Państwo pierwszych Henryków Śląskich (1201-1241) W okresie rozdrobnienia feudalnego nie brakowało prób jednoczenia kilku dzielnic i tworzenia znaczniejszych państw. Najciekawsze są ambitne plany Henryka Brodatego (1201-1238) i jego syna Henryka Pobożnego (1238-1241), wytrwale dążących do odbudowania zjednoczonego Królestwa Polskiego. Wojny i układy, uwieńczone zajęciem Krakowa, Poznania i przeszło połowy ziem polskich, poprzedziły prace gospodarcze na Dolnym Śląsku (rozwój górnictwa, osadnictwo, pierwsze lokacje miejskie), które zmieniły ten kraj w przodującą dzielnicę Polski. Monarchię Henryków obalił najazd Tatarów. Znaczne państwo stworzył także rywal Henryków śląskich książę Mazowsza i Kujaw Konrad I (1202-1247). W długiej walce o Małopolskę i tron krakowski powiększył on dziedzictwo otrzymane po Kazimierzu Sprawiedliwym o ziemie łęczycką i sieradzką (układem z r. 1232), a następnie całość państwa podzielił na trzy części, dopuszczając do współrządów dwóch synów: Bolesława na Mazowszu i Kazimierza na Kujawach.
Była to najbogatsza i najlepiej zoragnizowana dzielnica Polski. Henrykowi Brodatemu udało się zjednoczyć wiele ziem polskich, jego syn (Henryk Pobożny) miał poważne szanse na koronacje, niestety zginął pod Legnicą. Na Śląsku ulokowano wiele nowych miast i wsi na prawie niemieckich. Przybyło wielu osadaników z Niemiec, którzy przynieśli osiągnięcia rolnoctwa zachodnioeuropejskiego (homąto, trójpolówka). Wzrosła też znacznie liczba ludności.
Państwo pierwszych Henryków Śląskich (1201-1241) W okresie rozdrobnienia feudalnego nie brakowało prób jednoczenia kilku dzielnic i tworzenia znaczniejszych państw. Najciekawsze są ambitne plany Henryka Brodatego (1201-1238) i jego syna Henryka Pobożnego (1238-1241), wytrwale dążących do odbudowania zjednoczonego Królestwa Polskiego. Wojny i układy, uwieńczone zajęciem Krakowa, Poznania i przeszło połowy ziem polskich, poprzedziły prace gospodarcze na Dolnym Śląsku (rozwój górnictwa, osadnictwo, pierwsze lokacje miejskie), które zmieniły ten kraj w przodującą dzielnicę Polski. Monarchię Henryków obalił najazd Tatarów. Znaczne państwo stworzył także rywal Henryków śląskich książę Mazowsza i Kujaw Konrad I (1202-1247). W długiej walce o Małopolskę i tron krakowski powiększył on dziedzictwo otrzymane po Kazimierzu Sprawiedliwym o ziemie łęczycką i sieradzką (układem z r. 1232), a następnie całość państwa podzielił na trzy części, dopuszczając do współrządów dwóch synów: Bolesława na Mazowszu i Kazimierza na Kujawach.
Była to najbogatsza i najlepiej zoragnizowana dzielnica Polski. Henrykowi Brodatemu udało się zjednoczyć wiele ziem polskich, jego syn (Henryk Pobożny) miał poważne szanse na koronacje, niestety zginął pod Legnicą. Na Śląsku ulokowano wiele nowych miast i wsi na prawie niemieckich. Przybyło wielu osadaników z Niemiec, którzy przynieśli osiągnięcia rolnoctwa zachodnioeuropejskiego (homąto, trójpolówka). Wzrosła też znacznie liczba ludności.