Question

Wypracowanie: Czy twoim zdaniem Polacy wyzbyli się przez wieki sarmackiej natury? Odpowiedz odwołując się do tekstów literackich i własnej wiedzy.

Answer 1

                Charakter sarmaty polskiego to nasze dziedzictwo, część naszej historii. Sarmatyzm jest tak w nas zakorzeniony, że pomimo, iż chcielibyśmy się wyrzec tej natury, nie przyznawać sie do niej, to z pewnością nigdy nam sie to nie uda. Jesteśmy buńczuczni, dumni z siebie, a przy tym lubimy się zabawić, popić, potańczyć.

                Duma była częścią mentalności baroku. Ta cecha charakteru była specyficzna dla szlachcica sarmaty. Pewni siebie, skorzy do pijatyki i bitki. Uważali że świat służy im, a nie oni światu. Jan Chryzostom Pasek był przedstawicielem tej grupy społecznej, rycerzem i gospodarzem ziemianinem. W „Pamiętnikach” opisuje typowego polskiego szlachcica w wojskowym obozie. Szlachcic z tego utworu to dbający o własne wygody człowiek, ale pełen temperamentu. Wdaje się w bijatyki obozowe, dobrze się przy tym bawiąc. Ma to oczywiście odniesienie do współczesnego Polaka. Również lubimy urządzać imprezy, bawić się, często przy tym jesteśmy awanturnikami. Lubimy, gdy „coś się dzieje”, a kiedy jest awantura, to można być pewnym, że znajdzie się tłumek ciekawskich gapiów.  Polskie przysłowie „postaw się a zastaw się” jest wciąż aktualne. Zapraszając gości, często nie mamy umiaru w ilości potraw, które trafiają na nasze stoły. Czyż to nie jest typowo sarmacki przepych?

                Wespazjan Kochowski ukazuje z kolei szlachcica bardzo religijnego. W swoich fraszkach, pieśniach i miniaturach nagrobnych opisuje Sarmatę jako człowieka ceniącego wygodę, pragnącego poświęcić się spokojnemu ziemiańskiemu życiu. Nie jest on jednak pozbawiony ambicji i dumy. Zna się na wojnie i potrafi walczyć dla ojczyzny. I znów mamy tu doniesienie do współczesnego Polaka. Lubimy czasy spokoju, bo kto ich nie lubi? Kiedy jednak przychodzi potrzeba mobilizowania się, stajemy ramię w ramię i z wiarą bronimy naszego kraju.

                Wacław Potocki w „Wojnie chocimskiej” pokazuje różnicę ideologii sarmackiej a tym jaki Sarmata jest w rzeczywistości. Upadek polskiej szlachty był spowodowany według Potockiego głupotą, nietolerancją i samowolą. Ideały szlacheckie zostają zapomniane, wyparte przez wygodnictwo, przepych i dumę.

                Powyższe utwory potwierdzają tezę, że Polacy nigdy do końca nie wyzbyli się sarmackiej natury. Nie możemy oczywiście wyolbrzymiać problemu, bo jesteśmy pracowici, odpowiedzialni i potrafimy się zjednoczyć w trudnych chwilach. Niemniej jednak lubimy przepych , zabawę i zastawianie się dla gości. To nasze narodowe cechy, których nie tak łatwo się pozbyć.