Question

Życiorys Barbary Samulowskiej na kartkę A4.

Answer 1

Urodziła się 21 stycznia 1865 roku we wsi Woryty, koło Gietrzwałdu na Warmii. Była najmłodszą z trójki dzieci Karoliny i Józefa Samulowskich, ludzi skromnych i pobożnych, którzy troszczyli się o religijne wychowanie swego potomstwa. Rodzina była biedna, na chleb zarabiała ciężką pracą u bogatszych gospodarzy. Dziewczynka miała opinie bystrej i uzdolnionej. W szkole nie miała problemów , uczyła się dobrze. Była dzieckiem o pogodnym usposobieniu , bardzo żywym. Miała opinię dziecka prostego, otwartego, bez jakichkolwiek skłonności do podstępności czy fantazjowania. Od 27 czerwca do 16 września 1877 roku Matka Boża objawiała się w Gietrzwałdzie Barbarze i Justynie Szafrańskiej. Matka Boża ukazywała się 160 razy, obie wizjonerki widziały ją codziennie po dwa lub trzy razy. Pierwszy raz zobaczyły ją jako „Jasną Panią” w postaci siedzącej na tronie z Dzieciątkiem Jezus pośród Aniołów nad klonem przed kościołem, w czasie odmawiania różańca- miał wtedy 12 lat. Dokładnie w 82 dniu od pierwszego ukazania się Maryi – objawienia się skończyły. Ostatnie słowa , jakie matka Boża skierowała do dziewczynek , brzmiały :”Odmawiajcie gorliwie Różaniec”. Po tych wydarzeniach, z uwagi na zagrożenie aresztowaniem, wizjonerka-Barbara została umieszczona przez ks. Augustyna Weichsla u Sióstr Miłosierdzia w Lidzbarku Warmińskim, a następnie razem z Siostrami, które zostały zmuszone przez władze pruskie do opuszczenia placówki, udała się do Chełmna. Podstawowe wykształcenie uzupełniała w domu św. Józefa w Pelplinie. Od wczesnych lat cechowała ją nienaganna postawa moralna, grzeczność, skromność i posłuszeństwo. W 1883 roku, idąc za głosem powołania, Barbara Samulowska wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo w Chełmnie, otrzymując w trakcie postulatu pierwszą formację duchowości Zgromadzenia. Następnie wyjechała do Paryża, do Domu Macierzystego Sióstr Miłosierdzia i od 9 stycznia 1884 roku kontynuowała początkową formację. Po zakończeniu Seminarium 8 listopada 1884 roku została skierowana do pracy wśród dzieci, a 2 lutego 1889 roku złożyła po raz pierwszy śluby czystości, ubóstwa, posłuszeństwa i służenia ubogim. Siostra Stanisława (Barbara) Samulowska była oddana Bogu i całe jej życie było oddane wypełnieniu Jego woli. Po jedenastu latach pobytu w Paryżu, w 1895 roku wyjechała do Gwatemali, gdzie została Dyrektorką Seminarium. W 1907 roku została posłana jako Siostra Służebna (przełożona) do szpitala w Antigua, w 1913 roku została skierowana na pewien czas do pomocy do szpitala w Ouezaltenango a w 1917 roku została Siostrą Służebną Szpitala Głównego w Gwatemali. Oprócz troski o szpital, służyła pomocą Siostrze Wizytatorce i troszczyła się o formację duchową i zawodową sióstr od 1919 roku jako Asystentka Prowincji. Na skutek Dekretu Stolicy Apostolskiej opuściła szpital i objęta kierownictwo sierocińca w Gwatemali. W 1940 roku wróciła do Szpital Głównego. Pracowała tam bardzo gorliwie przedewszystkim jako pielęgniarka, opiekowała się też biednymi, fundowała stypendia dla uczącej się młodzieży. Barbara Samulowska zmarła 6 grudnia 1950 roku w Szpitalu Głównym w Gwatemali z powodu nowotworu złośliwego twarzy. Jej ciało spoczywa na cmentarzu w Gwatemali a Pan Bóg nieustannie potwierdza jej wybraństwo, rozdając za jej przyczyną wielkie łaski. Wieloletnie starania o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego świątobliwej Barbary doprowadziły do jego otwarcia przez Arcybiskupa Metropolitę Warmińskiego Edmunda Piszczą w Gietrzwałdzkiej Bazylice 2 lutego 2005 roku. Od tego dnia Siostrze Stanisławie (Barbarze) Samulowskiej przysługuje tytuł Służebnicy Bożej.