Ala - kuzynka Artura, jego narzeczona. Młoda, osiemnastoletnia dziewczyna, zadbana, ładna. Wyzwolona, pozbawiona zasad obyczajowych. Myśli, że Artur żeni się z nią tylko dla formy, dlatego zdradza go z Edkiem. Wiadomość o zdradzie staje się źródłem załamania Artura i jedną z przyczyn jego śmierci. Funkcjonuje w świecie pozbawionym norm i zasad, dopasowuje się do sytuacji, Artur nie mówi jej, że ją kocha, więc Ala zdradza go z Edkiem, uświadamiając przy tym Arturowi, że i on nie postępuje z nią zgodnie z normami.
Artur - syn Eleonory i Stomila, młody, przystojny, zadbany. Ubiera się porządnie, czysto, elegancko: w ciemny garnitur, jasną koszulę i krawat. Ma 25 lat, studiuje trzy fakultety, w tym medycynę i filozofię, poszerza więc wiedzę dotyczącą człowieka, jego duchowości i fizyczności.
Edek - typowa postać z dramatów Mrożka, cham, przeciwstawienie inteligenta. Ubrany jest w kraciastą koszulę wypuszczoną na spodnie brudne i pomięte oraz w przesadnie kolorowe skarpetki i jaskrawożółte buty. Jego wygląd świadczy o niechlujstwie, braku gustu, prymitywizmie. Jest bezmyślny, prostacki, wulgarny, zwierzęcy, wyzbyty wszelkich form i norm. Wszystkich traktuje lekceważąco.
Eleonora - matka Artura, żona Stomila, kochanka Edka. Stara się nie wchodzić w żadną „formę”, bo celem jej życia stało się burzenie norm, jest ubrana tandetnie, zaniedbana, jej wygląd ma również świadczyć o absolutnym chaosie norm panującym na świecie, jaki stworzyło jej pokolenie. Jej młodość upłynęła na burzeniu norm i konwenansów, prowokowała skandalicznym zachowaniem, należała do pokolenia, które uwolniło świat od zasad, co spowodowało anarchię.
Jest lekkomyślna, nieodpowiedzialna i amoralna, „sypia z Edekiem od czasu do czasu”. Życie upływa jej na grze w karty. Ta gra, której namiętnie oddają się postacie dramatu, i która zastępuje życie rodzinne, prezentuje reakcje międzyludzkie jako udawanie, zabawę we współżycie z innymi.
Eugenia - babcia Artura. Odziana jest w jaskrawą suknię z trenem, dżokejkę i trampki; swoim ubiorem i zachowaniem Babcia manifestuje lekceważenie norm. Nie przyjmuje tradycyjnej roli babci, woli grać z Edkiem w karty. Za karę Artur wysyła ją, by poleżała na katafalku po dziadku i pomyślała o śmierci. W finale rzeczywiście umiera.
„Zatruliście tą swoją wolnością pokolenia w przód i wstecz” mówi Artur wskazując na Babcię i Wujka. Oboje sprawiają wrażenie zdziecinniałych i godnych ubolewania. Eugenię cechuje konformizm, brak własnego zdania, chęć przypodobania się młodym, udany skrajny liberalizm.
Eugeniusz - brat babki, Eugenii. Ma strój zaniedbany i zakurzony, na który składa się żakiet-jaskółka, biała koszula z brudnym kołnierzykiem, szorty khaki, szkockie skarpety i lakierki. Początkowo wspiera Artura w walce o zasady, potem jednak staje po stronie Edka.
Stomil - ojciec Artura, artysta, ideolog buntu. Najchętniej chodzi w porozpinanej piżamie; jest zaniedbany, manifestacyjnie obnosi swoją pogardę dla wszelkich norm. W młodości wraz z Eleonorą burzył konwencje, prowokował skandalicznym zachowaniem, odrzucał wszelkie rygory i normy. Należy do pokolenia, które uwolniło świat od zasad, sprowadziło go do anarchii. Teraz żyje wspomnieniami. Stomil zajmuje się nikomu niepotrzebnymi eksperymentami w sztuce.
Ala - kuzynka Artura, jego narzeczona. Młoda, osiemnastoletnia dziewczyna, zadbana, ładna. Wyzwolona, pozbawiona zasad obyczajowych. Myśli, że Artur żeni się z nią tylko dla formy, dlatego zdradza go z Edkiem. Wiadomość o zdradzie staje się źródłem załamania Artura i jedną z przyczyn jego śmierci. Funkcjonuje w świecie pozbawionym norm i zasad, dopasowuje się do sytuacji, Artur nie mówi jej, że ją kocha, więc Ala zdradza go z Edkiem, uświadamiając przy tym Arturowi, że i on nie postępuje z nią zgodnie z normami.
Artur - syn Eleonory i Stomila, młody, przystojny, zadbany. Ubiera się porządnie, czysto, elegancko: w ciemny garnitur, jasną koszulę i krawat. Ma 25 lat, studiuje trzy fakultety, w tym medycynę i filozofię, poszerza więc wiedzę dotyczącą człowieka, jego duchowości i fizyczności.
Edek - typowa postać z dramatów Mrożka, cham, przeciwstawienie inteligenta. Ubrany jest w kraciastą koszulę wypuszczoną na spodnie brudne i pomięte oraz w przesadnie kolorowe skarpetki i jaskrawożółte buty. Jego wygląd świadczy o niechlujstwie, braku gustu, prymitywizmie. Jest bezmyślny, prostacki, wulgarny, zwierzęcy, wyzbyty wszelkich form i norm. Wszystkich traktuje lekceważąco.
Eleonora - matka Artura, żona Stomila, kochanka Edka. Stara się nie wchodzić w żadną „formę”, bo celem jej życia stało się burzenie norm, jest ubrana tandetnie, zaniedbana, jej wygląd ma również świadczyć o absolutnym chaosie norm panującym na świecie, jaki stworzyło jej pokolenie. Jej młodość upłynęła na burzeniu norm i konwenansów, prowokowała skandalicznym zachowaniem, należała do pokolenia, które uwolniło świat od zasad, co spowodowało anarchię.
Jest lekkomyślna, nieodpowiedzialna i amoralna, „sypia z Edekiem od czasu do czasu”. Życie upływa jej na grze w karty. Ta gra, której namiętnie oddają się postacie dramatu, i która zastępuje życie rodzinne, prezentuje reakcje międzyludzkie jako udawanie, zabawę we współżycie z innymi.
Eugenia - babcia Artura. Odziana jest w jaskrawą suknię z trenem, dżokejkę i trampki; swoim ubiorem i zachowaniem Babcia manifestuje lekceważenie norm. Nie przyjmuje tradycyjnej roli babci, woli grać z Edkiem w karty. Za karę Artur wysyła ją, by poleżała na katafalku po dziadku i pomyślała o śmierci. W finale rzeczywiście umiera.
„Zatruliście tą swoją wolnością pokolenia w przód i wstecz” mówi Artur wskazując na Babcię i Wujka. Oboje sprawiają wrażenie zdziecinniałych i godnych ubolewania. Eugenię cechuje konformizm, brak własnego zdania, chęć przypodobania się młodym, udany skrajny liberalizm.
Eugeniusz - brat babki, Eugenii. Ma strój zaniedbany i zakurzony, na który składa się żakiet-jaskółka, biała koszula z brudnym kołnierzykiem, szorty khaki, szkockie skarpety i lakierki. Początkowo wspiera Artura w walce o zasady, potem jednak staje po stronie Edka.
Stomil - ojciec Artura, artysta, ideolog buntu. Najchętniej chodzi w porozpinanej piżamie; jest zaniedbany, manifestacyjnie obnosi swoją pogardę dla wszelkich norm. W młodości wraz z Eleonorą burzył konwencje, prowokował skandalicznym zachowaniem, odrzucał wszelkie rygory i normy. Należy do pokolenia, które uwolniło świat od zasad, sprowadziło go do anarchii. Teraz żyje wspomnieniami. Stomil zajmuje się nikomu niepotrzebnymi eksperymentami w sztuce.
MAM NADZIEJĘ, ŻE POMOGŁAM :)