Question

Wypisz jakie były uprawnienia dyktatora i trybuna plebejskiego
Prosze to na jutro

Answer 1

DYKTATOR (łac. Dictator) – w starożytnym Rzymie urzędnik nadzwyczajny o nieograniczonej władzy wojskowej i cywilnej, wyznaczony przez konsula (wcześniej przez komicje centurialne) na wniosek senatu w momentach szczególnie ciężkich dla państwa na 6-miesięczną kadencję. Od decyzji dyktatora nie było odwołania. Dyktator powoływał dowódcę jazdy (magister equitum), który w czasie wojny dowodził jazdą, podczas gdy dyktator stał na czele piechoty. Oznaką nieograniczonej władzy dyktatora było 24 liktorów towarzyszących mu nawet w samym mieście. Ostatniego dyktatora na tych zasadach powołano 202 p.n.e. Urząd ten zmienił się w narzędzie walki politycznej. W I wieku p.n.e. nadużywanie tego urzędu (np. przez Juliusza Cezara) doprowadziło do końca republiki.

TRYBUN LUDOWY (łac. tribuni plebs) - urząd w republice rzymskiej utworzony w 494 roku p.n.e., którego podstawowym zadaniem była ochrona interesów obywateli, a zwłaszcza plebejuszy. Trybuni ludowi, byli wybierani przez komicje trybusowe. Początkowo 2, następnie 5, później 10. Mieli oni dość szerokie uprawnienia m.in. mogli ingerować w czynności wszystkich urzędników oprócz dyktatora i cenzorów. Posiadali prawo zwoływania komicji trybusowych (comitia tributa) i przeprowadzania na nich uchwał. Z czasem uzyskali prawo stosowania weta na zgromadzeniu ludowym (concilium plebis) przeciw wnioskom senatu, jeśli uznali je za szkodliwe dla obywateli. Po zawetowaniu uchwały senatu (mającej moc uchwały obowiązującej), zmieniała jego obrady, poprzez prawo do przemawiania, aż do prawa jego zwoływania. U schyłku republiki trybunowie wchodzili nawet w skład senatu. Osoba trybuna ludowego, w okresie jego rocznej kadencji, była święta i nietykalna. Władza trybunów ograniczona była tylko do terenów miejskich Rzymu, czyli nie mogli oni przeciwstawiać się urzędnikom poza obrębem miasta. Urząd ten zniknął całkowicie w epoce cesarstwa, gdy kompetencje trybunów przejął cesarz.

Answer 2

Dyktator – w republice urzednik nadzwyczajny, ktoremu przyznawano wladzę absolutna na okres maksymalnie szesciu miesiecy .Dyktator powolywal dowodcę jazdy, który w czasie wojny dowodził jazda, podczas gdy dyktator stal na czele piechoty. Oznaka nieograniczonej wladzy dyktatora bylo 24 liktorow(nizszy funkcjonariusz, ktory podczas pochodow poczatkowo poprzedzal krolow rzymskich, a potem niektorych wyzszych urzednikow oraz cesarzy.) towarzyszących mu nawet w samym mieście.

Trybunat ludowy – urzad w republice rzymskiej, którego podstawowym zadaniem byla ochrona interesow obywateli, a zwlaszcza plebejuszy mieli oni dosc szerokie uprawnienia m.in. poprzez ingerencje w czynnosci wszystkich urzednikow oprocz dyktatora i cenzorow. Mogli zwolywaa comitia tributa i przeprowadzac na nich uchwały. Z czasem uzyskali prawo stosowania sprzeciwu (intercessio) na zgromadzeniu ludowym (concilium plebis) przeciw wnioskom senatu, jesli uznali je za szkodliwe dla obywateli.