1. Wymień przyczyny i skutki podziału na kościół wschodni i zachodni.
2. Wymień patriarchę kościoła wschodniego.
3. Wymień podobieństwa i różnice między kościołem rzymskokatolickim, a prawosławnym.
2. Wymień patriarchę kościoła wschodniego.
3. Wymień podobieństwa i różnice między kościołem rzymskokatolickim, a prawosławnym.
2. Kościoły które zaakceptowały 451 Sobór Chalcedoński sklasyfikowały tych, którzy odrzucili nauczania tego Soboru heretykami Monofizyckimi. Kościoły, które odmówiły przyjęcia zasad Soboru określali siebie mianem prawosławnych. Sześć współczesnych Kościołów, które kontynuują ich tradycję, odrzucają nazwę Monofizycki, preferując określenie Miaphysite. W języku angielskim są one często określane Dalekowschodnimi Kościołami Prawosławnymi by odróżnić je od Wschodnich Kościołów Prawosławnych. Ten podział (przez który słowa dalekowschodni i wschodni, słowa, które mają dokładnie takie samo znaczenie, są używane do określenia dwóch różnych rzeczywistości) jest niemożliwy do zrealizowania w większości innych języków, i nie jest powszechnie przyjęty nawet w języku angielskim. Inne nazwy tych kościołów to przed-Chalcedoński, rzadziej dzisiaj stosowane, bez-Chalcedoński i anty-Chalcedoński. W językach innych niż angielski, te dwie rodziny Kościołów rozróżniane są w odmienny sposób. Niektóre języki zarezerwowały termin “Prawosławne” dla Kościołów, które w angielskim nazywane są “Prawosławnymi Wschodnimi”, jednak członkowie tych kościołów są wówczas nazywani “Dalekowschodnimi/Wschodnimi Prawosławnymi”. Kościoły uważają to za niesprawiedliwe.
3. Rozłam Wschodnio-Zachodni między Rzymem i Nowym Rzymem (Konstantynopol) powstał na skutek podziału władzy, a doprowadziły do niego nie kwestie doktryny, ale rywalizacja i różnice kulturowe (Grecki nie był już z trudnością rozpoznawany na Zachodzie a Łaciński na Wschodzie), jednak później rozpoczęto dyskusje nad kilkoma sprawami takimi jak wprowadzenie na Zachodzie Filioque Clause w Nicejsko-konstantynopolitańskim wyznaniu wiary, użycie przekształconego lub nie przekształconego chleba na Eucharystię, a także procedury dotyczącej małżeństwa/rozwodu. Każda strona uważała, że druga dłużej nie należy ani do prawosławnego ani do katolickiego kościoła. Jednak na przestrzeni wieków przyjęto nazwę Kościół Prawosławny w odniesieniu do strony Wschodniej, a Kościół Katolicki do Zachodniej, w wyniku czego obie strony uznały swoją przynależność do Kościołów, których nazwy im przypadły. Kościoły, które wzięły stronę Konstantynopola są powszechnie znane jako Prawosławne Kościoły Wschodnie.
W każdym Kościele, w którym jedność z Kościołem w Rzymie została zerwana przez te trzy przyczyny, powstała grupa, każda w innym czasie, która uważała, iż odbudowanie tej jedności jest bardzo ważne. Biskupstwo rzymskie zaakceptowało je takimi jakimi były: nie było możliwości aby zażądać od nich przyjęcia zwyczajów Kościoła Łacińskiego.
Podczas spotkania w Balamand w Libanie w czerwcu 1993 roku, Zjednoczona Międzynarodowa Komisja Wspólna ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim Kościołem Prawosławnym zdeklarowała, iż ta inicjatywa, która “doprowadziła do zjednoczenia pewnych społeczeństw z Biskupstwem rzymskim i w konsekwencji spowodowała rozłam tych społeczeństw z ich Ojczystymi Kościołami wschodnimi miała miejsce nie bez wtrącenia pozakościelnych interesów” (sekcja 8 dokumentu); a to co zwane było „unityzmem” dłużej nie może być akceptowane jako metoda, którą powinniśmy podążać ani jako model jedności, jakiego nasze Kościoły poszukują (sekcja 12).
Biorąc pod uwagę Katolickie Kościoły Wschodnie, oczywiste jest że jako cześć Wspólnoty Katolickiej, mają prawo istnieć i działać w odpowiedzi na duchowe potrzeby wiernych.
Orientalne/Wschodnie Kościoły Katolickie które pragną przywrócić pełną wspólnotę ze Stolicą Apostolska i pozostać jej wiernym, mają prawa i obowiązki które są ściśle związane z tą wspólnotą.
Jak było wspomniane wcześniej, utożsamianie Kościoła Maronickiego z Kościołem Sylomalabarskim jest spowodowane brakiem takiego podziału w Kościele Wschodnim. Członkowie Katolickich Kościołów Wschodnich stanowią 2% członków Kościoła Katolickiego, i mniej niż 10% wszystkich Chrześcijan Wschodnich.
Rusiński Kościół Katolicki jest skonstruowany w niekonwencjonalny sposób, funkcjonuje jako złożona metropolia, Bizantyjski Metropolitalny Kościół Katolicki w Pitsburgu, który jest nieoficjalnie określany jako Bizantyjski Kościół Katolicki w Ameryce. Kanoniczne prawo traktuje go jako autonomiczny ( „sui iuris„ ): Kościół metropolitalny , ze względu na okoliczności jego powstania w 1969 roku , kiedy to był prowincją kościelną.
W tamtych czasach , warunki na ziemi Rusińskiej, znanej jako Ruś Karpacka nie pozwalały na żadne inne rozwiązanie ponieważ Bizantyjski Kościół Katolicki był zwalczany siłą przez władze sowieckie. Kiedy rządy komunistyczne dobiegły końca Eparchia Mukaczewska ( ustanowiona w 1771) powstała ponownie. Skupia ona 320.000 wyznawców, dużo więcej niż metropolia w Pitsburgu. Ponadto, egzarchat apostolski ustanowiony w 1996 roku w Czechach przez Katolików obrządku bizantyjskiego został uznany jako część Rusińskiego Kościoła Katolickiego.
Apostolski Egzarchat Katolików obrządku bizantyjskiego przebywających na terytorium Czech jest wymieniony na liście Kościołów Wschodnich. Wszystkie pozostałe kościoły których nazwy są zamieszczone we wcześniej wspomnianym spisie są traktowane jako autonomiczne jednostki. Wydaje się to być jednak błędne od momentu gdy Kościół Katolicki zadecydował, że status autonomii Kościoła może być nadany wyłącznie przez Stolicę Apostolską ( porównaj Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, Kanon 27), który klasyfikuje ten Kościół jako jeden z elementów składowych Kościołów lokalnych podlegających autonomicznemu( sui iuris) Ukraińskiego Kościoła Katolickiego.
2.
* Abraham Bedros I Ardzivian (26 listopada 1740-1 października 1749)
* Hagop Bedros II Hovsepian (1749-1753)
* Mikael Bedros III Kasparian (1753-1780)
* Parsegh Bedros IV Avkadian (1780-1788)
* Krikor Bedros V Kupelian (1788-1812)
* Krikor Bedros VI Djeranian (1812-1841)
* Hagop Bedros VII Holassian (1841-1843)
* Krikor Bedros VIII Derasdvazadourian (1843-1866)
* Andon Bedros IX Hassoun (1866-1880)
* Stepan Bedros X Azarian (1881-1899)
* Boghos Bedros XI Emmanuelian (1899-1904)
* Boghos Bedros XII Sabbaghian (1904-1910)
* Boghos Bedros XIII Terzian (1910-1931)
* Avedis Bedros XIV Arpiarian (1931-1937)
* Krikor Bedros XV Aghagianian (1937-1962)
* Iknadios Bedros XVI Batanian (1962-1976)
* Hemaiag Bedros XVII Guediguian (1976-1982)
* Hovhannes Bedros XVIII Kasparian (1982-28 listopada 1998)
* Nerses Bedros XIX Tarmouni (7 października 1999-teraz)
3.
Różnice m. kosciołami:
-Duch Święty pochodzi tylko "od Ojca PRZEZ SYNA". Nie uznaje się formuły "Filioque" przyjętej przez doktrynę rzymską: "od Ojca I SYNA".
-Prawosławie nie uznaje prymatu i jurysdykcji papieża nad całym Kościołem chrześcijańskim ani dogmatu o nieomylności papieża w sprawach wiary.
-Kościoły narodowe są autokefaliczne, czyli - będąc posłuszne w dogmatach - same stanowią o sobie.
-Prawosławie nie uznaje dogmatu o niepokalanym poczęciu i wniebowzięciu Matki Boskiej.
-Prawosławie odrzuca doktrynę o czyśćcu, ponieważ decyzje o losie zmarłych zapadną dopiero w dniu sądu ostatecznego.
-Duchownych nie obowiązuje celibat; biskupi i patriarcha, wybierani na ogół spośród mnichów, zachowują celibat.
-Podporządkowanie cerkwi państwu - (patriarchat przywrócono dopiero w 1917 r., ale do dzisiaj cerkiew służy polityce).
-Mentalność wschodu bardziej skupia się na "przebóstwieniu" człowieka, podczas gdy katolicyzm zastanawia się nad zasadami i definicjami moralności.
-Filozofia nie jest związana z religią, podczas gdy na zachodzie ów związek jest bardzo silny. Prawosławie nie dąży do poznania Boga, lecz teologia łączy się z mistyką i opiera się na kontemplacji Boga, oraz odkrywaniu intymnego związku Boga i człowieka.
-Natura człowieka nie jest czymś stałym, lecz ulega wzrostowi w miarę przebóstwiania.
-Zbawienie nie opiera się na rozumie czy działaniu Bożym, lecz na powrocie do bezosobowej "jedni" - wspólnoty.
-Mistycyzm wschodu dotyka boskich "energii", podczas gdy katolicyzm samego Boga. Prawosławie uznaje, że Bóg jest nieosiągalny.
-Pojęcie Kościoła jest inne. Tajemnica jest trudna do określenia, choć Kościoła jest podobny jak w katolicyzmie. Samotny człowiek nie jest w Kościele. W Kościele jest się tam, gdzie jest sprawowana Eucharystia.
-Solą w oku mnichów z góry Atos jest także popieranie unitów (Kościoła grecko-katolickiego, czyli, poprawnej, bizantyjsko-ukraińskiego).
-W sakramencie Eucharystii używany jest chleb kwaśny, a nie przaśny.
Komunii udziela się pod dwiema postaciami.
-Chrzest odbywa się przez trzykrotne zanurzenie.
-W miejscach kultu dopuszcza się obecność obrazów, ale nie posągów.
-Znak krzyża czyni się z prawa na lewo na pamiątkę tego, że Chrystusowi najpierw przybito do krzyża prawą rękę.
-Stosuje się juliański kalendarz, w związku z czym wszystkie święta są przesunięte o 13 dni.