuzji. Dlatego też przyjmuje się, że proces ten wykazuje cechy dwóch innych technik membranowych: ultrafiltracji (efekt sitowy) oraz procesu dyfuzji (odwróconej osmozy). Nanofiltracja jest przykładem jednego z wielu procesów membranowych, których głównym zastosowaniem jest rozdział składników mieszanin ciekłych i gazowych. W procesie tym dzięki zastosowaniu specjalnych typów membran możliwe jest rozdzielanie składników mieszanin niewiele różniących się rozmiarami np. par i gazów lub też jonów albo podobnych co do rozmiaru obojętnych związków małocząsteczkowych od rozpuszczalnika, co w praktyce jest stosowane m.in. w procesie oczyszczania wody. Nanofiltracja pozwala na produkcję wody o wysokiej jakości, z której usunięte są nie tylko naturalne substancje organiczne oraz związki nieorganiczne, ale również mikrozanieczyszczenia organiczne. Ponadto nanofiltacjia jest stosowana również w odniesieniu do procesu usuwania pestycydów z wody gruntowej, metali ciężkich ze ścieków, azotanów jak również zmiękczania wody.
Nanofiltracja – proces filtracji membranowej, w którym siłą pędną jest różnica ciśnień pomiędzy dwiema stronami membrany
Nanofiltracja zwana również niskociśnieniową odwróconą osmozą jest jednym z najnowszych membranowych procesów ciśnieniowych, w których siłą napędową jest różnica ciśnień pomiędzy dwoma stronami membrany. W procesie nanofiltracji stosuje się typowe membrany porowate, dla których podstawą separacji jest efekt sitowy, w którym to efektywność separacji jest uzależniona od stosunku wielkości cząsteczek wnikających do wielkości porów. Dodatkowo w procesie ultrafiltracji przy zastosowaniu membran, w których średnica porów nie przekracza kilku nanometrów, obok efektu sitowego coraz większą rolę pełnią oddziaływania rozdzielanych substancji z materiałem membrany oraz procesy dyfuzji. Dlatego też przyjmuje się, że proces ten wykazuje cechy dwóch innych technik membranowych: ultrafiltracji (efekt sitowy) oraz procesu dyfuzji (odwróconej osmozy). Nanofiltracja jest przykładem jednego z wielu procesów membranowych, których głównym zastosowaniem jest rozdział składników mieszanin ciekłych i gazowych. W procesie tym dzięki zastosowaniu specjalnych typów membran możliwe jest rozdzielanie składników mieszanin niewiele różniących się rozmiarami np. par i gazów lub też jonów albo podobnych co do rozmiaru obojętnych związków małocząsteczkowych od rozpuszczalnika, co w praktyce jest stosowane m.in. w procesie oczyszczania wody. Nanofiltracja pozwala na produkcję wody o wysokiej jakości, z której usunięte są nie tylko naturalne substancje organiczne oraz związki nieorganiczne, ale również mikrozanieczyszczenia organiczne. Ponadto nanofiltacjia jest stosowana również w odniesieniu do procesu usuwania pestycydów z wody gruntowej, metali ciężkich ze ścieków, azotanów jak również zmiękczania wody.
LICZĘ NA NAJ