Zalozenia platonizmu oraz Szkoly filozoficzne wraz z tworcami...
ImReallyNobody
Antyczne szkoły filozoficzne: Sofiści- głosili, że nie ma prawd obiektywnych, są tylko subiektywne ludzkie mniemania i wyobrażenia Cynicy - bezwstydni. Lekceważyli społeczne konwenanse. Najpopularniejszy Diogenes z Synopy Epikurejczycy- twierdzili, że aby osiągnąć szczęście należy usunąć się ze świata i "żyć w ukryciu" na łonie natury w gronie przyjaciół. Epikur Stoicy - wszystkie zdarzenia są z góry ustalone, możemy sie z nimi jedynie pogodzić. Zenon z Kition Sceptycy -wątpiący. nie wiemy jaka jest rzeczywistość, więc należy powstrzymać się od wszelkich sądów. Pirron z Elidy.
Założenia platonizmu: Platonizm – potężny nurt filozoficzny, rozwinięty przez Platona (427-347 p.n.e.). Uważał on świat realny, rzeczywisty, w jakim żyjemy za ułomne odbicie świata doskonałego, nazwanego światem idei. Zasada ta jest generalna – dotyczy wszelkich przedmiotów. W szczególności duszy: człowiek oprócz materialnego ciała podlegającego procesowi zniszczenia posiada niematerialną część – duszę, która w chwili śmierci zmierza w kierunku świata idealnego. Dusza nadaje ciału życie, powoduje ruch, jednakże ciało ogranicza ją i stanowi tylko tymczasowe miejsce pobytu. Filozofia ma ułatwić duszy żyjącej w ciele odnalezienie swoich związków ze światem idei.
Sofiści- głosili, że nie ma prawd obiektywnych, są tylko subiektywne ludzkie mniemania i wyobrażenia
Cynicy - bezwstydni. Lekceważyli społeczne konwenanse. Najpopularniejszy Diogenes z Synopy
Epikurejczycy- twierdzili, że aby osiągnąć szczęście należy usunąć się ze świata i "żyć w ukryciu" na łonie natury w gronie przyjaciół. Epikur
Stoicy - wszystkie zdarzenia są z góry ustalone, możemy sie z nimi jedynie pogodzić. Zenon z Kition
Sceptycy -wątpiący. nie wiemy jaka jest rzeczywistość, więc należy powstrzymać się od wszelkich sądów. Pirron z Elidy.
Założenia platonizmu:
Platonizm – potężny nurt filozoficzny, rozwinięty przez Platona (427-347 p.n.e.). Uważał on świat realny, rzeczywisty, w jakim żyjemy za ułomne odbicie świata doskonałego, nazwanego światem idei. Zasada ta jest generalna – dotyczy wszelkich przedmiotów. W szczególności duszy: człowiek oprócz materialnego ciała podlegającego procesowi zniszczenia posiada niematerialną część – duszę, która w chwili śmierci zmierza w kierunku świata idealnego. Dusza nadaje ciału życie, powoduje ruch, jednakże ciało ogranicza ją i stanowi tylko tymczasowe miejsce pobytu. Filozofia ma ułatwić duszy żyjącej w ciele odnalezienie swoich związków ze światem idei.