2) Przyrównujesz je do 0 i rozwiązujesz układ równań:
Otrzymujesz 2 punkty stacjonarne (2,6) i (4,12)- ewentualne ekstrema (jest to warunek konieczny istnienia ekstremum)
3) Liczysz pochodne cząstkowe drugiego rzędu:
Wyznacznik:
Wartość wyznacznika w punktach stacjonarnych:
Funkcja ma ekstremum lokalne, gdy W(x₀,y₀)>0, czyli tylko w punkcie(4,12), bo W(4,12)=12>0
Sprawdzasz znak drugiej pochodnej xx w (4,12) i jeżeli
czyli
czyli funkcja
ma minimum lokalne w punkcie (4,12). W punkcie (2,6) nie ma ekstremum. Można jeszcze policzyć wartość tego ekstremum, wstawiając (4, 12) do wzoru funkcji, wówczas:
1) Liczysz pochodne cząstkowe względem x i y:
2) Przyrównujesz je do 0 i rozwiązujesz układ równań:
Otrzymujesz 2 punkty stacjonarne (2,6) i (4,12)- ewentualne ekstrema (jest to warunek konieczny istnienia ekstremum)
3) Liczysz pochodne cząstkowe drugiego rzędu:
Wyznacznik:
Wartość wyznacznika w punktach stacjonarnych:
Funkcja ma ekstremum lokalne, gdy W(x₀,y₀)>0, czyli tylko w punkcie(4,12), bo W(4,12)=12>0
Sprawdzasz znak drugiej pochodnej xx w (4,12) i jeżeli
czyli
czyli funkcja
ma minimum lokalne w punkcie (4,12). W punkcie (2,6) nie ma ekstremum. Można jeszcze policzyć wartość tego ekstremum, wstawiając (4, 12) do wzoru funkcji, wówczas: