Question

Znaczenie imion biblijnych, poomocy.

potrzebuję około 30 imion biblijnych i ich znaczenia. Mogą być przy znaczeniu cytaty, ale nie muszą.(chodzi mi o imiona np. Jezus, Eliasz itp )

Wszystkie pomoce się przydadzą ;)

z góry dzięki :p

Answer 1

Ignacy -  Jest to imię, którego pochodzenie nie zostało ostatecznie wyjaśnione. Powszechnie łączy się je z łacińskim rzeczownikiem ignis – ogień. U pisarzy starożytnych występuje także w postaci Egnatius, ale trudno ustalić czy to jest to samo imię co Ignatius. Nie można też wykluczyć jego etruskiego pochodzenia.

Igor -  Jest to ruska forma staronordyckiego imienia Ingvarr. Na Rusi należało do imion dynastycznych. Genetycznie jest to imię teoforyczne złożone z dwóch członów. W pierwszym zawarte jest imię Yngvi – imię boga germanów Freja, zaś w drugim wyraz -varr – czujny, od czasownika vera – czuwać. Całość więc można tłumaczyć jako: strażnik Yngviego.

Ireneusz -  Jest to imię pochodzenia greckiego. Formalnie jest to użyty w charakterze imienia własnego przymiotnik eirenaíos – spokojny, pokojowy. Przymiotnik zaś pochodzi od rzeczownika eirēnē – pokój, spokojne życie. Imię greckie Eirenaios przejęli Rzymianie w wymowie Irenaeus, co stało się podstawą spolszczenia Ireneusz.

Iwan -  To imię słowiańskie, które odpowiada naszemu Janowi. W średniowieczu zapisywano je jako Ivanus i pewnie dlatego wyodrębniono jej jako osobne imię.

Iwo -  Imię Iwo (francuskie Yve; forma zależna biernik Yvon) jest prawdopodobnie pochodzenia frankońskiego - - cis. Bretońskie Ivo może pochodzić od spokrewnionej z germańską formy celtyckiej ivos, ale może także być przejęte od imienia św. Iwona. Żeńska forma tego imienia to Iwona.

Izaak -  Imię biblijne syna Abrahama, pochodzące z hebrajskiego jishak – Bóg uśmiechnął się. Jest to jedno z wielu imion hebrajskich należących do grupy imion teoforycznych.

Jacek -  Imię męskie wywodzące się zapewne od łacińskiej formy imienia Hiacynt (Hiacyntus). W wyniku przekształceń fonetycznych powstało najpierw imię Jacenty, a następnie forma Jacek przez dodanie sufiksu spieszczającego –ek.

Jakub -  Jest to imię biblijne wywodzące się z hebrajskiego Jaaqob – niech Bóg strzeże. Ludowa etymologia łączyła je z rzeczownikiem aqueb – pięta (aluzja do Rdz 25,26). Warto też dodać, że samo imię odnaleziono też w Mezopotamii w brzmieniu Ja-ah-qu-el i na skarabeuszach egipskich Ja`qob-hr. Nie wykluczone, że imię to łączy się także w jakiś sposób z arabskim słowem jakub – drozd skalny.

Jan -  Imię biblijne z grupy hebrajskich imion teoforycznych zawierające element Jo- pochodzący ze skrócenia Jahveh, Jehovah – Bóg. Imię Jan (Johhanan) znaczy – Bóg jest łaskawy.

Janusz -  Jest to polskie spieszczenie imienia Jan. Formantem spieszczającym jest tu -usz, które dodawano do imienia chrześcijańskiego, do jego tematu lub jego części.

Jarosław -  Jest to imię słowiańskie, złożone z elementów jaro- - ostry, surowy i -sław. Obok imienia męskiego poświadczone jest także imię żeńskie Jarosława.

Jeremiasz -  Hebrajskie imię teoforyczne: Jirme-jahu – Bóg Jahwe dźwiga, Jahwe podnosi, wywyższa. Biblia grecka transkrybuje to imię jako Jeremías.

Jerzy -  Imię pochodzenia greckiego: geórgios od georgos – rolnik, to zaś od georgeo – uprawiam (ziemię).

Joachim -  Jest to imię biblijne, pochodzące od hebrajskiego Jehojaqim, co oznacza: Bóg da umocnienie lub, jak podają inne źródła, przygotowanie Panu.

Julian -  Imię łacińskie pochodzące od imienia Juliusz (Julius) utworzone przy pomocy przyrostka –anus. Taki przyrostek dodawali do swego nomen gentilicium wyzwoleńcy i adoptowani. Utworzone w ten sposób cognomen dodawali z kolei do pełnego nazwiska pana lub adoptującego, który przyjmował ich do swego rodu. Iulianus – należący do Juliusza.

Juliusz -  Jest to imię pochodzenia łacińskiego. Iulius to pochodzący z rodu Julia.

Kacper -  Imię to pochodzi najprawdopodobniej z perskiego słowa gizbar – stróż skarbca (skarbnik), albo ze skrócenia perskiego imienia Gathaspar – wspaniały (albo ten, który dba o swoją cześć). W Polsce imię to występuje także w formie Kasper, Gasper, Gaspar.

Kajetan -  Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie przydomek geograficzny od nazwy miasta w Lacjum - Caieta (po grecku Kaiata), utworzone za pomocą sufiksu -anus. Możliwe jest jednak, jak wskazuje włoska forma tego imienia (Gaetano), że jest ono późne, średniowieczne i pochodzi od włoskiej, dzisiejszej nazwy miasta Gaeta, a zlatynizowane zostało w łacinie kościelnej.

Kamil -  Jest to imię męskie wywodzące się z rzymskiego cognomen Camillus, Casmillus. Jako wyraz pospolity camillus oznaczał pomocnika kapłana, a pierwotnie szlachetnego chłopca.

Karol -  Imię pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od wyrazu pospolitego staro-wysoko-niemieckiego: karl, charal, charel, carl – małżonek, mąż. Do krajów słowiańskich dostało się dość wcześnie i uległo przeobrażeniom językowym. Prawdopodobnie od tego słowa w językach słowiańskich pochodzi nazwa panującego: pol. król, czes. král, ros. korol. Dziś używana forma Karol jest spolszczeniem łacińskiej formy Carolus.

Kasper -  Imię to pochodzi najprawdopodobniej z perskiego słowa gizbar – stróż skarbca (skarbnik), albo ze skrócenia perskiego imienia Gathaspar – wspaniały (albo ten, który dba o swoją cześć). W Polsce imię to występuje także w formie Kacper, Gasper, Gaspar.

Kazimierz -  Jest to dwuczłonowe imię słowiańskie, zawierające w pierwszym członie temat czasownikowy kazi- – kazić, niszczyć, a w drugim rzeczownik -mir – pokój. Grupa -ir rozwinęła się następnie w -er // -erz.

Klaudiusz -  Jest to imię pochodzenia łacińskiego utworzone od męskiej formy nomen gentilicium Claudius. Nazwa rodu Klaudiuszów pochodzi od miasta Clausus.

Konrad -  Dwuczłonowe imię germańskie, złożone z elementów kuoni- (küene) – śmiały oraz –rat – rada. Całość oznacza: śmiały w radzie.

Kordian -  To polskie imię literackie utworzone przez Słowackiego. Podstawą tego imienia jest łacińskie słowo cor, cordis - serce, umysł, uczucie, odwaga, rozum.

Kostek -  Jest to zdrobnienie od imienia Konstantyn, które pochodzi od nazwiska rzymskiej rodziny Constantinus, które z kolei pochodzi od jednego z łacińskich słów: constans - wierny, stały, pewny.

Krystian -  Imię pochodzenia łacińskiego od słowa christianus - Chrystusowy, chrześcijański, chrześcijanin, które z kolei wywodzi się od łacińskiej formy imienia Jezusa Chrystusa - Christus.

Krzysztof -  Imię to wywodzi się z języka greckiego Christophóros i oznacza – przynoszący, rodzący Chrystusa lub noszący (w sobie), wyznający Chrystusa.

Ksawery -  Jest to samodzielne imię męskie oderwane od dwuczłonowego imienia Franciszek Ksawery, łacińskie Franciscus Xaverius, czyli urodzony na zamku Xawier (dziś Javier w Nawarze w Hiszpanii).

Leon -  Jako imię własne pojawia się już u starożytnych Greków. Greckie Léōn było pierwotnie zdrobnieniem imion dwuczłonowych typu Leō-chárēs lub też Auto-léōn, Panta- léōn. W imionach tych zmieszały się dwa wcześniejsze typy z wyrazem laós (léōs) – lud oraz léōn – lew. Samo skrócenie Léōn Grecy rozumieli prawdopodobnie jako równe nazwie léōn – lew. U słowian prawosławnych greckie Léōn zostało przetłumaczone jako Lew i używane jest do dziś.

Lucjan -  Imię pochodzenia łacińskiego. Wśród Rzymian stanowiło tzw. cognomen od imienia Lucius czyli Lucjuszowy. Lucius zaś pochodzi od lux, -cis – światło, a więc imię może oznaczać: świetlisty, jasny.

Ludwik -  Jest to imię pochodzenia germańskiego. W pierwszym członie zawarty jest element hlut- (chlod-, chlud-) – sławny, a w drugim –wik (-wig) – walka, bitwa. Było to częste imię królów frankońskich, które pierwotnie zapisywano jako Clodvig, Clodwig, Chlodwig, Chludwig. Po zaniku nagłosowego ch- powstała forma niemiecka Ludwig. Dalszy rozwój doprowadził do powstania francuskiej formy Louis, ulubionego imienia królów francuskich. We Francji i Włoszech doszło do identyfikacji imion Alojzy i Ludwik. Tak więc Luigi oznacza zarówno Alojzego, jak i Ludiwka, podobnie jak we Francji Louis.